RGS#1: TO BREAK AN AFFAIR (PUBLISHED)

FORTY TWO

"No! Don't say it!" putol ko sa kanya.

His hair is disheveled, ibang scenario ang naglalaro sa isip ko kung bakit naging ganoon kagulo ang kanyang buhok .

Pagod siyang bumuntong hininga. "Fine. But let me drive you home. Ipadala mo nalang ang kotse kay William o isa sa mga trabahador niyo."

I looked at his hair then back at him. Tinapatan ko ang inis niya, and I swear I've just seen red.

"Me on your Maybach, Rouge?" mapakla akong tumawa. " I'm not going to sit in one of those leather seats with your body fluids in it and to whoever woman you have shoved your man member into!"

I saw dark flashed on his face. Parang may makulimlim na ulap na tumatakip sa 'kin sa katauhan ni Rouge na nilalapit ang madilim niyang mukha.

Nanghina ako sa takot sa paraan ng tingin niyang malalalim. As he keeps on invading my personal space, I could see the tiny black specks surrounding within his dark amber eyes. Our noses touch. At animo'y sinisilaban ng mainit niyang katawan ang damit ko.

Hindi ako makagalaw at wala na akong maatrasan. His rigid body pressed on me I could barely breathe.

"My car is as celibate as a virgin I could offer it as a sacrifice to a bunch of cults in a ritual. So no, Lorelei. Walang kalibugan ang nangyayari doon. Except one time three years ago when I almost threw you in the backseat for us to have our non-food dessert. In my favor, I could have enjoyed it."

Mariin at may gaspang ang boses niya sa buong pagsasalita. Nanayo ang balahibo ko.

Umayos pa siya ng tayo na hindi nilalayo ang distansya. Mas nilapit pa niya ang kanyang mukha at lumihis sa gilid.

Mainit at mabibigat na hininga niya ang kumiliti sa aking tenga at nagpakabog sa dibdib ko. I swear I felt his mouth bit my ear and the roughness of his stubble scraping on my jaw. Napaigtad ako.

"And also, I think this is too much information but it would make ourselves feel better if I say that I have been waiting for you so that we can baptize it. I mean the Maybach. What do you think?" nanunuya niyang bulong.

Panandalian kong nakalimutan kung paano huminga. Pinaalalahanan lang ako sa maingay na pagbagsak ng kung anong equipment sa construction dahilan upang mapabalik ako sa katinuan.

There's no coordination between my expression and the way he's making me feel right now. Walang teamwork ang utak at katawan ko. Matigas ko siyang tinignan habang iba naman ang aking nararamdaman. I don't need the physical activity kung ganito rin naman niya pinapabilis ang tibok ng puso ko.

"I'm going home, Rouge," mahigpit kong ani.

Bago pa ako tuluyang makapihit ay sinaklot na niya ang susi ng kotse ko at pinatunog upang ma-lock saka niya ako kinaladkad papunta sa kotse niya. Pilit kong sinasabayan ang bilis at lawak ng kanyang mga hakbang.

Tumingin ako sa paligid bago ko gawing magpumilit na hindi sasama. Kumabog ang dibdib ko nang makita si daddy na sa direksyon namin nakatuon. Forcing Rouge to let go of me would create a show kaya nagpakaladkad na lang ako.

"Rouge—"

Pinihit niya ako sa kanya. His signature steel determination is back.

"I'm your client, so I'm your boss. You do as I say." Nakapaloob doon ang dominasyon.

Whatever, King Rouge.

Binuksan niya ang pinto at maingat akong tinulak papasok sa sasakyan. Kinabit niya ang seatbelt kasabay ang paghalik niya sa labi ko. Sinara na niya ang pinto, pinagmasdan ko siyang umikot sa hood at umupo sa pwesto niya.