"Hey"
Napatindig ako nang marinig ko ang isang pamilyar na tinig mula saaking gawing tabi. Kapansin pansin ang kakaibang titig ng mga nurses na nakapako ang tingin sa kung sino man ang nasaaking tabi.
Agad akong lumingon, and to my great surprise, binati ako ng isang pamilyar na binatang pilit na itinatago ang kanyang hiya mula sakanyang mga mata.
"I..Ivann?" nauutal kong sambit at pinagmasdan ang kanyang pilit na pag tiis sa sakit na nagmumula sakanyang paa.
Mula sakanyang tabi ay hawak hawak niya ang isang IV stand.
"Hindi ka dapat na—"
"You'll be okay!" seryoso nyang pagsabi at agad na inabot ang isang mumunting paper clover origami saaking harapan.
Natigilan ako at naramdaman ang dahan dahang pag init ng aking mga pisngi. Marahan niyang kinamot ang kanyang buhok at paiwas na tumingin sakin.
"I'm gonna share my secret to you.. I'm giving you this to regain your luck! Mukha kasing nauubusan kana kasi ng swerte." He said as he held my hand and gently put it in my palms.
Nariring ko ang mga pigil na tili at bulungbulungan ng mga nurses mula sa station. Napatingin ako sakanya.
"I just wanna let you know that.. .." panandalian siyang natahimik. He then anxiously blinked as he maintained his avoiding gesture.
"..That.. I care. Kaya don't spend your life being miserable." He said na lubos kong ikinagulat. He then immediately turned his back and hurriedly walked away through the hallway.
Napatingin ako sa paper clover na nasaaking palad. Natigilan ako, and found myself smiling. He cared. I never knew that a stranger would eventually care for me.
Naramdaman ko ang pangingilid ng luha saaking mga mata, mixed emotions run through my chest. Nakaramdam ako ng kakaibang kasiyahan.
I smiled as I turned my back towards the other way. Agad na nabura ang ngiti saaking mga labi nang madatnan ng aking paningin si Hagalaz na may hawak hawak na isang simple ngunit napakakgandang bouquet sakanyang kamay.
His blue emotionless eyes had penetrated through my soul. But as he gazed through me, may kung anong bagay ang aking nakikita sakanyang mga malumanay na mga mata.
Is.. is that.. Sadness?
***********************************
"Eat up, you'll need some energy throughout the day, Revienne." Istriktong pahayag ni Hagalaz habang as he comfortably leaned back sakanyang kinauupuan.
Napangiti ako as I took a small sip on my coffee. Tulad ng kanyang ginawa, napasandal ako sa isang komportableng upuan at pinagmasdan ang magandang tanawin ng beach mula sa kinalalagyan naming balcony ng isang breakfast restaurant, hindi kalayuan sa base.
He then grabbed a small toast with butter as he scrolls his hologram newspaper mula sakanyang crystal tab.
"I've heard about that unfortunate incident on Earth." I said as I put down my cup. Napapikit ako at napaharap sakanya.
"I'm glad that you and Admiral Maris had returned back safe."
Napatingin siya sakin as he picked up his coffee. He then continued to scroll down his newspaper.
"Thank you Rev—"
"I'm so worried about you, Hagalaz." I gently said as I try to cover up my worries. Sa totoo lang, Nahihiya parin ako sakanya until now, but I still can't find a way to hide my concern for him.
YOU ARE READING
Code 365 Project Memory
Science Fiction2 years had passed since the infamous Battle Of Valfreya had came to an end, isang Peace Treaty between the Earth Alliance Forces and Xavierheld Government ang matagumpay na nagpalaganap muli ng kapayapaan at katahimikan sa bawat sulok ng Planet Ear...
Datum 17 : The Calling
Start from the beginning
