The same pain // Niall Horan ✔️

40

p.o.v Bente

Niall en ik waren weer thuis. En Niall was de hele tijd onrustig. Hij zat op de bank en zat de hele tijd op de leuning te tikken en bij elk klein geluidje schrok hij zich rot. Ik ging naast hem op de bank zitten en pakte zijn hand waarmee hij zat te tikken. 'Doe even rustig, je bent nu veilig.' Zei ik zacht. 'Helemaal niet.' Zei hij alleen maar. 'Jawel... Je hebt een groot hek voor je huis staan met beveiliging erop.' Ik glimlachte naar hem. 'Maar misschien vind hij wel een andere mannier om hier binnen te komen.' Op dat moment ging de bel. 'Ik doe wel open.' Zei ik en ik stond op. Ik keek even naar Niall die gelijk een kussen pakte. 'Hij staat nu heus niet voor de deur hoor, en zowel, een kussen gaat je niet tegen hem beschermen.' Oke, dat laatste had ik misschien niet moeten zeggen, dat maakt hem alleen maar banger... Maar ik liep maar gewoon naar de deur en opende hem. Voor me stond Harry met betraande ogen. 'He... Wat is er?' Probeerde ik lief te vragen. 'Het is mijn schuld.' Zei hij alleen maar. 'Kom even binnen.' Ik sloeg mijn arm om zijn schouders en we liepen naar binnen. 'Ga even zitten. Wil je wat water ofzo?' Vroeg ik. Niall keek Harry bezorgd aan maar zei niks. 'Ja graag.' Snikte Harry. Ik ging het even pakken.Harry wat is er?' Hoorde ik Niall aan hem vragen. Maar Harry gaf geen antwoord, Harry am een slokje en ik ging aan de andere kant naast hem zitten. 'Wat is er gebeurd?' Vroeg ik 'Het spijt... me.' Harry nam nog een slokje water. En stopte langzaam met snikken. 'Nou.. De politie kwam naar me toe, en toen gingen ze heel veel vragen stellen en op een gegeven moment vroegen ze wie me had ingelicht van wat er was gebeurd en waarom ik naar Nederland was gegaan, en toen vertelde ik dus over dat Niall me belde en dat hij zei...' Harry stopte met praten. 'Wat?' Vroeg ik. En ik keek even naar Niall die geschrokken keek. 'Dat Liam hem niet geloofde en jou had over gehaald om hem ook niet te geloven.' Zei Harry toen. Ik voelde woede in me naarboven komen. Dit is dus waarom ze Liam hadden opgepakt. Ik kon het niet meer helpen en begon tegen Harry te schreeuwen. 'LOSER! Het is verdomme je beste vriend!' Harry schrok van mijn reactie en Niall zo te zien ook... 'Het spijt me! Ik wist toch ook niet dat ze gelijk naar Liam zouden gaan en hem oppakken!' Riep Harry naar me terug. 'Dat weet ik Harry... Maar hoe wisten ze eigenlijk dat Liam bij mij was?' Vroeg Niall aan Harry. Harry keek een beetje geschokt naar Niall. 'Je gaat me niet vertellen dat je dat ook aan de politie hebt vertelt?' Vroeg ik nog steeds woedend aan Harry. Ik hem doordringend aan en zag uit mijn ooghoek dat Niall ook met een frons naar Harry keek. Harry bleef me ook de hele tijd aankijken, Hij zei dan wel niks maar ik kon in zijn ogen zien wat het antwoord was. 'Hoe kun je.' Is het enige wat ik zei. Ik draaide me om en liep naar weg. 'Bente, wat ga je nou doen?' Vroeg Niall. Ik hoorde hem opstaan. Ik draaide me nog even om. 'Ik moet even alleen zijn.' Ik draaide me weer om en liep naar boven.

p.o.v Niall

Ik ging weer zitten en keek naar Harry die maar naar voren bleef staren. Ik tikte hem aan. Hij keek gelijk naar mij. 'Harry...' Mompelde ik. 'Niall het spijt me echt! Ik besefte niet eens wat ik zei...' Ik keek naar beneden en schudde mijn hoofd. 'Het spijt me lost niks op, al helemaal niet als je het tegen mij zegt. Het is beter als je gaat.' Zei ik zacht. 'Niall ik-' Ik onderbrak Harry gelijk. 'Harry, Liam zit nu vast... en...tot die tijd... Lijkt het me beter als je Bente en mij even met rust laat...' Mompelde ik. Ik vond dit zo moeilijk om te zeggen tegen een van mijn beste vrienden, ik weet dat hij het niet zo had bedoeld maar toch ben ik erg boos. Hij moet gewoon nadenken voor dat hij wat zegt... vooral als het tegen de politie is. 'Niall, zeg dat nou niet...' (Ja dit gaat veel lijken op een verliefd stelletje dat uit elkaar gaat... -_- maar dat maakt me niet uit!) 'Ga gewoon.' Zei ik misschien een beetje te hard. Hij keek naar beneden en zuchtte. Ik krijg steeds de neiging om te zeggen, 'Oke, blijf maar... Ik weet dat je het niet zo bedoelde.' Maar dat deed ik toch niet. Dit was beter... Ik moet een keer voor mezelf, maar vooral voor Bente en Liam opkomen.  Hij stond op en liep naar de deur, ik liep nog wel achter hem aan. 'Oke, ik ga en laat jullie met rust, maar ik wil wel dat jullie weten dat ik het nooit zo bedoelt had.' Zei hij zacht. Hij opende de deur en liep weg. Ik sloot de deur en liep weer naar de kamer. Ik wilde naar boven lopen om te kijken of Bente oke was, maar ik kan het maar beter niet doen. Ze wil alleen zijn dus dan laat ik haar ook alleen.