CHAPTER FOUR (𝙸𝙸)

31.3K 1.4K 272
                                    

"Try aiming for that spot," Our Trainer, Ms. Tracy Trainor said as she pointed at a red spot in front of Adam, that nerd kid who's Farrah's talking with earlier.

Well, she's not actually insulting him. Ang sabi ni Farrah pinapalakas nya lamang raw ang loob nito sa pamamagitan ng pagbulong ng mga pampalakas-loob at ang pagtawa nito kanina ay ang pagkukwento nya ng mga nakakatawang bagay na ginawa nya, dahil gusto nyang maging malapit ang loob nito sa kanya. Of course, once he feels comfortable in this group, that's when his capabilities will come out.

However, teaching this guy seemed pointless.

Nanginginig ito habang hawak ang kanyang baril na kahit ako't hindi makapagfocus sa aking tinuturuan dahil pakiramdam ko'y bigla nya iyong mabibitawan o maipuputok sa iba! It's not that I don't care, okay? I actually value lives. That's why I'm still here when I must be on that plane, going back to the Philippines already. Psh.

"B-But Ma'am... I can't aim at that spot from this distance..." he lowered his head after saying it. He's shaking in frustration and also for embarrassment. Kahit ang mukha nito ay kawawa-para bang alam nyang walang pag asa sa kanyang matuto.

How the heck this man survived this apocalypse with this. . . behavior?

I mean, don't get me wrong, but being scared in the middle of an outbreak is equivalent to getting your life to be taken from you. Kaya't nakakapagtaka at bakit buhay pa ito, nandito at nakatayo sa aking harap pero halos mamatay sa takot, ang bumaril lamang.

Has he even fired a gun already?

Ang maisip na hindi. . . napangiwi ako at napatingin kay Tracy... Ma'am Tracy. I mentally said yuck. Ma'am. . . I fucking said Ma'am.

I can see how frustrated she is, too. She doesn't know what to do, and I know, by the stares she's giving at both of us- at the guy with light brown messy hair, of course, I know she's thankful that we are leading the others aside from her. Lalo na't hindi nga siya makaalis sa tinuturuan nya ngayon.

Tumingin ako kay Farrah na nakatingin sa lalaki nang may awa sa kanyang mga mata. I know, I know. Alam kong iniisip rin nito kung paano nakasurvive itong lalaking 'to kung ganito naman umasta, at alam niya ring walang future ang lalaki dahil pinapangunahan ito ng takot. Tsk.

Being scaredy-cat won't do good. It would only hinder you from reaching your goals.

I walked towards them as I patted the guy's back. He tensed. Hindi ko naman ito nilakasan ngunit narinig kong napa-ouch ito. Of course, I won't say sorry. I came here to insult him after all.

"Leave him to me, after all, I'm his leader," Pinagdiinan ko ang salitang leader kung saan mas nakita ko ang bakas ng takot sa kanyang mukha.

Our trainer nodded her head. "Alright, I'll leave him to you," She said as, for the last time, she gave him a pitying gaze before she left and decided to teach the woman I was teaching earlier.

Another thing, Tracy is a Pilipina, so she could understand and speak our language. Kaya lang, karamihan pa rin sa amin ay hindi makaintindi n'on kung kaya't napapasubo talaga kami lalo na't kapag may meeting ang grupo namin.

Humarap ako sa lalaki na ngayo'y hindi makatingin sa akin. I smirked even though he couldn't see it. Muli ay natahimik ang paligid at ngayo'y lahat ng kagrupo namin ay nakatingin sa amin. Siguro dala na rin ng biglaang pagtahimik sa aming pwesto ay nagsitinginan sa amin ang iba at sinundan ang tinitignan nila. . . kundi kami.

"Hey, four eyes," I greeted him that made him tensed. Mas lalong natahimik ang iba at sa pagkakataong ito ay nasa amin ang atensyon nila, kahit iyong mga trainers.

Zombie Outbreak: The Apocalypse ✓Where stories live. Discover now