Zombie Outbreak: The Apocalypse ✓

CHAPTER ELEVEN

I heard the guy at my back groaned in pain. Pati na rin pala ang iba naming kasama. Mabilis akong humarap sa lalaking nasa likod at nagulat na si Ash iyon! And what's worst? His head is bleeding!

"You're bleeding!" I suddenly exclaimed. Tumingin ito sa akin gamit ang mapupungay ngunit nakakatakot nitong mata bago dahan-dahang inilagay ang kanyang kamay sa kanyang noong dumudugo at napangiwi.

I heard him cursed. "It's just because of impact. Check the others as well. I'm okay," He whispered before he sat down, holding his bleeding head. I quickly run to get my handkerchief on my bag before I kneeled in front of him again. I tried to help him by trying to stop the blood coming from his head but he speaks, "I'm okay, go," He said as if he really wants me to check on others.

"But you're bleeding..." and it's because of me. I bit my lower lip while looking at him with this state. He chose to be hurt than to let me get hurt.

"Just check them. I'm fine," Pagpipilitan nito.

Marahas akong napailing at napahawak sa aking noo dahil sa biglaang pagkahilo. Ibinaling ko kaagad ang paningin sa iba at nakitang siguro'y nahihilo lang din sila tulad ko, hindi tulad ni Ashton na nagdurugo ang ulo! At sa tingin ko'y tumama ang ulo nya sa pole dahil sa akin. Oh my god, I knew it! Guilt is eating me!

Nabaling ang atensyon ko sa harapan ng marinig ko ang pag ungol ni Travis sa sakit. "D-mn, that was hell," He said but because we're just close to them, I heard it.

"At least inform us before you do something crazy." Zoe, who's somehow bleeding from her cuts beside him, said. Napaawang ang labi ko ng makitang may mga sugat sila dahil sa bubog ng salamin ng bus at pati na rin noong glass wall.

Napamura ako. Kailangan talaga naming makakuha kaagad ng first aids. Nabalik ang aking tingin kay Ash na nasa gilid ko lang at hindi na ako nag isip pa, mas lalo kong idiniin ang hawak na panyo sa kanyang sugat. I heard him groaned in pain and hissed.

"Can you do it more gently?" Asar nitong sabi. Napairap ako ngunit mas nangingibabaw ang concern at pagkaguilty sa akin.

"Just shut up! Hindi ko naman kasi sinabing iligtas mo 'ko," Humina ang aking boses sa mga salitang huli kong sinabi. Nakita ko ang pagtaas ng kilay nito at mas sumama ang tingin sa akin.

"If I didn't hugged you, sa tingin mo hindi lang gan'on kila Travis ang mararanasan mo?" Galit nitong sabi at mabilis na nilihis ang kamay ko sa kanyang ulo. "I'm fine. You don't have to worry about me," Wika nito at mabilis na tumayo at dumaan sa aking gilid.

Sinundan ko lamang sya ng tingin habang naglalakad ito at huminto iyon sa mga baril na nakaimbak sa gitna. Naramdaman kong muli ang pag andar ng sasakyan at nang mapatingin ako doon ay nakita kong si Shirley na ang nagmamaneho at nasa gilid nito si Nathan at Lorraine. Mas maayos ang lagay nila kaysa kay Travis at Zoe na sugatan ngayon.

Huminga ako ng malalim at napatingin sa labas. Ang mga zombies na mabagal na naglalakad palapit sa amin ay medyo malapit na sa aming sinasakyan. Muli ay napatingin ako kay Ash nang pumwesto ito sa isang gawi at nagsimulang magpaulan ng bala para sa mga zombies na mas malapit sa amin.

"We're going to split the teams into two. One for killing zombies, and one for arranging our guns or putting bullets into magazines. Kailangan natin itong gawin hangga't hindi pa tayo makakarating sa gun store. Shirley, okay lang bang bilisan mo ng kaunti?" Damien suddenly spoke. Nanghihinang tumingin ako sa kanya kasabay ng pagbaling nito sa akin at pagtango. It was like he understands me. I sighed.

Muli ay napatingin ako sa mga baril na nasa gitna at napabuntong hininga. Kailangan na talaga naming kumuha ng mga sandata. Kahit pinagsama-sama na namin ang mga nakuha namin nila Ash ay kulang na kulang parin dahil sa dami ng zombies na nandito sa loob. Muli ay huminga ako ng malalim at nanghihinang pinulot ang baril na nabitawan ko kanina.