RGS#1: TO BREAK AN AFFAIR (PUBLISHED)

FORTY THREE

"Yeah! And the rest is up to your imagination," pakanta niyang ani.

"Your full-body massage...?" I stated.

"Uh-huh..."

Matagal bago nag sink-in sa 'kin ang binalita niya. I've never seen Lila as the settling down type. Ilang boy toys rin ang nagdaan sa buhay niya.

"So when's the big day?" untag ko.

"Pag-uusapan pa namin. I like it next year para mahaba ang preparation. I want a church wedding..." she gushed.

Ngumiti ako."I'm happy for you, Li..."

I really do. Hindi ko man ito inasahan sa kanya pero isa ito sa gusto kong matunghayan kay Lila; Ang magseryoso sa relasyon. I have to thank Vladimir for that.

"Hmm..." Lila made a contemplative sound.

"Huh? Anong hmm...?" pagtataka ko.

"How are you and Rouge?"

Napahinto ako sa pag kain. Pinadaan ko ang dila sa aking ngipin habang may iniisip sa tanong niya. Well...Rouge has just confessed yesterday and I reacted differently than how one is supposed to react.

Sa huli ay kinuwento ko sa kanya galing sa pagkahulog ng steel ladder hanggang sa pagluluto niya ng...tumingin ako sa plato ko. Breakfast yata 'to na naging lunch ko na. Malamig na rin kasi ang pagkain nang naabutan ko so I'm sure kaninang umaga siya nagluto.

He didn't even wake me up. Or maybe he tried, deep sleeper lang siguro ako lalo na't kakagaling ko lang sa sakit.

"You know what? Ise-send ko ang new phone number niya," ani ni Lila.

"Why? At bakit alam mo ang phone number niya?"

I didn't even know na bago na ang kanyang number. Binalik ulit ako sa araw na nakita ko ang pagkasira ng kanyang cellphone. Siguro nga kailangan niyang magpalit hindi lang phone kundi simcard mismo.

"To thank him! He took care of you. And how would I not know eh itong number ang ginamit niya sa pangungulit niya sa 'min dati tungkol sa 'yo. "

Tamad akong uminom ng tubig at sumandal sa silya. "May sakit ako Lila...siyempre aalagaan ako nun."

"He confessed to you! Hindi ang isang katulad niya ang magtatapat basta-basta ng pag-ibig, Lory. I mean look at that man! One thing that he is not is soft.  That man's all hard. Even his expression. And his you-know-what, but I can't tell. Ikaw lang makakapagsabi." Humalakhak siya.

Muntik na akong mabulunan sa kinakain sa ginawang pagtawa. Sa pagkakasabi ni Lila ay bigla ko nalang nai-imagine si Rouge sa harap ko. In all his glorious hotness and firmness; Toned, lean, strong biceps, defined pectorals, protruding v-line at the side of his abdominals that are bountiful of six ridges...not to mention topless.

Walang nagawa ang pagpihit ko sa 'king ulo. The image stays like it's meant to inhabit in my brain for life. It lingered like the Holy Spirit, damn it. Halos nilagok ko ang buong baso.

"Us women are men's weakness, Lory. Not all the time but I've proven that to myself. Siyempre, kinuha tayo sa tadyang ng mga lalake kaya kailangan nila tayo."

I don't know kung saan na ang patutunguhan ng mga sinasabi ni Lila. One thing I'm sure of is we're still talking about Rouge.

"I know it doesn't take just a woman for a man to change, but a man needs a woman to know what love is.  Kasi tayong mga babae, we had clues what love is based from fairytales. But men? Boys? It takes a fucking reality," dugtong niya.

I get this statement and let it sink in. Mom used to be dad's weakness. Now it's Antonia. Nagawa niyang patawarin ito nang ganon kadali and that's enough proof to me na oo nga, we can be the man's weakness. We can drive men crazy.