He loves me, crazy isn't it?

Hoofdstuk 41

Ik heb net twee afleveringen van mijn favoriete serie achter de rug, en spijtig doe ik dan ook mijn televisie uit. Ik heb besloten om toch naar Keith zijn feest te gaan, en mijn excuses aan te bieden. Ik heb misschien een klein beetje overdreven met mijn reactie. Een beetje heel veel. Ik ben alleen nog overstuur over de ruzie met Brandon en dar reageerde ik op hem af. Ik schaam me enorm, en ik denk dat het tijd is om het goed te maken.

Ik pak mijn telefoon van mijn nachtkastje, en ren naar beneden. Ik zucht nog een keer voor ik de deurklink vast pak en de deur opentrek.

"Hé," zeg ik iets wat ongemakkelijk tegen Keith, als ik hem zie staan. Hij lijkt me niet te horen door de muziek. Ik tik hem op zijn schouder. "Keith?" hij draait zich verschrikt om maar glimlacht als hij mij ziet staan. "Alison," ik glimlach klein. "Het spijt me zo erg," zeggen we allebei tegelijk. Als Keith zijn mond open wilt trekken om zijn hele het spijt me speech te beginnen. kap ik hem af. "Laten we gewoon gaan dansen, of zoiets" hij knikt opgelucht, blij dat ik hem van zijn zeker mislukte speech heb afgeholpen.

We lopen naar zijn woonkamer die hij heeft omgebouwd tot een 'dansvloer' en daar beginnen we allebei maar wat op een klein plekje te bewegen. Niet dat we veel ruimte hebben. Het hele huis staat vol met zwetende, aangeschoten mensen. "Het is hier warm," zeg ik met mijn shirt wapperend als ik opmerk hoe dichtbij Keith staat. "Wat?" vraagt hij terwijl hij nog dichterbij me komt staan.

"Dat het," ik wacht even zodat hij de woorden tot zich kan laten bezinken. "Hier heel erg warm is!'' ik roep alle woorden in zijn oor, in de hoop dat hij me nu wel verstaat.

Hij vormt zijn mond tot een 'O' als teken dat hij me heeft gehoord en me begrijpt. "Kom naar buiten," zegt Keith met uitbundige signalen naar de achterdeur. Ik knik.

Op onze weg naar buiten zoek ik naar Brandon, die ik nergens kan vinden.

Het is nog niet officieel uit, dus ik kan het nog goedmaken. Ik wil het eerlijkgezegd goedmaken met iedereen. Het was geen probleem dat Brandon en Lydia samen naar een feest gingen, tot ik er een probleem van maakte.

Keith grist snel nog een fles cola mee op onze weg naar de achterdeur, en buiten laat hij zich dan ook vermoeid in het gras vallen terwijl hij zijn arm voor zijn ogen legt. "Hardlopers zouden jaloers op me moeten zijn." zucht hij. Ik lach. "O, ja?" hij haalt zijn arm weg en kijkt me verontwaardigd aan. "Ja!" zegt hij lachend terwijl hij op zijn elle bogen steunt. Ik ga naast hem zitten. "Met al die mensen daar binnen is het al moeilijk om de woonkamer te vinden," klaagt hij. Ik rol met mijn ogen. "Dan heb je altijd de kaart van Dora nog." hij kijkt me raar aan. "Wat?" , "wat?" reageer ik terug alsof ik net niks gezegd heb. Hij lacht en slaat een arm om me heen. "Ik heb je gemist, weet je." ik weet even niet wat ik moet zeggen. De woorden die normaal een arrogante sarcastische opmerking zouden vormen, lijken wel gevlucht te zijn. Ik ga subtiel wat verder bij hem vandaan zitten en schraap dan mijn keel, in de hoop om mijn stem weer terug te vinden.

"Cool"

Meer krijg ik er niet uit, en daar vervloek ik mijn stem voor. Het is hier buiten in de kou naast Keith, nog warmer dan binnen met de zwetende en inmiddels dronken tieners.

"Alison," hij veegt een plukje haar uit mijn gezicht. Ik kijk hem aan en bestuur elke millimeter van zijn gezicht. Hij is knap, maar dat was al vast gesteld door iedereen die hem ooit in zijn leven heeft gezien.

"Ik bedoel dat ik je écht gemist heb"

Zijn hoofd komt steeds dichterbij en alles lijkt in slow motion te gaan. Het is verkeerd. Heel verkeerd. Vooral omdat ik de hele avond me alleen maar heb afgevraagd of Brandon het me ooit zou vergeven van de ruzie.

Mijn telefoon trilt in mijn broekzak, en ik haal opgelucht adem.

Keith zucht glimlachend en gaat wat naar achteren waardoor ik op mijn telefoon kan kijken.

Lieverd, het word écht eens tijd dat je naar huis toe komt. Deze jongen zit hier al zo verschrikkelijk lang terwijl hij doet alsof hij mijn koekjes lekker vindt.

-pap.