The same pain // Niall Horan ✔️

3

p.o.v Niall

Ik zat in de kleedkamer op de bank en ik was zo verdrietig, ik wil nooit aan vroeger denken maar nu kan ik het niet helpen. Ik barstte in tranen uit en daarna hoorde ik iemand op de deur kloppen. 'Niall?' Hoorde ik Harry's stem zeggen. Ik moest hem negeren. 'Mag ik alsjeblieft binnen komen?' Vroeg hij, ik gaf geen antwoord. Harry mocht het niet weten, hij wist niks van mijn verleden. Ik schaamde me ontzettend.

p.o.v Harry

Ik hoorde nu dat Niall nog harder ging huilen. 'Niall je moet eventjes de deur open doen.. Ik wil je helpen.' Probeerde ik. 'Je kan me niet helpen dus ga weg.'Snikte hij. 'Dat weet je niet.' Zei ik. Er kwam geen antwoord meer. 'Niall, we moeten over een half uur op het podium staan.' Ik zuchtte diep. 'Dan ben ik er heus wel.' Ik hoorde hoe hij moeite deed om zijn snikken in te houden, en het brak echt mijn hart. Ik kan me de laatste keer niet eens herinneren dat hij huilde. Ja, van blijdschap misschien of omdat hij zo hard moest lachen maar hij was echt bijna nooit verdrietig. 
Ik besloot naar de receptie van de arena te gaan om te vragen of ik de sleutel mocht hebben en gelukkig kreeg ik hem. Ik liep snel terug naar Niall's kleedkamer en opende de deur. 'Rot op!' Riep hij, hij leunde tegen de muur en hield zijn arm voor zijn ogen. 'Kunnen we niet gewoon even praten?' Vroeg ik. 'Nee, ik wil niet met je praten! Zie je dat niet?!' Weer zuchtte ik. 'Heeft het iets met mij te maken? Want dan haal ik wel één van de andere jongens.' Hij schudde zijn hoofd. 'Het heeft niks met jou te maken.' Ik liep naar hem toe en legde even mijn hand op zijn schouder. 'Maar zo kan je toch niet het podium op, vertel me gewoon wat er aan de hand is.' Mompelde ik. 'Maar ik kan het niet vertellen, ik durf het gewoon niet.' Weer begon hij hevig te snikken. 'Kom, ga even zitten.' Gelukkig deed hij wat ik zei, en ik wachtte even tot hij gekalmeerd was tot ik er weer over door vroeg.

p.o.v Niall

Ik wilde het gewoon niet vertellen. Ik wist dat Harry me niet zou uitlachen of wat dan ook, maar hij begrijpt het gewoon niet. Ik heb dit ooit aan Liam vertelt, gedeeltelijk dan. Maar dat bleef meer bij 'ik had ook niet veel vrienden' toen hij mij hetzelfde vertelde. 'Je begrijpt het gewoon niet.' Mompelde ik terwijl ik mijn tranen weg veegde. 'Maar als je niks vertelt dan zal ik het sowieso al niet begrijpen.' Daar had hij wel een punt, maar het zat anders. 'Ik wil niet dat je het begrijpt.' Harry zuchtte. 'Kom op, anders haal ik de andere jongens hoor.' Ik keek hem geschokt aan, als hij dat flikt... 'Nee! Alsjeblieft niet, ik wil niet dat iedereen het weet.' Hij knikte. 'Oké, sorry. Ik zal het aan niemand anders vertellen als je het mij vertelt. Ik zal dan ook niet vertellen dat je hebt gehuilt, of dat je je slecht voelt.' Ik keek even naar mijn handen en dacht na. Ik wilde niet dat iedereen dit wist, dus misschien moest ik het maar alleen aan Harry vertellen. Want als ik dat nu niet deed, vertelt hij aan de andere jongens dat ik heb zitten huilen en dan gaan die er ook nog eens over door vragen. 'Niall?' Vroeg hij. Ik nam een diepe hap lucht en ik kreeg een vreselijk zenuwachtig gevoel in mijn maag. 'Oké, ik zal het je vertellen.' Hij glimlachte een beetje naar me. 'Rustig aan.' Ik knikte. 'Ik- uh, werd heel erg gepest op school en-' Ik dacht, als ik dit nu heb vertelt kan ik dat andere ook maar beter gelijk vertellen. 'En mijn vader mishandelde me.'

 p.o.v Harry

Ik keek Niall verdonderd aan. 'Dat kan niet, je vader heb ik zo vaak gezien hij is harstikke aardig.' Ik schudde mijn hoofd naar hem. 'Dat- dat is niet mijn echte vader maar mijn stiefvader.' Fluisterde hij. 'Ik kan dit bijna niet geloven, waarom zou iemand dat bij je doen? Je bent zo grappig, en aardig.. waarom zouden ze je pesten?' Hij beet op zijn lip. 'Vroeger was ik juist heel erg verlegen en zei ik bijna niks, en soms voel ik me nog steeds zo. Het lijkt misschien of ik nu heel sociaal ben maar het kost werkelijk alles in me om iets tegen een vreemde te zeggen.' Hij wreef in zijn ogen. 'Ni, waarom heb je dit nooit vertelt?' Vroeg ik. 'Ik schaamde me, en ik wilde het vergeten. Ik dacht dat ik het bijna was vergeten tot ik Bente tegenkwam. Twee meisjes zijn hier ook, die haar vroeger pestte en het deed me aan dit alles denken. 'Wat een idioten, ik zou echt willen dat ik er wat aan kon doen.' Ik gaf Niall even een knuffel. 'Misschien kan je eens met die Bente praten, jullie begrijpen elkaar.' Zei ik. 'Maar ik ken haar amper.' Niall staarde naar de grond. 'Je kan haar toch leren kennen?' Vroeg ik. 'Misschien heb je wel gelijk.' Mompelde hij. 'Morgen zijn we vrij, dus dan kan je met haar praten.' Stelde ik voor. 'Goed, ik geef haar mijn nummer na het optreden.' Zei hij. 'Goed zo, en alsjeblieft, vertel me voortaan dit soort dingen.' Niall knikte, maar ik wist niet zeker of hij het meende.
Toen Niall weer helemaal was bijgekomen gingen we terug naar de andere jongens, die gek genoeg echt gelijk door hadden dat er iets met Niall was maar ik schudde snel mijn hoofd naar ze en ze zeiden er niks over, al snel gingen we optreden.

p.o.v Ilse

Ik en Amber zaten in het midden van de arena, nog best wel dichtbij eigenlijk. Ik keek naar voren en zag helemaal bij het podium een meisje staan die ik goed herkende. Het was Bente. 'Amber!' Riep ik half lachend. 'Ja?' Vroeg ze. 'Kijk wie daar staat!' Ik wees naarvoren. 'Is dat Bente?' Ik knikte. 'Wat een bitch, hoe komt ze helemaal vooraan?' Amber rolde met haar ogen. 'Lekker boeiend, misschien heeft ze een wedstrijd gewonnen of zo.' Ik haalde mijn schouders op. 'Wat dan ook, ik ga eens even met haar praten na het optreden.' Ik lachte. 'Moet dat? Het is al zo lang geleden, ze is vast veranderd.' Ik grinnikte. 'De enige die me hier veranderd lijkt ben jij, ben je bang of zo?' Vroeg ik. 'Nee, maar-' Ik onderbrak haar. 'Mooi, dan ga je dus mee.' 

p.o.v Bente

Het concert was begonnen. Ik angstig rond om te kijken of ik Amber of Ilse zag. Gelukkig zag ik ze niet. Niall zag het waarschijnlijk. Hij maakte een gebaar van: Doe maar rustig. Ik glimlachte naar hem. Hij lachte veel naar me. En Harry gek genoeg ook. Maar dat was meer een lach van medelijden. Dat was best vreemd. Niall zou het toch aan niemand vertellen? Ik hoop echt dat hij dat niet heeft gedaan. Niall lachte dan wel veel naar mij maar voor de rest keek hij een beetje beteutert.. Er was iets mis met hem. Ik wist alleen niet wat...

Aan het eind van het concert leidde de bewaker ons backstage. 'Sorry ik moet snel gaan maar hier. Lees dit briefje. Hij liep weg. Ik opende het briefje en dit stond er op: 'Dit is mijn telefoon nummer. Bel me morgen om 10 uur, het is heel belangrijk voor me en misschien ook voor jou. x Niall'. Ik vouwde het briefje dicht. 'En wat stond er.' Vroeg Elize. 'Ik moet hem morgen bellen..' Zei ik. 'Waarom?' Vroeg ze. 'Dat staat er niet.' Zei ik. 'Oh, vreemd.. Maaruh.. Hoe komen we nu thuis?' Vroeg Elize. Op dat moment kwam die zelfde bewaker weer naar ons toe. 'Er is een Taxi voor jullie geregeld. Jullie moeten snel zijn want hij is er al.' Zei hij. 'Oké! Bedankt!' Riepen Elize en ik in koor.

Miep! voten/comment! Love you guys! xxx Nadia ps. Ilse hiernaast!! x