He loves me, crazy isn't it?

Hoofdstuk 69

"Wat, ben je aan het doen?" lacht Mira. Ik sus haar terwijl ik geconcentreerd verder scroll op mijn laptop.

"Stalken," begint ze terwijl ze mijn laptop dichtklapt. "Is strafbaar." maakt ze zichzelf af. Ik zucht geïrriteerd. "Weet ik. Maar er zijn veel knappe jongens op het wereldwijde social media en ik heb een date nodig voor Brandon zijn bruiloft." leg ik uit, zodat ze me in vrede verder laat 'stalken', zoals zij het noemt. Ik noem het liever... Een unieke versie van het observeren van een slachtoffer. Dat is geen stalken. Het is een bezigheid.

"Je bent uitgenodigd?" lacht Mira, die zich ook realiseert dat Brandon daar beter over had moeten nadenken. Ik zal er namelijk alles aan doen om Lucy haar hoofd in de bruidstaart te duwen, en Brandon zelf te wurgen met zijn stropdas. Of strikje. Wat hij ook aantrekt. Het beland toch rond zijn keel, of in zijn strot.

"Hoe zit het met Keith? Hij heeft toch een eeuwige verliefdheid voor je." stelt Mira voor terwijl ze naast me neerploft. Ik schud mijn hoofd. "Ik ben klaar met die jongens. Ik wil een nieuw iemand. Iemand waarmee ik Brandon stront jaloers kan maken." zeg ik. Ze knikt. "Hoe zit het dan met hem?" stelt ze voor als ze naar het profiel van een jongen op facebook wijst. Ik trek een wenkbrauw naar haar op en geef haar mijn 'ben-je-nu-serieus-blik'. "Dan zou ik net zo goed de barbie-pop Ken mee kunnen nemen, niemand zou het verschil toch merken." snauw ik de vreemdeling af. Mijn beste vriendin haalt haar schouders op. "Opties open houden," is haar wijze antwoord.

"En die ene gast, van je fotoshoot drie honderd jaar geleden?" ik schud wild met mijn hoofd. "Die verdiend niet eens een rol in het grote boek van Allison's leven." spreek ik in de derde persoon, zodat het wat dramatischer is. "Kieskeurige barbaar." snauwt ze, toch met een kleine glimlach. "Beter een barbaar dan op de bruiloft zijn van Brandon met een belachelijke date."

"Wanneer is die stomme bruiloft eigenlijk? En waarom ben ik niet uitgenodigd?" vraagt ze dat laatste nogal verontwaardigd. Ik lach. "Het is over een anderhalve week. En je bent niet uitgenodigd omdat Brandon weet dat je toch wel binnen komt. Misschien wilde hij mij die moeite besparen en heeft hij me daarom wél uitgenodigd." zeg ik, met een lichte frons.

"Ja, maa-,"

Hij is knap. Mooi. Zo geweldig dat ik niet eens meer luister naar Mira haar gezeur. Donkerbruin haar, ijsblauwe ogen. Je zou bijna denken dat het nep is. Hij is, perfect. Dit is hoe perfectie er uit moet zien. Zijn persoonlijkheid maakt nu niet eens meer uit. Al is hij een arrogante kwal, ik ga toch niet naar hem luisteren. Ik zal hem alleen maar aankijken, en af en toe knikken of nee schudden. Zo kom ik makkelijk door de dag heen.

Als ik nu gewoon een berichtje naar hem stuur. Iets leuks, maar niet té leuk. Ik moet geïnterreseerd lijken, maar niet té erg. Dit is lastig.

"Ik zou voor de 'hey' gaan," dringt Mira mijn hoofd weer binnen. Ik trek een moeilijk gezicht. "Zeker?" vraag ik twijfelend. Ze zucht. Hard. "Ja. Zeikerd. Sturen," beveelt ze me, al stuurt ze het zelf al.

"Hoe. Durf. Je." sis ik in trans als ik weer naar het scherm kijk. Ze heeft er een knipoogje achter gezet. Nu vind hij me hypocriet. Of hij denkt vast dat ik een oog aandoening heb. Dat ik hem niet kan openhouden. God, wat heeft ze gedaan. Ik haat haar.

'Heyx ;)'

Ik krijg ook alles voor elkaar. Zonder Mira haar hulp. Ha ha. Ik ben goed.

'Ik ben Danielx'

Blijkbaar staarde ik te lang naar het scherm en reageerde ik niet snel genoeg...  Ach ja. Dit kan nog eens leuk worden.

_______________________

DAMN DANIEL :') back at it again with the white vans!

Oke sorry. HAHAHAHAHAHAH.