Ashton, The Invisible Husband ✔️

Chapter 36: Their Foolish Game

Alexandra POV

"How much do you wanna be free from my name Alex?" Hindi kaagad ako sumagot. Ano ba kasi ang tamang sagot sa tanong nya?

"It's been almost 7 years that we have been married sa papel Ash at wala naman tayong pinatunayan at na puntahan. Siguro tama na ang mga t-aong nasayang at mag simula na lang tayong muli na wala ang papel ng -." Kahapon. Yan lang naman ang gusto kong sabihin eh. Kaso panda talaga!

Gagong lalaki! Sperm ka panda! Isang higanting nabubulok na sperm! Pinutol mo nanaman ako at mali pa talaga ang pag kakaintindihan mo. Ni hindi pa nga ako nakakabawi sa shocking na tanong nya tapos puputolin nya lang ang sasabihin ko dahil nagbago na sya?

"Of course! Tama ka nga naman, wasted time! Tanga ko rin ano? Pero mali ka Alex dahil hindi na ako ang Ashton na kilala mo. Hindi na ako ang Ashton na nakatanga lang sayo at nag aabang kung kelan mo ako matutunang mahalin o kahit ang tanggapin man lang."

"Wala akong sinasabing tanga ka Ash!" Sigaw ko sa kanya.

"Wag na wag mo akong sinisigawan Alexandra dahil alam nating pareho kung ano ang totoo!" Sumusobra na talaga ang lalaking to!

"Pwes huwag mo rin akong sinisigawan! Deritchohin mo ako Ashton Pfizer! Ano ba ang kailangan kong gawin para lang maging malaya dyan sa pangalan mo?!"

"Palalayain na kita. I'll sign whatever is needed for you to be completely be free from me." He finally said it. And it hurt so bad. Ang sakit sakit pala lalo na kung galing mismo sa kanya, kung pwede lang akong kainin ng lupa para hanggang sa kamatayan ay masasabi kong, hanggang kamatayan, asawa kita. But could I be that selfish? Mula noon hanggang ngayon lagi na lang akong naging madamot sa lalaking to. Paano nga kung totoong gusto nya ng maging malaya? May babaing buntis na naghihintay sa kanya. Hahadlang ba ako sa kaligayahan nya? Sa piling ng bagong babaing minamahal nito? No I can't be stop Ashton's happiness just because of my selfishness.

"Is this your way to be happy Ash?" Palalayain na ba talaga kita? Bakit wala akong nakikita sa mga mata mo?

"Yes Alexandra. Tama ka naman eh, 7 years. It's been long overdue already and I guess it's time. It time for us to end this charade right?"  Paano kung ayokong lumaya sayo?

"What do you want? Ano ang kailangan kong gawin para lumaya ka?" I can't look at him or else bibigay ako and I can't afford to look weak kung ang kapalit nito ay ang kalayaan nya.

"I needed you to be my wife again." Bigla akong napatingin sa kanya. Tama ba ang narinig ko?

"Anong ibig mong sabihin?" Nagugulohang tanong ko sa kanya. There was a long moment of silence. He never spoke anything, I didn't say anything. He was toying his hand with the fork on his his plate habang ako naman ay nakatingin lang sa kanya.

When I thought he wouldn't speak up, he found his voice after he look at me as if he was trying to read my mind and I to him.

"I never knew how it feels like to be your husband out in the open Alex." Hindi ko alam ang isasagot ko sa kanya dahil totoo naman yon eh, pero pwede ko pa namang bawiin yon diba? Ang e-tama ang pag kakamali ko. "For you, I had always been your invisible husband. Daig ko pa ang isang kabit na itinago mo lang sa isang tabi at binabalikan kung kailangan mo at kung kailan mo gusto." Again the truth hurts.

"I'm sorry Ash, I never meant to hurt you that way. I don't have the reasons at all dahil ako man ay hindi ko rin naiintindihan ang sarili ko noon. Maybe because I was too young then? I was only 21 Ash when we got married and the circumstance behind our marriage was not stable. Truth or dare? But still those are not good enough reason to treat you that way." If I can't have him again, at least I want his forgiveness dahil alam kong mali ako.