He loves me, crazy isn't it?

Hoofdstuk 16

^^foto van fotoshoot^^

Ik sta hier. Op een wit doek. Te poseren. In een pyjama. Ja, een pyjama.

Laat dat Stella maar niet horen, dan begint ze haar hele preek weer over dat het een outfit is voor op een zondag. En toen ik zei een zondag middag in de gevangenis werd ze nogal kwaad.

Ze was boos, omdat belangrijke mensen deze foto's zullen zien. En ik het dus niet mag verpesten.

'Amateuristisch kind' had ze mij genoemd. Al kan ik haar geen ongelijk geven. Ik ben een amateur.

Ik wil niet weten hoe die foto's er dalijk uit zien. Brandon bekijkt ze nu, hij moet vast moeite doen om niet in lachen uit te barsten.

"En nu, voor het effect. Wind!" de man 'Fabio' met het Franse accent roept telkens naar me wat voor een houding ik aan moet nemen. Het is nogal irritant. Maar ik hou me volwassen, Brandon heeft immers veel geld aan me uitgegeven.

"Ontspan!" ik kijk Fabio dodelijk aan, al lijkt hij dat niet te merken.

Hoe in godsnaam moet ik ontspannen als zoveel mensen me aankijken.

Ik kijk naar Brandon voor hulp, en dan zie ik dat hij me al aankeek. Met een schattige glinstering in zijn ogen.

"Kom op! Lachen!" ik irriteer me aan Fabio zijn Franse accent. Bij andere jongens had ik het schattig kunnen vinden, maar bij Fabio? Nee. Hij irriteert me mateloos.

Ik zet mijn nepste glimlachje op en ik hoor Fabio dramatisch zuchten terwijl hij met zijn klembordje tegen zijn hoofd slaat.

Brandon schiet daardoor in de lach en ik kan het ook niet meer houden.

Als ik uitgelachen ben kijk ik Brandon weer aan die mijn kant op komt gelopen.

Hij pakt mijn handen.

"Ontspan,"

Ik zucht. Makkelijker gezegd dan gedaan.

"Relax, dan komt het heus wel goed." Hij streelt mijn wang. "Je bent prachtig."

Ik glimlach, niet wetend wat ik moet zeggen. Ik heb nooit goed met complimentjes om kunnen gaan.

"Brandon, jij mag dalijk met haar op de foto. Dit is voor de sponsors"

Brandon wiegt nog even langzaam mijn handen heen en weer voor hij ze loslaat en traag wegloopt.

Ik zucht en kijk in de camera, dan doe ik, jammer genoeg, de poses die Fabio me opdraagt.

Misschien kan ik later wel nog lachen om hoe de foto's er uiteindelijk uit gaan  zien.