Veranderingen

16.

Zaterdagochtend kwam ik extra vroeg mijn bed uit om alle rommel die nog in de woonkamer lag op te ruimen, en om een uitgebreid ontbijt voor mijn vader te maken. Ik moest hem in een goed humeur krijgen als ik toestemming wilde om naar het feest te gaan. Mijn vader was gelukkig nooit echt een uitslaper geweest, dus ik hoefde niet lang te wachten. Hij ging meteen ontbijten, en complimenteerde me zelfs. Nadat hij voldoende had gegeten, ging ik koffie zetten en ruimde ik de tafel af.

'Pap? Ik ben uitgenodigd voor een feest vanavond, van een vriendin.' Ik keek hem aan vanuit mijn ooghoek toen ik ook op de bank ging zitten. 'En dat feest is vanavond, dus ik vroeg me af of ik er naar toe zou mogen.'

'Waar is het feest?'

'In een sporthal. Haar vader is de beheerder volgens mij.'

'En hoe kom je daar? Ik heb geen tijd om je te brengen en te halen.'

'Ik fiets met een paar andere mee.'

'Van hoelaat tot hoelaat?'

'Acht tot drie.'

'Drie uur is te laat.'

'Moet ik dan om twaalf uur weggaan?'

'Als ik ja zeg, beloof je dan dat je na twaalf uur direct naar huis komt?'

'Ja.'

'Dan mag je van mij gaan, maar je moet wel voorzichtig doen.'

'Oké, dankje pap.' Ik gaf hem een zoen op zijn wang en liep naar boven. Het was nog erg vroeg, misschien zou ik nog even kunnen slapen. Ik klom weer in bed, maar was niet moe genoeg om te slapen. Automatisch begon ik mijn kamer op te ruimen. De ochtend ging langzaam voorbij. Zodra ik de voordeur hoorde dichtslaan, nam ik een lange douche. Ik droogde mezelf zorgvuldig af, en liep mijn kamer in om kleren uit te zoeken. Zo heel veel keus had ik niet, dus koos ik uiteindelijk mijn donkerblauwe blouse zonder mouwen en een oude broek. Ik keek even in de spiegel en besefte dat je mijn rode striemen op mijn rug kon zien. Ik haalde een vest tevoorschijn en trok dat er over aan. Nu mijn haar nog. Het was te zwaar om het in een knot te doen, en meestal zakte een vlecht bij mij uit, dus kamde ik het goed door en liet het gewoon los hangen. Voor de zekerheid deed ik een haarelastiekje om mijn pols. Ik bekeek mezelf nog even in de spiegel en controleerde of mijn striemen niet te zien waren, en liep naar beneden om te lunchen.

Om half acht ging de bel. Ik opende de deur.

'Hé Jennifer.' Louis omhelsde me.

Hij trok me dicht tegen zich aan en omhelsde me langer dan normaal. Hij draaide met zijn vingers rondjes op mijn zij, en ik zakte half in elkaar. Snel sloeg ik mijn armen steviger om hem heen. Hij lachtte en tilde me op om me weer op mijn benen te krijgen. Hij bracht me naar binnen en liet me op de trap zakken. Terwijl hij me droeg, begon ik onbewust wilde fantasieën te bedenken, en het feit dat hij me zo stevig vast hield, hielp niet bepaald. Ik zakte met een plof op de trap en liet Louis los.

'Wat gebeurde er nou?' vroeg Louis lachend.

'Ik kan niet zo goed tegen kietelen of gekriebel.'

'Nee, dat merk ik. Heb je wel voldoende gegeten?'

'Ja.'

Ik stond op en trok mijn schoenen aan.

'Kunnen we dan nu gaan?' vroeg ik terwijl ik hem expres niet wilde aankijken.

'Voel je je weer goed?'

'Ik voel me prima. '

'Weet je het zeker?' Hij legde zijn hand op mijn voorhoofd. 'Je bent nogal warm namelijk.'