His peaceful rare smile had shed light throughout the darkness that's covering me up.
"You're one brave woman, Revienne." He said as he then held my hand nalubos kong ikinagulat. I can feel his warm touch through my cold bare skin.
As much as I want to retrieve my hand, ay hindi ko na nagawa pa, as his warmth had set off a lingering confusion through my heart.
Hagalaz..
Tristan's Point Of View
Dapit hapon na nang tuluyan ipahayag saakin ni Stella ang kanyang nabuong pasya. Hindi ko alinta ang maaliwalas na hangin na tumatama saaking mukha at nagpatuloy sa pagmamaneho.
Hindi mabasag basag ang katahimikang namamayani sa pagitan namin ni Stella. Kahit na hindi siya magpahayag ay nababasa ko ang laman ng kanyang isipan.
Taimtim kong sinilayan ang mga bagay na hawak niya sakanyang mga kamay.
Walang iba kundi ang kanyang resignation letter at ang isang maliit na kahong naglalaman ng simbolo ng kanyang pagbabalik loob sa Xavierheld Military.
Agad kong ihininto ang aking sasakyan nang tuluyan na kaming makarating ni Stella sa tarangkahan ng Hannesworth Institue For Military Academics.
Ang lugar kung saan nagsimula ang lahat, At ang lugar na magwawakas ng aming tahimik na buhay ni Stella.
Hindi na nagawa pang mahintay ni Stella ang aking pagbukas ng pinto para sakanya at marahang bumaba mula sa kotse.
Halata ang nagtatalong lungkot at anxiety mula sakanyang nagmamadaling kilos. Agad siyang napatayo at maiging inayos ang kwelyo ng kanyang suot na uniporme.
Hindi ko akalaing muli niyang isusuot ang mga damit na iyon. Hindi ko mawari, ngunit tila bay naninikip ang aking dibdib saaking nakikita.
Nagsimulang maglakad si Stella. Dire-diretso na tila bay walang taong makakapigil sakanya. Agad akong naalarma at mabilis na bumababa mula saaking sakay na pulang sports car.
"Hey! Stella! Please!" I exclaimed as I reached her hand. Naramdaman ko ang isang malakas na bugso ng hangin na nagpatigil saaming dalawa.
We just stood there, Stella not looking back towards me as rays of the setting sun caressed us. Nanaig ang kakaibang katahimikan as I gazed through her hair.
Mula sa paninikip ng aking dibdib ay unti-unti kong nararamdaman ang isang kakaibang sakit saaking puso.
Kahit pilit kong iniinda ito, ay hindi ko na nagawa pang mapigilan ang aking sarili. Although you still want the best for her, and still you give your support, napakahirap pala.
It's so hard to let go.
"Stella. Please, don't go." I said as I try to convey my feelings to her, but to my dismay, she did not even look back through me.
"I want the truth, kuya Tristan.." She mournfully said as I felt her hands slip through mine. Natigilan ako as I watch her walk towards the grand gate of the said academy.
Mixed emotions then boils the hard-kept tears inside my eyes. Napayukom ako ng aking mga kamao, as I tried to conceal my sadness.
I know its her calling, and she needs to answer it.
If it is for your happiness, then I'll sacrifice. If it is for the good, then I'll let go, but..
.............
..........................
I never knew that letting go of what I thought was real, is the hardest part.
*** To be continued
_____________________________________________________________________
STELLA'S PREVIEW SCENE
I'm so sorry, Kuya Tristan. I never knew that you would make that sacrifice for me, but this is for all of us.
Para sa ikatatahimik muli ng ating buhay. I'll settle this once and for all. I want the truth, and I demand it!
Next on Code 365 Project Memory: Datum 18: Partial Truth
"The drug itself can alter one's genes that control the memories."
_____________________________________________________________________
ESTÁS LEYENDO
Code 365 Project Memory
Ciencia Ficción2 years had passed since the infamous Battle Of Valfreya had came to an end, isang Peace Treaty between the Earth Alliance Forces and Xavierheld Government ang matagumpay na nagpalaganap muli ng kapayapaan at katahimikan sa bawat sulok ng Planet Ear...
Datum 17 : The Calling
Comenzar desde el principio
