Code 365 Project Memory

Datum 17 : The Calling

Nanlamig ang aking buong katawan habang lihim kong pinagmasdan ang isang napakaganda at perpektong arkong bumubuo sakanyang humps sa likod.

That.. That a— Sh*t! not this again!!! Please stop!

Napapikit ako as I try to ignore that sight. It's fairly enough na naranasan kong mapahiga sa malalambot na dibdib ng isang babae, but please, I just want it to stop!

Damn you Von! Nakakahawa ang pagiging manyak mo! Damn it!

"Si Lieutenant Revienne ba ang tinutukoy mo?"

Muling nagbalik ang aking mga senses nang marinig ko ang pangalang nabangit ng mga natirang nurses saaking silid.

I did not even attempt to move a muscle as I let them convey information through my ears.

"Ay nako! Huling huli kana talaga sa balita gurl! Oo.. siya yung napapabalitang Military Nurse na inabandona ni Captain Alexander sa mismong kasal nila, almost 3 weeks ago."

Nagpantig muli ang aking mga tainga saaking mga narinig. Kung tutuusin mga chismosa talaga ang mga babaeng 'to and I personally don't like to hear such things, but, hindi ko akalaing masasagot ang tanong nanggulo saaking palaisipan nang dahil sa isang tsismis.

Kung ganoon, marahil ay iyon ang dahilan kung bakit niya nagawa ang bagay na yun. Overwhelming pity and anger runs through my chest as I silently continue on listening.

"Ay ganun? Kawawa naman si Lieutenant. Hindi ko akailang magagawa sakanya ni Captain ang ganung bagay. May third party ba?"

"Well, yan ang patuloy ko pang inaalam gurl kaya mag hintay ka. She must move on, kahit ika-bitter pa niya ang bagay na yan, wala na siyang magagawa, and isa pa, did you know that Captain Alexander had also gone missing?"

"Huh? Really?"

"Oo! Ano kaba.."

Dahan dahan kong inimulat ang aking mga mata nang marinig ko ang kanilang mag labas mula saaking silid.

Napahawak ako saaking unan sabay pilit na upo. Kahit kumikirot ang aking binti ay pilit ko itong tiniis. Kung ganoon, yun pala ang nagtulak sakanya upang gawin ang bagay na yun.

Who the hell is Captain Alexander by the way? Psshh..

Paika-ika ang aking lakad nang ako'y magpasyang sumilip sa blinders ng aking bintana hindi kalayuan saaking pinto.

Natigilan ako saaking nakita. Hindi ko mawari ang kakaibang kasiyahan na pinaghalong kaba nang madatnan ko ang mukha ng anghel na aking iniligtas sa pagkakahulog.

Napalingon ako patungo saaking desk at dali-daling inabot ang handle ng drawer. Pinagmasdan ko ang isang bagay na aking nilikha, napangiti ako habang tinitigan ang bagay na iyon.

Revienne's Point Of View

"Good morning ma'am.." masayang bati saakin ng aking mga kapwa nurses nang ako'y mapadaan sa nurses' station.

"Mukhang busy po ata kayo umagang umaga.." nakangiting pahayag ng isa habang inabot saakin ang iilang charts.

"Yeah, Kailangan ko kasing I check lahat ng nurses notes na nakasulat sa mga pasyente dito. Alam mo naman." Ngiting pag sagot at sinimulan nang halungkatin ang laman ng steel charts.

I immediately stopped scanning as I came across a familiar chart. Tanging ang patient number lang ang nakasulat sa name tag ng nasabing chart.

Patient 532. Naramdaman ko ang kusang pag nilay ng aking mga mata. Ang pasyenteng iyon—