Veranderingen

4.

Geschiedenis was al bijna afgelopen, en Louis was er nog steeds niet. Zou hij ziek zijn? Misschien was hij het project wel vergeten. Ik verwachtte nog elk moment dat hij op de deur klopte en daarna chagrijnig werd weg gestuurd door meneer Kasse, maar dat gebeurde niet. Toen de bel ging, wist ik niet of ik blij of boos moest zijn. Louis was niet komen opdagen, dus hoefde ik me geen zorgen meer te maken dat ik vanmiddag dat project moest doen, maar aan de andere kant wilde ik zo snel mogelijk met het project klaar zijn. Snel liep ik naar mijn volgende les - biologie - en nam plaats achter mijn tafel. Toen aan het eind van de les de bel ging, ruimde ik mijn spullen op. Biologie was de laatste les van de dag, dus kon ik naar huis. Snel liep ik naar buiten, en aan de andere kant van de gang stond Louis. Hij leunde tegen de muur en was bezig met zijn mobiel. Ik wachtte even tot al mijn klasgenoten weg waren, en liep toen naar hem toe. 

'Waarom was je er heel de dag niet?' vroeg ik. 

Hij keek even op. 

'Ook hallo.' zei hij geïrriteerd. 'Ik had geen zin om naar school te gaan, maar we hadden afgesproken om dat project te doen.' 

Hij stopte zijn mobiel weg en liep de trap af. Ik wachtte even en volgde hem toen. 

'Waar gaan we heen?' vroeg ik. 

Straks verwachtte hij dat we naar mijn huis zouden gaan. 

'De schoolbibliotheek.' 

Hij opende een deur en liep de gang van de eerste verdieping op. Vlug achtervolgde ik hem. De gang was helemaal leeg. De schoolbibliotheek was aan het einde van de gang. In de bibliotheek liep hij helemaal naar achteren, ver uit het zicht van de toezichthouders, en gooide zijn tas neer op een oude tafel in de hoek. De boekenkasten stonden voor de tafel, dus je kon vanaf de ingang de tafel niet zien. Ik liet mijn tas op de grond zakken en wilde gaan zitten. 

'Wat is het onderwerp?' vroeg hij. 

Meteen ging ik weer rechtop staan. 

'Ik wilde een makkelijk onderwerp doen, dus misschien ziektes en genezingen van vroeger.' 

Er klonk een trilling door in mijn stem. Was ik nou echt bang? Ik ging zitten en werd boos op mezelf. Het sloeg helemaal nergens op dat ik zo raar deed. Louis bleef staan en leunde tegen de kast aan. Hij was gewoon erg intimiderend. 

'Misschien kunnen we -' begon ik, maar Louis kapte me af. 

'Ik moet heel even wat doen. Als jij nou boeken gaat zoeken.' 

'Oh.' 

Wat als dit een truckje was om me alles alleen te laten doen. Hij pakte zijn tas en ik fronste. 

'Ik kom terug hoor.' zei hij met een lach in zijn stem. 'Wees maar niet bang.' 

Hij haalde er een briefje van vijf uit en verdween tussen de boekenkasten. Heel even bleef ik roerloos zitten, en toen stond ik op en begon tussen de honderden boeken naar informatie voor ons project te vinden. Uiteindelijk had ik een hele stapel boeken gevonden. Ik legde ze neer op de tafel en zocht in mijn tas voor een schrift. Louis tas was nog open en ik zag dat zijn tekenboek in zijn tas zat. Heel even schoot door mijn gedachten het beeld van Louis als hij aan het tekenen was. Ik keek even om me heen en ritste zijn tas verder open. Er lagen verfrommelde blaadjes in en allemaal propjes. De kaft van een schoolboek lag er los in, een paar kapotte oordopjes, een paar lege bierflesjes en een hoop bierdoppen, pennen en potloden en een schrift wat half uit elkaar viel. Ik legde mijn hand op zijn tekenboek en wilde het pakken, maar gooide toen zijn tas weer op de grond. Waarom wilde ik überhaupt in zijn schooltas kijken? Ik opende een boek en haalde een schrift uit mijn tas. Net toen ik wilde beginnen met lezen, kwam Louis aanlopen. Hij had een beker bij zich waar waarschijnlijk drinken in zat. Hij nam plaats op de overige stoel en gooide het geld in zijn tas.