The same pain // Niall Horan ✔️

33

p.o.v Niall

Waar ben ik? Het is hier donker. Ik zie helemaal niks. Opeens hoor ik een harde klap, en ik zie een fel licht. 'Kom hier! Dan krijg je wat je verdient!' Hoorde ik een zware stem zeggen. Ik bleef staan en staarde in het felle licht. 'Ik zei kom hier!' Riep de stem nog een keer. Van uit het licht zag ik een gedaante komen. 'Je gaat dit niet over leven!' Ik deed vanzelf een paar stappen achteruit. 'DAN KOM IK WEL!' Het gedaante kwam naar me toe rennen. 'NIALL! NIALL!' Hoorde ik. Het gedaante werd groter en toen het bijna bij me was zag ik dat het Rick was. Hij had een grote stok in zijn handen en sloeg op me in. 'Niall!'

'AAAAAAAAAAAAH!' Ik schrok wakker en ging gelijk rechtop zitten. 'Niall alles goed?!' Riep Bente geschrokken naar me. Ik gaf geen antwoord. 'Had je weer een nachtmerrie?' Vroeg ze. 'Ja...' Fluisterde ik. 'Kom ga weer even liggen.' Zei ze lief. Ze kwam wat dichter bij me liggen. 'Waar droom je over?' Ik zuchtte. 'Rick.' Zei ik zacht. 'ALLES GOED?!' Harry kwam opeens de kamer binnen rennen en deed het licht aan. Ik wilde rechtop gaan zitten maar Bente duwde me zachtjes terug. 'Hij had een nachtmerrie.' Zei ze tegen Harry. 'Gaat het?' Vroeg Harry. Ik knikte. 'Dan... ga ik maar weer naar bed.' Harry deed het licht weer uit en liep weg. 'Dus... Je droomt over Rick. Wat droom je dan precies?' Vroeg ze zacht. 'In alle twee mijn dromen vermoord hij me bijna, maar net daarvoor word ik dan wakker.' Mompelde ik. 'Wees niet bang. Het is maar een nachtmerrie. Je bent hier echt veilig, de politie zoekt naar hem en wij blijven altijd bij je.' Bente kroop nog dichter naar me toe. Ze voelt als de zus die ik nooit heb gehad! Ik voel me ook echt veilig bij haar... 'Dankje.' Was het laatste wat ik zei voor ik in slaap viel.

.....

Waar ben ik nu weer?! Ik zit vastgebonden op een stoel en ik voel me duizelig en koud. Ik kijk om me heen en zie een raam. Het word al lichter buiten. Rustig aan, dit is gewoon weer een droom. Aan de andere kant... Als dit een droom was, zou ik dan weten dat dit een droom was? 'HALLO?!' Schreeuwde ik. Het licht ging aan en er kwamen twee jongens op me aflopen... En een daarvan was Rick! 'Zo... Onze blondie is wakker.' Zei Rick met een gemene glimlach. Ik gaf geen antwoord. 'Toch niet zo veilig he? Bij die Bente...' Hij kwam dichterbij en knielde bij me neer. Hij bleef maar naar me kijken met die gemene glimlach. Opeens voelde  ik een erge pijn in mijn rug. 'AAAH!' Schreeuwde ik. Ik keek achterom en daar stond die andere jongen met een stok in zijn hand. Oke, dit was geen droom. Dit was allemaal levens echt! 'Dus, Niall.' Begon Rick. Ik keek hem bang aan. 'Wij gaan een leuk spelletje spelen en ik beloof je... Het doet niet veel pijn.' Lachte hij. Hij pakte een zwarte fles van een tafeltje en hielt het voor mijn neus. 'Weet je wat dit is?' Vroeg hij doordringend. Ik schudde mijn hoofd van nee. 'Dit noem je Poitín... Gaat er al een belletje rinkelen.' Hij hield de fles dichterbij mijn hoofd. Er ging zeker een belletje rinkelen, Poitín is een van de sterkste dranken van Ierland! (Bestaat echt btw.) 'Nou?!' Schreeuwde hij. Ik knikte. 'In dit flesje... Zit meer dan 90% alcohol. Een paar slokjes maakt je al stom dronken.' Hij draaide de dop van de fles. Hij zetten hem even op de grond. De andere jongen duwde mijn stoel omver en ik voelde gelijk de vreselijke pijn in mijn hoofd. 'Doet nog steeds pijn he?' Lachte hij. Hij pakte de fles en knielde bij me neer. De jongen pakte mijn hoofd vast en tilde hem een beetje overeind. Rick duwde de fles tegen mijn lippen en ik probeerde ze dicht te houden. 'STOP!' Riep ik. Ik proefde de bitteren smaak al een beetje naar binnen druppelen. 'OPEN JE MOND!' Screeuwde Rick. Hij duwde harder en op een geven moment moest ik mijn mond wel open doen. Hij hield de fles rechtovereind en de alcohol kwam allemaal in mijn mond. Ik moest wel slikken omdat ik anders zou stikken. 'Oke, ik stop nu. Het is nog niet de bedoeling dat hij dood gaat! Dan is het niet meer leuk!' Riep Rick. Hij haalde de fles van mijn mond en ik begon te hoesten. Ik voelde dat Rick me los maakte. Hij en die andere jongen lieten me recht staan en gooide me naar buiten. Ik viel op de grond. Na een tijdje begon alles te draaien en het werd feller. Ik stond op en probeerde te lopen. Elke keer botste ik tegen van alles aan. Tot ik na een paar minuten lopen een meisje zag. Ik liep strompelend naar haar toe. 'Haaaaaaaaaaaaaai!' Riep ik. 'Uhm.. Hallo?' Zei ze terug. 'Wacht... Ben jij Niall Horan?' Vroeg ze. 'Uh... Nee? Ik ben Space Monkey! Whoeeeeeeeeeeeeeeeeee!' Ik begon een paar kleine rondjes te rennen en viel uiteindelijk op de grond. 'HELP! AUW! HELP!' Ik voelde zoveel pijn opeens. Het meisje knielde bij me neer en probeerde me omhoog te trekken. Uiteindelijk lukte het om op te staan. 'Ik breng je naar huis, ik weet waar je nu verblijft.' Zei ze. Ik begreep eigenlijk helemaal niks van wat ze zei maar dat boeit me niet. Wacht... Wat was er nou hiervoor gebeurt?

p.o.v Bente

Ik werd wakker en voelde me best duizelig. Ik negeerde het maar en rekte me uit. Ik keek naast me. Geen Niall! Ik ging gelijk uit bed en rende naar beneden. 'Niall?! Ben je al beneden.' Geen antwoord. Ik liep naar Liam toe die zo te zien net wakker was geworden van mijn geschreeuw. 'Waar is Niall?!' Vroeg ik in shock aan Liam. 'Weet ik niet... Is hij niet meer in bed dan?' Ik knikte van nee en rende weer naar boven. 'NIALL!' Riep ik hard. Harry kwam gelijk van zolder af en Elize kwam ook uit haar kamer. 'Niall is weg!'

Hehohooooooo! Ik ga morgen naar this is us! Ja morgen, want het is al 8 over 12! :) zo veel zin in met mijn schatjes!!!! Please Vote and Comment to make me happy! Love yaaaaa! xxx Nadia