Veranderingen

37.

Louis had zijn haar al een maand niet meer geverfd, waardoor zijn donkerbruine haar nu rode plukken had. Omdat het zo lang werd dat hij het niet meer in model kreeg was hij naar de kapper gegaan, en had hij alleen nog rode puntjes. Hij verfde een paar plukken opnieuw - omdat ik het vroeg - zodat zijn haar nu afwisselend bruin en rood was. Want ik wilde hem graag met rood haar zien met het eindbal. En daar peste ik hem heel vaak mee, want hij had me beloofd om me mee te nemen, maar hij weigerde om in pak te komen. En aangezien het een gala was moest hij wel. Daarom probeerde hij onder de lessen waar we toch niets meer deden een compromis met mij te sluiten. Hij probeerde me over te halen om niet naar het feest te gaan, omdat het toch heel saai werd, en daarna weigerde hij me opeens om mee te nemen waardoor we de hele les geschiedenis aan het discusseren waren. En gelukkig won ik de discussie, anders had ik het eindbal wel op mijn buik kunnen schrijven. In de pauze ging hij verder met compromissen sluiten, en blijkbaar had hij een paar punten bedacht tijdens de lessen dat we niet bijelkaar zaten, want hij had allemaal argumenten bedacht. Toen de bel ging en ik naar Aardrijkskunde liep, had hij me nog niet over weten te halen. Ik draaide me om voor ik het lokaal in ging en keek hem aan.

'Je neemt me gewoon mee naar het eindbal of je het nou wil of niet.'

Hij zuchtte diep en duwde me het lokaal in. Ik liep naar mijn tafel achter in de klas en begroette Edward met een korte knik. We hadden het allang weer goed gemaakt met elkaar, maar onze ruzie had een soort breuk achter gelaten en ik wist niet hoelang het duurde voordat de breuk weg ging, of of hij ooit nog weg ging. Hij had Edward in ieder geval veranderd, want hij rookte nog steeds en hij had nu ook een vriendin. De mensen waar hij tijdens onze ruzie mee om ging, had hij wel achter zich gelaten omdat Louis hem heel duidelijk had verteld waarom ze niet goed voor hem waren. Net als dat hij aan Edward probeerde duidelijk te maken dat roken slecht was, maar hij ging er koppig mee door. Hij deed het wel minder dan eerst, dus misschien zou hij er ook net als Louis mee stoppen.

Zijn vriendin was in veel dingen het tegenovergestelde van mij. Ze was veel drukker en zocht vaak de gezelligheid op. En Louis en ik waren het er allebei mee eens dat ze niets voor Edward was, maar dat zeiden we natuurlijk niet tegen hem. Misschien betekende ze wel heel veel voor hem zonder dat wij dat wisten, zoals Louis zei. Maar ik wist dat Edward nog niet over me heen was, nog niet helemaal. Maar hij wist niet dat ik dat wist, dus daarom praatten we daar nooit over, en gingen onze gesprekken over hele standaard dingen. Zoals vandaag, toen hij over het weer begon. En ik ging gewoon mee in het gesprek, maar er ging wel een steek door me heen omdat ik wist dat onze gesprekken misschien nooit meer zouden worden zoals vroeger. Omdat we de hele dag op school niets anders deden dan praten, leek het alsof de laatste weken extra langzaam voorbij gingen. Uiteindelijk was het Louis gelukt om een compromis te sluiten. Hij zou me mee naar het feest nemen en hij zou in galakleding komen als we niet heel de avond bleven en als ik bij hem zou slapen. Daar hoefde ik niet eens over na te denken, want ik had al ja voordat het tot me door was gedrongen. Nu had ik in ieder geval iets om me op te verheugen en dat had ik echt heel hard nodig, want ik werd gek van mijn vader. Alles wat ik deed was fout in zijn ogen. Het eten was niet goed, ik waste te langzaam af, zijn bed was niet goed opgemaakt, ik had niet al zijn kleding op tijd gewassen of de badkamer was niet goed schoon. En elke keer kreeg ik er weer minstens drie blauwe plekken en bloeduitstortingen bij. Gelukkig moest mijn vader steeds vaker overwerken om vrij te krijgen in de zomervakantie dus ging Louis na school bijna elke dag met me mee om me gezelschap te houden. Dan hielp hij me met koken als mijn vader 's avonds niet thuis zou zijn, vrolijkte me op en nam me in zijn armen en knuffelde me net zo lang als nodig was. Ik werd steeds stiller, minder vrolijk en zelfs depressief, en dat merkte hij ook. Hij was al verschrikkelijk beschermend als het om mij ging, maar het feit dat de depressie me van binnen kapot maakte verscheurde hem helemaal. Het deed me pijn om hem zo te zien, verscheurd en machteloos, terwijl hij probeerde om me op te vrolijken. Ik was blij dat hij niet wist dat ik weer last had van mijn nachtmerries.