Veranderingen

24.

'Dus... kerstgala, heb je zin om mee te gaan? Of ga je met Louis?'

'Die heeft het niet meer zo op feestjes denk ik.'

'Ga je dan met mij?'

'Ik -'

'Edward en Jennifer.' We keken allebei op. 'Kunnen jullie nog even het fatsoen opbrengen om op te letten? Anders kunnen jullie nu vertrekken.' De docent keek zo kwaad dat we allebei recht gingen zitten en de rest van de les niet meer praatten.

Edward keek glazig naar het bord, maar ik deed niet eens moeite om te doen alsof ik op lette. Nee, ik was aan het bedenken of ik überhaupt wel naar het feest kon. Toen ik op pakjesavond te laat thuis was gekomen, had mijn vader me flink wat nieuwe blauwe plekken op mijn rug gegeven, en één op mijn gezicht. Die moest ik nu nog steeds onder een dikke laag foundation bedekken, wat Louis en Edward allebei raar vonden. Ze wisten niet dat die blauwe plek er zat, maar ze vonden het raar dat ik opeens make-up droeg. Louis was een paar weken terug ontslagen uit het ziekenhuis, maar sindsdien heeft hij het een beetje gehad met feestjes, niet dat ik hem dat kwalijk nam. Nu hoefde ik in elk geval niet meer te kiezen met wie ik naar een feest ging. Louis zou me vast met Edward naar kerstgala laten gaan. Hij wist dat er toch niets tussen ons was, in tegenstelling tot de halve school. Bijna iedereen dacht dat Edward en ik nu een stel waren, wat Louis knap irritant vond. De meeste dachten dat Louis en ik gewoon vrienden waren, want hij kuste me nooit op mijn voorhoofd in het openbaar. Het enige echte grote probleem was mijn vader. Hij zou me nooit naar kerstgala laten gaan. Niet na het feest van Victoria en pakjesavond. Maar aanstaande vrijdag - de dag van de gala - en zaterdag moest hij overwerken. Als ik Louis zover kon krijgen om me te helpen met spijbelen, kon ik alle klusjes doen die mijn vader me elke keer als hij moest werken opdroeg. Waarschijnlijk om te voorkomen dat ik weg kon gaan. Dan had ik nog genoeg tijd om avondeten voor hem te maken en me klaar te maken voor het feest. Mijn vader zou dan twee hele dagen achter elkaar moeten werken, en zou alleen 's nachts thuis komen. Ik wilde even hardop lachen omdat alles zo perfect uitkwam, maar toen herinnerde ik me dat ik in de klas zat.

'Ik ga met je mee.' fluisterde ik en vanuit mijn ooghoek zag ik Edward even glimlachen.

De bel ging en ik stond als eerste buiten. Louis leunde tegen de muur, nog steeds piercingloos, met een paar boeken waaronder mijn schetsboek in zijn handen. De rug van het schetsboek was nu al bijna kapot.

'Vanavond.' zei hij, en hij liep het lokaal in waar ik uit kwam.

Louis, die bijna drie weken school had gemist, moest nu een hoop inhalen. Hij had lessen, toetsen en huiswerk wat allemaal ingehaald moest worden, waardoor hij vaak pas midden in de nacht bij mij kwam. Hij sliep bijna elke nacht bij mij - iets waar niemand iets van af wist - maar tegenwoordig had hij zo weinig tijd en was hij vaak te moe om te komen. Of hij kwam pas heel laat. Edward kwam het lokaal uit en bracht me thuis. Ik had hem - net als Louis - het verhaaltje over het groepje agressieve jongeren die me in elkaar sloegen verteld. Louis had hem, ondanks dat ze elkaar niet mochten, gevraagd of hij me thuis wilde brengen als hijzelf geen tijd had. Hij wist precies wanneer mijn vader moest werken, en had het allemaal uitgelegd aan Edward. Het was soms bijna grappig om te zien hoe beschermend Louis was als het om mij ging.

Thuis maakte ik de badkamer en de keuken schoon, maakte eten klaar en deed mijn huiswerk. De kamer van mijn moeder deed ik als laatste. Netjes stofte ik alles af, dweilde de vloer en opende toen haar kast. Ik haalde er een witte jurk uit. Vroeger was dit mijn lievelingsjurk, omdat hij mijn moeder heel mooi stond. Toen wilde ik altijd heel snel groot worden zodat ik hem ook kon dragen, en nu was ik er misschien al te groot voor zonder hem ooit te hebben gedragen. Ik nam hem mee naar de badkamer en trok hem aan. Op de overloop hing een grote spiegel waarin ik mezelf helemaal kon zien. Ik liep er naar toe en bekeek mezelf zorgvuldig. Mijn eerste gedachte was meteen dat ik er te bleek voor was. Mijn zwarte haar maakte me al bleek, en nu had ik bijna dezelfde kleur wit als de jurk. Rondom de taille van de jurk liep een zwarte band, die de rok en het topstukje met elkaar verbond. Als ik mijn haar optilde zodat mijn rug zichtbaar werd, zag je al mijn littekens heel duidelijk. Eigenlijk had ik een jurk nodig die mijn rug bedekte.