Het Echte Verhaal Van Peter Pan

13|durf

Even keek hij haar diep in de ogen aan en stond toen plots op uit zijn stoel. Hij plaatste zijn handen op zijn bureau en leunde tegen de tafel aan. Ze zag dat hij snel in en uit ademde en al zijn spieren gespannen stonden. "P-Peter?" Stotterde ze en liep rustig met uitgestoken hand naar hem toe.

Toen ging alles snel. Op het moment dat ze zijn schouder aanraakte, rukte hij zich om, legde zijn handen op haar wangen en zoende haar. Zijn lippen voelden zacht aan en ze kon zijn hele aanwezigheid voelen. Ze was geschrokken en had nu nog steeds grote ogen op.

Wat gebeurd er?

Zijn lippen begonnen vuriger te bewegen, alsof hij antwoord wilde.

Is hij me nou serieus aan het zoenen?! Zíjn zachte... ronde... heerlijk- Wendy Darling wordt wakker en wel nu!

Plots leek het alsof ze eindelijk uit haar trans getrokken werd en duwde hem met al haar kracht van zich af. Ze hijgden en keken elkaar pierzend aan, voordat Wendy zich omdraaide en de hut uitstormde.

*kapitein Haak

Nadat ze vliegensvlug de deksel op de emmer hadden gedaan, renden ze naar de hut. Onderweg legde Fawn alles uit aan Jerry, die maar al te blij was. "Het is lang genoeg geweest. Hij moet gestopt worden". Bij de hut aangekomen zette ze de emmer in een hoek neer en overlegde wat ze nu moesten doen over het feit dat ze de schaduw moesten laten huilen.

"Misschien kunnen we het in brand steken?" Zei Fawn. "Een schaduw voelt niet echt iets of wel?" Zei haak die door de ruimte ijsbeerde. "Prikken met een naald?" stelde Jerry voor die lui op een stoel zat, kersjes te eten.

"Nog een keer, een schaduw voelt niets!" Snauwde haak terug en ging gefrustreerd met zijn handen door zijn haar. "Zo, rustig man. Het was alleen maar een voorstel" zei Jerry en gooide een kersje naar zijn hoofd. Voordat haak de kans had om terug te reageren, vloog Fawn tussen de twee heethoofden op en hield haar handen omhoog.

"Ok jongens rustig aan, we zijn allemaal een beetje gespannen hier. Laten we het even op de schaduw houden ok? Hoe zorgen we ervoor dat een schaduw huilt?" Ze dachten na. Ze konden het geen pijn doen, want het voelde niets. Maar... "Ik heb een idee!" Riep haak. Jerry en Fawn keken hem vragend aan.

"Zeg het maar. Niet dat het heel veel beter kan zijn dan de mijne, maar ok" zei Jerry en gooide een kersje in zijn mond. Haak negeerde de opmerking en ging verder: "Het klopt dat we de schaduw geen pijn kunnen doen. Fysiek gezien dan. Maar mentaal gezien heeft het wel gevoelens. Anders zou het nooit zo loyaal zijn aan Peter en ons nooit als de vijand hebben gezien. We moeten het pijn doen waar het echt raakt".

Fawn knikte. "Ok, maar hoe gaan we dat doen? Ik bedoel het lijkt wel alsof de schaduw alleen maar houdt van Peter. We kunnen hem wel proberen te vermoorden maar dat heeft geen zin sinds die tien keer sterker is dan ons" zei ze. Jerry liet een lange zucht horen en stond op.

"Natuurlijk gaan we hem niet proberen te vermoorden. We moeten er gewoon voor zorgen dat Peter iets héél gemeens zegt over de schaduw, het opnemen en het aan de schaduw laten horen". Haak en Fawn wisselden een blik en keken weer terug naar Jerry. "Wouw, er komt dus ook wat nuttigs uit die mond van jou". Zei haak. Jerry hield zijn schouders op.

"Dankje. Nou waar is het mannen plekje in deze boomhut? Niet beledigend bedoeld haak, maar deze vraag is voor Fawn. Sinds, je weet wel, je niet echt een man bent. Meer een jongetje die niet goed uitkeek bij het smeren van zijn broodje". Gierend van het lachen liep Jerry de boomhut uit. Haak wou net wat terug zeggen toen Fawn hem onderbreekte. "Laat maar haak. Laat maar".

*Wendy

Even later vertelden ze het plan aan Wendy, die met moeite aan Peter kon vragen of ze naar de wc mocht, en wist nu dus wat ze moest doen. Van haak heeft ze een recorder apparaatje gekregen die ze in haar broekzak verstopte. Ze liep terug naar het kamp en liep naar zijn deur.

Ze ademde diep in. De kus van net doemde weer op. Ok Wendy. Je kan dit. Ze klopte aan. "Binnen". Wendy opende de deur en zag een shirt loze Peter pan. Ze liet een gil ontsnappen en bedekte haar ogen met haar handen. Serieus?! Ze hoorde hem zachtjes grinniken. "Kon je me niet waarschuwen dat je half naakt was?!".

Riep ze naar hem, nog steeds haar ogen bedekend. "Jij koos ervoor om zomaar binnen te stormen" zei hij en ze hoorde hem zachtjes naar haar toe lopen. "Jij zei dat ik binnen mocht komen", zei Wendy en zette een stap achteruit. "Waarom deed je dat?", Vroeg Peter. "Wat?", zei Wendy en zette weer een stap achteruit toen ze hoorde dat hij dichterbij kwam.

"Dat". Ze zoog sissend haar adem in toen ze zijn lichaamswarmte kon voelen. "H-heb je kleren aan? Want als je dat niet hebt, d-dan... Dan sla ik je!". Peter lachte en zette weer een stap dichterbij, waarbij Wendy weer eens stap achteruit zette en nu tegen de muur aan stond. Hij was nu zo dicht bij dat ze zijn ademhaling kon horen.

Luid en duidelijk. "Ik wil je dat wel eens zien proberen", zei hij en Wendy schoot onder zijn arm vandaan naar de andere kant van de ruimte, met haar rug naar hem toegekeerd. "Kan je nou gewoon iets aantrekken, alsjeblieft?", vroeg ze, haast smekend. Hij liep rustig naar haar toe. "Waarom? Ik bedoel, je kon allang de deur open doen en weg rennen. Net toen ik je naar de wc liet gaan, kon je makkelijk ontsnappen. Waarom deed je dat niet?" Zei hij en stond nu stil achter haar.

"I-ik, uhm". Ze schraapte haar keel. "H-hoe doe je het? De schaduw?". Bracht ze er met moeite uit. Hij trok zich terug na die zin en Wendy draaide zich naar hem om. Hij had nog steeds geen shirt aan waardoor ze strak naar zijn ogen keek.

Hij keek haar doordringend aan en ze begon spijt te krijgen van haar vraag. "Waarom vraag je me dat?", vroeg hij en vouwde zijn armen in elkaar.

Ze slikte. "Nou ja, je bent wel heel erg hecht met die schaduw. Ik bedoel het is heel trouw aan jou. Wat betekenen jullie voor elkaar?", vroeg ze en haalde vanachter uit haar broekzak de recorder en zette het aan.

Peter trok een wenkbrauw omhoog en schoot in de lach. "Wendy, laat ik je eens wat vertellen: het is een schaduw. Ok? Een geest zonder ziel, gecreëerd door de lichtstralen van de zon. Het enige waardevolle aan dat ding is dat het alles doet wat ik zeg. Alles. Anders had ik het allang in het verboden bos gegooid", zei hij en liep naar de deur die hij open deed.

"Over twee dagen zal ik de sterkste man op aarde zijn. Keep up Wendy", zei hij en liep vervolgens de hut uit. Ze beluisterde de recorder en was blij met het resultaat. "Spoiler alert, je zal de sterkste ooit op aarde zijn die verslagen is. Keep up Peter", zei ze tegen zichzelf en lachte om haar eigen grapje. Ze deed de deur open, keek of er iemand in de buurt was en rende vervolgens naar de boomhut.

***

In de boomhut aangekomen, zette ze de recorder aan naast de emmer waar Peter's schaduw in opgesloten zat. "... Het enige waardevolle aan dat ding is dat het alles doet wat ik zeg. Alles. Anders had ik het allang in het verboden bos gegooid...". Jerry haalde zijn wenkbrauwen op en keek de ruimte rond. Fawn stond naast de recorder, haak zat op een stoel aan tafel en Wendy leunde op de tafel naast de emmer. Het bleef stil.

Heel stil. Bijna wou Jerry de emmer vast pakken en uit het raam gooien, maar plotseling, heel zacht, hoorden ze een huilend geluid. Het klonk als een klein kindje die bang in een hoekje zachtjes aan het huilen was. Wendy schoot omhoog en keek de tafel rond. Fawn vloog omhoog tot aan de deksel en drukte haar oor er tegen aan.

Haak stond rustig op uit zijn stoel en keek Wendy aan. Hij vormde met zijn mond: wat nu? Wendy reikte naar de deksel, maar haak greep vliegens vlug haar polsen beet. Ze blikte naar hem en hij knikte terug. Wendy trok zich terug en haak pakte de deksel beet, en trok het er langzaam vanaf.

Hij waarschuwde iedereen achteruit te gaan en zo gezegd zo gedaan. In een flits rukte hij de deksel er vanaf en de schaduw schoot eruit. Het vloog alle kanten op en botste steeds tegen de muren. Ze bukten onder de tafel en wachtten af totdat de schaduw eindelijk het raam uit vloog en weg was. Ze kwamen rustig weer vanonder de tafel vandaan en keken in de emmer. Twee, zwarte, verse schaduw tranen glinsterden hun tegemoet. "Goed" zei haak. "Nu de timer"

Wordt vervolg...

*****

Hey wat vondt je van dit hoofdstuk? Comments, vote's of vragen altijd welkom!
XxloveRead;)