Veranderingen

14.

Dinsdag kwam Louis niet opdagen bij geschiedenis, en ik had hem ook niet op school gezien, dus ging ik er van uit dat hij spijbelde. 's Avonds kwam hij ook niet online op skype, dus kon ik hem niet vragen hoe hij mijn tas naar binnen had weten te brengen. Ik wist zeker dat de voordeur dicht was, en als mijn vader Louis had gezien, had ik het wel gemerkt. De woensdag brak aan, en tot aan de pauze had ik Louis niet kunnen vinden. Ik hoopte dat hij wel bij tekenen zou zijn. De bel ging en iedereen liep naar zijn volgende les. Ook ik liep de trap op naar het tekenlokaal. Halverwege de trap kwam Louis naast me lopen.

'Hallo Jennifer.'

'Hé.'

'Hoe gaat het met je?'

'Goed, maar ik heb een vraag. Hoe heb je gister mijn tas op mijn bureau kunnen leggen?'

'Met mij gaat het ook goed hoor.' mompelde hij beduusd.

'Hoe heb je mijn tas op mijn bureau gelegd?'

'Dat vertel ik later wel, we moeten nu de les in.'

Ik keek om en zag dat we al voor het lokaal stonden. Louis liep naar binnen, en ik achtervolgde hem. We gingen op onze plaatsen zitten, maar de docent was er nog niet. Net toen ik mijn tekenspullen in mijn tas zocht, liep er iemand vlak langs mijn tafel. Ik keek op en zag dat het iemand uit onze klas was, die bij Louis' tafeltje ging staan. Even had ik de neiging om te zeggen dat ze weg moest gaan, maar ik wilde graag weten wat ze kwam doen. Ik rommelde wat in mijn tas, maar luisterde aandachtig mee.

'...en heel veel andere mensen komen ook, en misschien zou jij ook willen komen. Het is volgende week zaterdag, en je zou wat vrienden mogen meenemen.' zei Victoria, het meisje dat naast Louis tafel was komen staan.

'En waar is het?' Ik hoorde dat Louis niet bepaald geïnteresseerd klonk.

'Dat staat op de uitnodiging.' Vanuit mijn ooghoek zag ik dat ze een envelope op Louis tafel legde.

'Mag Jennifer ook komen?'

Ik keek verbaasd op.

'Ik?'

Victoria duwde een envelope in mijn handen en draaide zich weer tot Louis.

'Zie ik je dan volgende week?' vroeg ze, en ze schudde even met haar haar.

'Misschien.'

Ze liep weg met een nogal boze houding. Misschien doordat Louis zo kortaf tegen haar deed.

'Wil je dat ik ook kom?' vroeg ik, nog steeds verbaasd.

'Ze zei dat ik vrienden mocht meenemen.'

Voordat ik wat kon zeggen kwam de docent binnen. Ik stopte de envelope in mijn tas en pakte mijn tekenspullen. Zwijgend gingen we verder aan de tekenopdracht. Ik stond mezelf af en toe een vlugge blik over mijn schouder toe, en zag dan Louis weer met zijn diepe frons. Een paar keer ving ik zijn blik, en keken we elkaar even aan voordat ik me weer tot mijn blaadje wendde.

De les verliep vlug, en voordat ik het in de gaten had ging de bel. Met een vloeiende beweging schoof ik alles in mijn tas en draaide me naar Louis, die zoals gewoonlijk nog even doortekende. Hij keek op, sloeg zijn tekenboek met een klap dicht en stopte alles in zijn tas. We liepen samen het lokaal uit, en ik dacht dat ik hem aanstalten zag maken om zijn arm weer om mijn middel te leggen.

'Ik heb vanmiddag geen tijd om iets te doen, dus ik spreek je vanavond wel op skype. Is dat goed?' Hij bestudeerde mijn gezicht zorgvuldig om te kijken hoe ik zou reageren.

'Ik vind het prima.'

'Mooi.' Hij woelde door mijn haar en keek me spottend aan. 'Tot vanavond Jenn-de-pen.'