He loves me, crazy isn't it?

Hoofdstuk 32

"Keith is hier." flap ik er meteen uit tegen Lydia. Ik kan niks voor haar geheimhouden. Althans, dat blijkt.

"Keith? Dé Keith?" vraagt ze me. Ik rol met mijn ogen. "Nee dombo, Keith van Alaska." zeg ik sarcastisch. "O, gelukkig. Ik dacht even dat je Keith als in je ex vriendje bedoelde." ik kijk haar boos aan. Dit is niet het moment voor grapjes.

Keith is hier en ik weet niet wat ik moet doen. Dat is eigenlijk nog wel het ergste. Ik weet niet hoe ik me tegenover hem moet gedragen. Ik heb iets met Brandon, ik was eigenlijk al over Keith heen. Zo leuk vond ik hem achteraf toch niet, blijkbaar.

"Vind je Keith nog leuk?"

"Kijk, een vogel." ik verzin deze smoes, omdat ik weken lang bij Lydia heb lopen zeuren over hoe erg ik het wel niet vond, en ik kan dus niet in één keer tegen haar zeggen dat ik hem niet meer leuk vind. Ook al is het de waarheid.

"Die zijn wel vaker in de lucht te vinden, Alison."

"Deze valt uit de lucht."

De ó zo naïeve Lydia met haar dieren obsessie, draait zich vol bezorgdheid om en zoekt naar de zogenaamde vogel die uit de lucht valt. Dat geeft mij mooi de tijd om weg te rennen.

"Kijk eens uit joh! Jij kl-" ik stop abrupt. Wat doet Keith in mijn school. De school waar Brandon rondloopt. "Alison," hij zucht. "Brandon." zeg ik ongelovig als ik achter Keith kijk. Heeft Keith misschien een Brandon magneet ingeslikt of zo iets?

"Wat? Ik ben Keith." hij lijkt gekwetst. "Ja, dat weet ik. Maar je zal een dode Keith zijn als je je nu niet snel verstopt." , "Wat?" ik rol met mij ogen en maak ongeduldige gebaren dat hij weg moet gaan, maar het is al te laat. Een groot minpunt aan Keith, hij is niet zo snel van begrip.

"Hé Ali, wie is dit?" Brandon fronst als hij bij ons is aangekomen.

O ja, Brandon kent Keith niet. "Ik ben Kei-" , "Kom op, kom op, kom op nou!" roep ik de basic fit reclame erdoor heen. O nee, haha, ik sport niet hoor. Die irritante reclame komt alleen eindelijk een keertje van pas als afleidingsmanoeuvre.

"Hij werkt bij basic fit en is hier nu om zijn vriendin op te zoeken." ik bijt op de binnenkant van mijn wang.

Hij is hier om zijn vriendin op te zoeken. Alleen die vriendin ben ik. Al vind ik zelf dat ik het nogal duidelijk heb uitgemaakt, Keith is zo dom als weet ik veel wat. Dus ik zal het recht en wreed in zijn gezicht moeten zeggen.

"Ga jij naar de sportschool?" Brandon kent me te goed. "Nee, maar een vriendin van mij wel. En ik kwam haar daar even bezoeken." mijn lieg skills zijn onoverwinnelijk.

"O leuk, ik ben Brandon." hij glimlacht vriendelijk naar Keith. "Dat is Harrie," zeg ik snel, voordat Keith kan reageren. "Vertel eens wat over jezelf," god, sinds wanneer is Brandon zo geïnteresseerd in andere mensen?

"Nou hij heeft een vriendin genaamd Lena, en ze hebben een dochter genaamd Larissa." mijn lieg skills nemen de leiding, en blijkbaar moet mijn hoofd de leiding weer terug zien te winnen. Lieg skills zijn niet te vertrouwen.

"Een kind?" vraagt Brandon ongelovig. "Ja, ze is per ongeluk zwanger geraakt van Jan." leg ik uit. Brandon kijkt nu heel verward. Wat is er mis met een tiener moeder? Niet dat je nu denkt dat ik een kind wil, nee. Later misschien, ooit. Maar nu niet. Ik moet er niet aan denken, om de hele dag met dat kind opgescheept te zitten. Of die luiers! O, god. Het blijft een nee.

"Je heette toch Harrie?" verdomme. Ik kan mezelf niet eens meer vertrouwen. "Ja, maar hij wilt graag Jan genoemd worden." mijn lieg skills zijn blijkbaar weer onoverwinnelijk geworden.

"Alison, ik heb hier genoeg van. Ik wil je gewoon terug, dat is alles."