Veranderingen

36.

De toetsen waren begonnen, gelukkig in de week waarin het weer minder werd. Sommige waren heel moeilijk, en ik was blij dat ik voldoende had geleerd, en bij andere was ik binnen een uur klaar. Natuurlijk zaten we niet heel de dag aan een toets, maar hadden we twee toetsen op één dag, en voor de rest vrij. In die vrije uren gingen de meeste naar huis, maar Louis en ik bleven meestal op school om in de aula te hangen, die dan meestal helemaal leeg was. En het was heerlijk om de aula voor ons alleen te hebben, want dan werden we niet begluurd door anderen, en we konden overal zitten waar we wilden. Louis was eerder klaar met het wiskunde proefwerk dan mij, dus daarom bleef hij bij de deur wachten. Omdat we over drie uur de tweede toets hadden, gingen we zoals gewoonlijk naar de aula. Tegen één van de muren in de aula stond een klein podium waar meestal leerlingen op zaten tijdens de pauzes, maar tijdens schoolfeesten en musicals werd hij gebruikt.

'Wat hebben we hier.' zei Louis en hij klom op het podium.

Er stond een gigantische zwarte piano op, en hij liet zijn vingers vlug over de toetsen glijden en drukte een paar toetsen in.

'Ik weet niet of dat wel mag.' zei ik en ik klom ook op het podium.

'Kan jij piano spelen?'

'Nee.'

Hij liet zijn tas op de grond zakken en nam plaats op het krukje wat voor de piano stond. 'Ik heb het ooit gekund.'

Hij drukte een paar toetsen in, speelde een aantal toonladders en speelde toen vader jacob.

'Ik ben echt onder de indruk van je muziekkunsten.' zei ik lachend.

'Wacht nou, ik moet er even inkomen.'

Hij speelde een paar deuntjes en zelfgemaakte liedjes die heel slecht klonken. 'Ik kende ooit een paar liedjes, maar die ben ik vergeten.' Hij keek fronsend naar de toetsen en stond op.

'Zullen we maar gewoon op de trap gaan zitten?' vroeg ik.

'Ja, morgen zal ik wat voor je spelen.'

'Dat hoeft niet.'

'Maar ik vind het leuk om te doen.'

Ik rolde met mijn ogen. 'Wat jij wilt.'

Hij pakte mijn hand en kneep erin. 'Ik ga je om ver blazen met mijn muziekkunsten.'

De volgende dag trok hij me mee naar de piano. Ik ging op de kruk naast hem zitten en wachtte tot hij ging spelen. Eerst speelde hij nog een paar toonladders, en speelde toen een liedje wat ik wel eens op de radio had gehoord, maar dan in de pianoversie waardoor het nog mooier klonk. Hij speelde niet alleen de eerste stem, maar ook de tweede en de derde. Zijn vingers vlogen over de toetsen en halverwege het nummer was ik echt onder de indruk van zijn muziekkunsten, en dit keer was het geen sarcasme. Hij speelde de laatste paar noten en keek me toen verwachtingsvol aan.

'En?' vroeg hij.

'Wauw... Ik wist niet dat je dit kon.'

'Het is echt heel makkelijk, kijk.'

Hij leerde me om het eerste couplet en het refrein te spelen. Na een tijdje trok hij me op schoot, pakte mijn handen en leerde me de rest van het lied door mijn vingers de juiste toetsen in te laten drukken. Ik bakte er niets van - natuurlijk - en doordat hij soms zijn lippen op mijn kaak drukte lukte het me niet echt om te concentreren.

Na een halfuur oefenen kende ik eindelijk de eerste helft. Nadat ik hem een paar keer achterelkaar had gespeeld, leerde hij me de tweede helft. Hij had ongelofelijk veel geduld, en leerde me hetzelfde stukje steeds opnieuw tot ik het wel kende. Uiteindelijk kende ik het hele nummer, en speelde ik het een paar keer alleen. Daarna speelde Louis de tweede en de derde stem, waardoor de aula zich vulde met het geluid van de piano. Ik speelde veel langzamer dan Louis, maar hij paste zich netjes aan aan mijn ritme en gaf me aanwijzingen als ik perongeluk een verkeerde toets indrukte. De tijd ging veel te snel voorbij, en voor ik het wist hadden we de volgende toets. Na nog een dag kon ik het liedje helemaal alleen spelen, met de tweede en derde stem en op het juiste tempo. We hadden nog maar twee toetsdagen over, en zodra ik klaar was met geschiedenis stond Louis al ongeduldig op me te wachten bij de deur. We gingen regelrecht naar de piano, maar inplaats van dat we samen gingen zitten, zakte Louis in zijn eentje neer op de kruk.