Chciałabym do niego napisać, ale nie mogę. Nie mam z nim żadnego kontaktu. A tym bardziej ma dziewczynę, więc pisaniem do niego robię Sobie tylko nadzieję. Nadzieję na wspólną przyszłość. Niby pogodziłam się z tym, ale to boli coraz bardziej. Utrata bliskiej osoby, nagłe zerwanie kontaktu. Życzę mu jak najlepiej, a jej życzę jak najszybszego odejścia od niego. Wiem wiem, niby cieszę się ich szczęściem, ale to mnie zżera od środka. Nie mogę spać po nocach, bo o nim myślę. Jedynie na co mam ochotę się nawalić do takiego stopnia, że nie będę wiedziała jak się nazywam. Chociaż przed chwilę zapomnę. Może jedna noc będzie idealnie przespana. Kiedy tak patrzę na Isaaca rozmawiajacego właśnie przez telefon prawdopodobnie z jego dziewczyną, wnioskuję po słowach skierowanych do niej, widzę jaki jest szczęśliwy z nią. Kiedyś też tak wyglądałam. Jak na złość dookoła mnie pojawia się coraz więcej par. Czasem żałuję, że wychodzę z domu, oglądam telewizję czy nawet wchodzę na różne portale społecznościowe. Postanawiam sobie, że od teraz żyje innym życiem, będę robić wszystko, co nie zrobiłabym nigdy wcześniej. Wstaje z fotela i idę w stronę Isaac'a zabieram mu telefon i rozłączam się.
- Em co Ty robisz? - Zapytał lekko zirytowany. Nie odpowiedziałam tylko podeszłam do niego bliżej i po prostu go pocałowałam.
