ข่าวอุบัติเหตุรถยนต์นักธุรกิจหนุ่มคนดังเสียชีวิตเพราะคนขับหลับในแหกโค้งตกเหวถูกตีพิมพ์แพร่ไปในหนังสือพิมพ์ทุกฉบับท่ามกลางความเสียใจของพี่ชายคนเดียวและบรรดาลูกน้องคนสนิทเพราะมีน้อยคนมากที่จะรู้ว่า ทิมโมธี เฟอร์นานโด มีลูกชาย เด็กหนุ่มผมสีอ่อนในชุดสูทสีดำยืนนิ่งๆมองดูผู้คนมากหน้าหลายตาในงานศพที่จัดขึ้นอย่างใหญ่โตสมเกียรติมีแต่คนมาไว้อาลัยผู้เสียชีวิตเป็นครั้งสุดท้ายไม่เว้นแม้แต่..,อีริค ที่ใครๆต่างก็รู้ว่าทั้งคู่เป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาแต่ไหนแต่ไร และการตายของนักธุรกิจหนุ่มครั้งนี้ก็ไม่วายมีคนเคลือบแคลงและสงสัยในตัวเขาคนนั้น...
"ทิมมี่...เราไปจากตรงนี้กันเถอะ...."ริคคาโดจับมือหลานชายเดินออกไปเมื่ออีริคพร้อมลูกน้องหลายคนเดินเข้ามาเหมือนกับว่าเขาทนมองหน้าอีกฝ่ายไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว
"ริคไม่ชอบเขาเหรอครับ...."เด็กหนุ่มถามเบาๆอดเหลียวมองร่างสูงในชุดสูทสีดำสนิทอีกครั้งไม่ได้แม้ท่ามกลางผู้คนมากมายหมอนั่นก็ดูโดดเด่นสะดุดตา
"แล้วนายคิดว่าไงล่ะ ต่อให้ตำรวจจะบอกว่าไม่มีหลักฐานยังไงฉันก็คิดว่ามันมีส่วนรู้เห็นเรื่องนี้ร้อยเปอร์เซ็น...."
"ทำแบบนั้นแล้วเขาจะได้อะไรละครับ...ต่อให้ทิมตายแต่ริคก็ยังอยู่..."ทิมมี่ค้านเบาๆเขาอาจดูเหมือนคนใจดำแต่ชีวิตเขาไม่เคยได้รับการเลี้ยงดูอุ้มชูจากพ่อหรือคนในครอบครัวมาก่อนการจากไปของทิมโมธีจึงไม่มีผลกับเขามากนัก
"นายยังเด็กเกินไป...ไม่เข้าใจถึงเรื่องผลประโยชน์หรอกทิมมี่ แต่จำฉันไว้นะห้ามเข้าใกล้และระวังหมอนั้นไว้ให้มากที่สุด...เข้าใจไหม..."ริคคาโดใช้สองมือจับแก้มนุ่มของเจ้าของใบหน้าเรียวขาวนวลมองเข้าไปในดวงตาสีอ่อนทั้งคู่ของหลานชายก่อนถอนใจเบาๆ
เรื่องราวต่างๆใหลเข้าหัวช้าๆตั้งแต่แม่หอบเขาออกมาจากบ้านรังหนูมาอยู่กับมาเฟียเจ้าของบ่อนแม่เขาปรนนิบัติ "ทีโม" ราวกับมันเป็นราชายอมมันทุกอย่างมันจะทุบตีหรือมีผู้หญิงกี่คนแม่ก็ก้มหน้าทนจนมีทิมโมธีทุกอย่างจึงดีขึ้น หมอนั่นรักลูกชายมันมาก มากพอๆกับความไม่รักและไม่ใส่ใจลูกคนอื่นเขาเลยไม่ต่างจากคนใช้ ทีโม ไม่เคยเห็นเขาเป็นลูกและทิมโมธีก็ไม่ได้มองเขาเป็นพี่เหมือนกัน...แต่สำหรับทิมมี่มันไม่ใช่
