He loves me, crazy isn't it?

Hoofdstuk 66

"Het spijt me," verontschuldig ik me geschokt als ik tegen iemand aanbots. Brandon, die me gevolgd is naar de supermarkt, rolt overdreven met zijn ogen. "Het gaat goed met hem," zegt Brandon, in de plaats van de jongen man waartegen ik ben aangebotst. Ik rol nu ook met mijn ogen. "Binnenkort niet meet met jou, als je blijft doorgaan met dat idiote gedrag van je." snauw ik. Hij glimlacht. Ik rol alweer met mijn ogen.

"Gaat het?" vraag ik de jongen als hij is opgestaan.

Niet te geloven dat ik dat omver heb gekregen. Die gast is iets van twee meter. Ik ken mijn eigen krachten niet, dat is wel duidelijk.

"Geeft niet, ik ben Nathan." stelt hij zichzelf voor. Ik lach wat ongemakkelijk. "Ik ben,-" ik kan mijn zin niet afmaken, aangezien ik omver geduwd word. "bezet," maakt Brandon mij af. Ik trek mijn wenkbrauwen op, klaar om hem uit te schelden, tot Nathan zijn mond open trekt.

"Gast, het spijt me, maar ik heb interesse in haar.. Ik val op niet op jongens," wijst hij Brandon af. Ik sla mijn handen voor mijn mond, om Nathan niet mijn ezel lach te laten horen. Dan zou hij gelijk zijn interesse verliezen, en dat willen we niet. Althans, Brandon wel, maar Brandon moet eens wat harder zijn best gaan doen. Zelfs Nathan, die ik twee seconden geleden ontmoet heb, heeft al meer pluspunten dan hij.

Tragisch.

"Zou het onbeleefd zijn, als ik om je nummer zou vragen?" vraagt Nathan met een glimlach. Brandon zijn mond valt open. "Ja, dat zou het, ja!" roept Brandon verontwaardigd door de supermarkt.

"Jij, blijft met je vieze poten van Allison af, hoor je m-" Nathan loopt zonder pardon voorbij Brandon, die nu verbaasd achter hem staat. "Dus je heet Allison? Mooie naam," grijnst hij. Ik lach, om zijn gedrag naar Brandon. Hij verdient het.

"Ja, zo he- au!" iemand botst met zijn of haar boodschappenkarretje tegen me aan.

"Oh, sorry,- Allison Brown?" mijn ogen worden groot. "Nee," zeg ik ongelovig.