I'M MARRIED TO A STRANGER (UNDER REVISION)

Chapter 19

Chapter 19
Favor

Arianne Shawna's POV:

"WHAT?!" eksaherada at talagang hindi ako makapaniwalang sambit kay Dana. Nanlalaki ang mga mata ko. At tinitinganan ko siya parang tinubuan siya ng isa pang ulo. Nahampas ko pa tuloy ang aking lamesa kaya naman napatalon pa sa upuan ang babaeng kausap ako.

"Hala! Oo nga 'yun ang narinig ko sinabi ng Lolo niyo kay Sir Stefan!" Tila natakot naman sa akin ang sekretarya ko.

Hala! Hindi pwede ang gusto ni Lolo! Kasal na ako hindi pwede. Saka hindi talaga pwede! Pagkatapos ako taniman ni Brett ng buto ng pagibig tapos irereto ako sa iba.

"Saka kaya ko chinika sayo yun, kasi di ba paano na yung secret admirer mo na lagi nagpapadala ng bouquet dito?" Naisatinig ni Dana ang nasa isip. Tho hindi niya alam kung sino ang palagiang nagpapadala ng mga iyon.

"Teka speaking of secret admirer. Ilang araw na siyang walang paramdam a. Hala! Siguro kaya ilang araw siyang walang padala baka hinarang ng Lolo mo! Kasi irereto ka niya kay Doc!" Nakabuo na agad ng konklusyon si Dana. Hindi nga kaya? Pero posible ang naiisip ni Dana.

_ _ _

Nagkaroon ata ako ng information overload pagkatapos ng paguusap namin ni Dana. Nababagabag ako sa isiping ipapakasal ako ni Lolo kay Doc Zyren. Jusko! Sa tagal kong kakilala yun kahit crush o anong sparks wala ako naramdaman para sa lalaking yun.

Ganito na ba katuwa si Lolo sa kanya na handa akong ibenta ng Lolo ko para maging apo niya ang doktor na 'yun? Bakit di niya na lang ampunin? Shocks!

Namomoblema tuloy ako kasi I am not into infidelity! Baka makasuhan ang ng bigamy or something. Napa paranoid ako

Lumipas ang mga oras ng di ko namamalayan. At nasulyapan ko ang wall clock ko sa office at nakita kong time na para umuwi. Ksya inayos ko na agad ang mga gamit ko. I really can't wait to go home and thinking of having a nice warm bath and laying on my bed afterwards.

I feel so exhausted..

Madali ako nakapagayos para sa paguwi. Kaso I was to leave the premises of my work room ng bumubgad sakin ang ngiting ngiting mukha ng Lolo ko. Nagulat naman ako sa kase naman sakto siya pagbukas ko ng pinto.

"Lolo!" I exclaimed while clutching my chest. Magkakaroon ako ng heart problems sa kakagulat sa akin ng mga tao.

"Ang maganda kong apo." Tila galak na galak naman ang Lolo ko na makita ko which I find so weird. Naka dipa pa ang mga kamay niya at kulang na lang lumabas ang gilagid niya sa sobrang tuwa. Something is not right here. Nag aadik na ba Lolo ko? Or baka doppleganger niya itong kaharap ko. Jusko!

"Okay lang kayo Lo?" Di ko na naawat ang bibig ko sa pagtatanong. Paano e hindi naman ganito si Lolo sakin sobrang saya niya. Ang mukha ni Lolo pagkaharap ako palaging masungit. Di kaya nakakaen ng panis si Lolo? Tumama kaya ang ulo niya kung saan at kaya naging ganito siya?

"Aba oo naman apo! Sobrang okay si Lolo." Sabi ng Lolo ko at natawa pa siya. Joke ba ang tanong ko bakit naman siya natawa? Hindi naman ako nagbibiro. Lalo tuloy lumalim ang pagkakakunot ng noo ko. He is too happy! It creeps me out.

"Okay." I said in an almost sing song voice at tinango tango ko pa ang ulo ko para mas covincing na tinaggap ko ang sagot niya. Kahit sa totoo lang ay nawiwirduhan ako sa inaakto ng Lolo ko. Which is far from his very nature. My Lolo was never a jolly person especially in the premises of his office. He is either in his business poker face looked, scowling or giving a light smile. He never gives away his emotion.

"Anyway, what are you doing here Lolo?" I asked him as I shifted my weight to my other foot. Nanatili pa rin kasi kami sa gitna ng pintuan ng office ko.

"Oh! Buti you reminded me." Napapalakpak pa siya ng isa na tila pumasok ang isang idea sa isip niya. Binalingan niya ko ng tingin at hinawakan sa magkabila kong balikat.

"What is it Lolo?" I impatiently asked.

"Ito talagang apo ko mainipin. May hihilingin lang si Lolong maliit na pabor sa iyo, Arianne." Medyo natawa pa siya sa una niyang sinabi. Bully kahit kailan itong Lolo ko. Mahilig talaga siyang asarin ako. Pero lumambing naman ang tono ng pananalita niya ng lumaon. He was talking to me like he was talking to a child.

Kinabahan akong bigla. Naalala ko ang paguusap namin ni Dana kanina at ang impormasyong ibinalita niya sa akin. That explains his mood! May kinalaman to kay Zyren. It was just a hunch pero malakas ang kutob ko. Napalunok ako. I just nod my head at him signaling him that I want him to go on. Jusko! Dapat hindi makita ni Lolo na may alam ako.

"I promised to meet Zyren tonight. But I can't make it something urgent came up and I need to meet a client. Kaya apo pwede ba ikaw na muna ang humarap kay Zyren for me? Nanduon na siya sa pagkikitaan namin. Hindi ko na yun maicacancel nakakahiya." Parang bata na tila nagsusumbong na sabi ng Lolo ko. OMG! Feeling ko isang set up ito. Hindi man lang nagabala si Lolo to elaborate the details of his alibi. But how can I say no to the hopeful man? Hay!

"O-okay, Lolo." Is all I was managed to say. Hindi ako makakatanggi sa Lolo ko lalo na ngayon na sobrang saya niya which rarely happens. Sa dami ng hirap niya sa amin ni Kuya lalo na sa pagtaguyod at pagpapalaki niya sa amin ng siya lang halos magisa gusto ko naman suklian iyon. If this will make him happy then kahit labag sa loob ko I will obliged. I do not have the heart to break my Lolo's heart.

After all isang simpleng dinner naman 'yun. It wouldn't hurt right. Hindi naman 'yun pagtataksil sa asawa ko. Kasi technically, I was just filling up for my Lolo's position para di siya mapahiya kay Zyren.

"Thank you so much apo. I knew I could count on you." Tila nawalan ng tinik sa dib dib niya ang Lolo ko at talagang mas tumaas pa ang energy niya kesa kanina. Nginitian ko na lang ang Lolo ko na ngayon ay tuwang tuwa sa saya. Bakas na bakas sa mukha niya na natutuwa siya sa pagpayag ko.

"Ipapahatid kita kay Roger sa restaurant para hindi ka na mahirapan bumyahe. Sige na at umalis ka na. Nagiintay na si Zyren. Mag ingat ka apo." Bilin ni Lolo. Aba at pahahatid niya pa ko sa driver niya. Kinintalan niya pa ko ng halik sa noo ko bago siya nagpaalam na umalis.