RGS#1: TO BREAK AN AFFAIR (PUBLISHED)

TWENTY FIVE

        My tiny footfalls paled in comparison to Rouge's wide strides. He looks like a man who's on a mission! Parang sasabak siya sa giyera habang hinihila ako papunta sa kanyang unit. I could barely pull my arm because of his tight grip. Nililibing na yata niya ang kanyang kamay sa balat ng braso ko!

"Take me home," malamig kong ani habang sina-swipe niya ang keycard. Hindi niya pa rin ako binibitawan.

"We'll talk," aniya, at marahan akong tinulak papasok pagkabukas niya sa pinto.

"Take me home!" frustrated kong sigaw.

"No! mag-uusap tayo."

Nagpataliman kami ng tingin. He wants to talk? Fine.

"Sige! Mag usap tayo. " Pagha-hamon ko sa kanya. "Pag usapan natin kung paano mo ako ginamit para mabalikan mo si Antonia. Pag-usapan natin kung bakit mo ako palaging gustong ihatid sa bahay para ano? Masulyapan ang iniirog mo? Sige! Pag-usapan natin 'yon. Go! Talk now!"

Napaatras siya sa pagtulak ko sa kanyang dibdib. I don't know if he 's that weak today o sinadya niyang umatras. That defeated look in his eyes almost melted my anger. Pero binalikan ko ang nangyari kahapon upang hindi ito tuluyang humupa. Anger is my only ticket not to give in to him.

Nanginginig ang mga kamay kong tumuro sa pinto. "May asawa na siya Rouge." Gigil kong ipinunto. "Ginamit mo lang ba ako para mapalapit sa kanya? You're using me to ruin my family? You're willing to risk being burned to hell just for her?"

Ramdam ko ang pagtutubig ng aking mga mata. Kinagat ko ang ibabang labi ko upang hindi niya mahuli ang panginginig nito. I pulled every ounce of vigor just to will myself not to cry infront of him.

Naglalaro ang dila niya sa loob ng kanyang pisngi habang nang-aakusa niya akong tinitigan.

"Really, Lory? Family? You're going to convince me with that bullshit? You hate Antonia, how dare you call yourself to be in that what you pegged family if you're not even treating her like she belonged there. Sabihin mo sa 'kin kung kailan mo tinuring na pamilya si Antonia. You. Hate. Her."

May diin ang huli niyang salita habang unti unti siyang lumalapit sa 'kin. Isang beses akong umatras bago siya nilagpasan upang tumungo sa pinto. Pinigilan niya ang kamay ko na akmang bubuksan ito.

As much as how I want for us to talk about it, nilalamon ako ng kaayawan ko na makita niya kung paano ako nanghihina ngayon. Kung paano ako kinakain ng sakit na dinudulot nila sa 'kin.

I don't want him to know that I 'm hurting because of him. I have to keep a straight face. But deep inside I know, this façade won't last long.

Dinikit niya ako sa pagitan ng pinto at ng katawan niya. May back was being pressed tightly by his hard chest. The sensation suddenly starts to overwhelm me. Umabot sa pandinig ko ang pagkabog sa'king dibdib. The fast bass-sounding beating of my heart is caused by a mélange of my anger to him and the heat of his body.

Nilipat niya ang kumpol ng buhok ko sa kaliwang balikat. Malakas akong napa-singhap sa panunudyo ng kanyang labi sa balikat ko. Umakyat ang halik sa leeg ko at huminto sa'king tenga.

I tried not to moan as his tongue tickle my lobe. Sinubukan kong kumawala, ngunit naging dahilan 'yon upang mas idiin niya ako sa pader.

Dinikit niya ang kanyang noo sa 'king sentido. Mariin akong napapikit sa mga pag-hingal niya sa tenga ko.

"How 'bout I'd break her and your father? Say goodbye to your dream of having a complete happy family, Lorelei. Tutal hindi mo rin naman gusto si Antonia...then might as well owe me this one. I'll be going to grant you a favor. You're going to thank me for this."