Veranderingen

19.

De volgende ochtend toen ik wakker werd, lagen we nog bijna precies hetzelfde. Zijn armen lagen iets losser om me heen, en zijn wang rustte niet meer op mijn hoofd, maar op mijn kussen. Hij was nog aan het slapen, en hij leek me iemand die het niet fijn zou vinden om te worden gewekt. Desondanks kroop ik weer dicht tegen zijn borst aan en legde mijn armen in zijn nek. Hij sliep gewoon rustig door. Voorzichtig vlocht ik mijn vingers door zijn pluizige, omhoogstaande haar. Hij zuchtte diep en ik verstijfde. Gelukkig sliep hij gewoon door, maar hij fronste wel even. Ik haalde mijn handen weg en drukte ze voor mijn mond om niet te lachen. Hij duwde zijn gezicht half in mijn haar en even dacht ik dat hij toch wakker was geworden. Aan een tweede diepe zucht leidde ik af dat dat gelukkig niet zo was. Eigenwijs vlocht ik mijn vingers weer door zijn zachte haar en kroop nog dichter tegen hem aan. Hij voelde warm aan, en zijn regelmatige ademhaling klonk zowel prettig als rustgevend. Hij legde zijn armen strakker om me heen en rolde om naar zijn andere zij. Ik wachtte een paar minuten tot de diepe frons die op zijn gezicht was verschenen was verdwenen en speelde voorzichtig verder met zijn haar. Zijn gezichtsuitdrukkingen veranderden voortdurend terwijl ik mijn vingers door zijn haar vlocht. Meestal fronste hij, maar soms kreeg hij een heel lichte glimlach rondom zijn lippen. Hij merkte het in ieder geval wel. Uiteindelijk liet ik mijn vingers in zijn haar rusten en liet mijn hoofd tegen zijn schouder rusten. Zijn armen liet hij weer wat losser om me heen hangen, en hij zuchtte weer. Bijna dommelde ik weer in slaap, maar hij moest zich zo nodig weer omdraaien, dus ik was klaar wakker. Ik probeerde op de klok te kijken, die aangaf dat het tien uur was. Ik was allang niet meer moe, maar toch sloot ik mijn ogen weer en probeerde opnieuw te slapen. Na een paar minuten verplaatste hij zijn armen naar mijn nek. Zijn hand gleed langzaam langs mijn nek, zodat ik het bijna niet merkte. Heel voorzichtig streelde hij met zijn vingertoppen mijn gezicht. Ik opende mijn ogen, en een paar seconde daarna opende Louis beide ogen tot spleetjes.

'Laat me nog even slapen.' mompelde hij zacht.

'Oké.'

'Dankjewel lieverd.'

Hij streelde met zijn vinger mijn wang en hield toen mijn handen in allebei zijn handen. Hij had zijn ogen weer gesloten en een paar seconden daarna verslapte zijn greep, wat inhield dat hij weer in slaap gevallen was. Ik nam zijn gezicht nauwkeurig op, en sloot daarna ook weer mijn ogen in de hoop nog in slaap te kunnen komen. Ik voelde hem met zijn duim langzaam over de rug van mijn hand strijken, en ik glimlachte onbewust. Toen ik mijn ogen open deed zag ik dat hij echter nog steeds aan het slapen was, of hij deed alsof. Het kon me echter niet zoveel schelen of hij wakker was of niet, hij deed het tenminste, en daar ging het om. Ik kon de slaap niet vatten, en begon te fantaseren. Louis bleef niet lang slapen, want na een uurtje opende hij zijn ogen opnieuw, en rekte zich uit. Hij omhelsde me stevig en drukte me tegen zijn borst aan.

'Goedemorgen lief.' prevelde hij zacht.

'Goedemorgen.'

Hij verslapte zijn greep even zodat ik weer normaal kon ademhalen.

'Heb je lekker geslapen?' vroeg hij zacht.

'Ja, jij?'

'Ook.' Hij lachte kort. 'Ik heb wel heel raar gedroomd.'

Ik voelde mijn wangen kleuren en ik drukte mijn gezicht tegen zijn shirt.

'Kan ik mezelf even opfrissen?' vroeg hij, en hij speelde met mijn haar.

'Ga je gang.'

'Is je vader thuis?'

'Nee, het is woensdag.'

Hij ging rechtop zitten en wreef over zijn gezicht.

'Ik denk dat ik beter even naar huis kan gaan.' mompelde hij.