CHAPTER SIX

57.7K 2.6K 266
                                    

Natatakot ako para sa aming lahat.

Pero hindi hadlang ang takot upang kami ay umatras.

"Damn it, let's run!" Ashton said a bit loud enough for us to heard just as when we quickly turned to our back and started running away from those horde of undead trying to eat us alive.

Tumatakbo kami habang medyo nakatagilid ang katawan upang barilin ang mga zombies na humahabol sa amin. It's a bit hard as we couldn't really focus on shooting them while running especially when I've noticed that the bullets are just slowing them down but not able to kill them.

Hindi maaaring manatili nalang doon sa pwesto namin- lalo na't sa dami ng mga ito at paniguradong maitutulak lang kami nito palayo- sa dami ba naman ng mga ito, kaya naisipan naming tumakbo habang bumabaril.

Lahat kami natataranta kaya halos hindi namin sila matamaan. Nanginginig ang buong katawan ko sa takot kaya naman hindi ko sila maasinta ng maayos. Kung tutuusin ay halos nasa 20 pataas ang bilang ng mga zombies na humahabol sa amin.

Hindi talaga applicable ang 'the more the merrier' sa lahat ng bagay! Ibinalik kong muli ang aking atensyon sa harap at doon na muna nag focus.

I continued running while shooting them, at the same time observing those zombies as I lifted my gun to change my shooting range and my bullet accidentally penetrated the head of the one I'm focusing at, causing it to fall through the ground. I shivered at what I just saw. It seems like I just killed my schoolmate.

It didn't happen once when I tried focusing on the head of the other zombie too, that the same happened to it just like the first one yet my eyes caught the opened door that are a little bit closer to us and I saw zombies coming out from it!

Nanlaki naman ang mata ko sa aking nakita. Shit! Mukhang narinig ng mga zombies ang ingay ng aming mga sapatos dahil nagsisibabaan sila ngayon. Ngayon ay nakukuha narin namin ang atensyon ng ibang mga zombies na nasa loob ng mga rooms kaya ay mas lalong dumarami ang humahabol sa amin.

Zombies really react to sounds! Nataranta ako sa aking nakita. Kung hindi ako mag-iisip ng paraan ngayon din ay paniguradong maco-corner nila kami! I tried to look in front and saw that it's another stairs... going to the lower part of this school, but I know, the same will just happen again where those zombies from the rooms will come out to eat us!

Huminto ako sa pagtakbo at nilagay ang baril ko sa aking binti kung saan may nilagay akong gun holster na nakita ko doon sa basement. I don't have any other choice but to fight them in close combats. I removed my backpack and throw it to the side, making it produce a bit thud but that sound is nothing based from the sounds that coming out from the horde of zombies that are trying to eat us.

"Guys, cover me," Mahinang sabi ko sakanila at kinuha ang isang katana na nasa likuran ko at hinawakan ito gamit ang dalawa kong kamay, sabay takbo papunta sa mga zombies na nasa harap. Wala silang nagawa dahil nakatakbo na ako.

"Shit! That's dangerous!" Narinig kong may nag salita sakanila ngunit hindi ko na 'yon binigyan pa ng pansin dahil nakafocus ako sa mga zombies na nasa harap ko.

Sinugod ko ang isa sakanila sabay saksak ng katana sa dibdib nito ngunit patuloy pa 'rin itong nanglalaban. Pilit nito akong inaabot habang ako nama'y paatras ng paatras dito dahil isang kalmot lamang ay maaaring maging ganito ako sa kanila. Tsaka ko naalala 'yong mga anime at movies na napanuod ko tungkol sa mga zombies, at base sa nakita ko kanina ay maaaring tama iyon!

Dapat pala sa ulo ko pinuntirya!

I am panicking right now... especially that I saw the horde of zombies are about to come in my place!

Zombie Outbreak: The Apocalypse ✓Where stories live. Discover now