He loves me, crazy isn't it?

Hoofdstuk 4

Ik lach hem uit. Zo hard dat de hele bus me aankijkt. Maar ik kan niet stoppen. De tranen rollen over mijn wangen en op een gegeven moment komt er geen geluid meer uit mijn mond en ben ik ademloos. Het is dan ook erg grappig, Brandon die wilt dat ik hem zoen, dat ik hem aanraak.

"Dus, nu serieus." grinnik ik. Brandon kijkt me serieus aan. "Zoen. Me. Als. Jaden. En. Olivia. Kijken. Ik heb het uitgemaakt met Olivia, en ze gedraagt zich alsof er iemand anders in het spel zou zijn. En ik wil haar gelijk geven, gewoon om haar gezicht te zien." Lacht hij. "Waarom zou ik? En waarom wil je dat ik je zoen? Ik weet dat ik leuk ben, maar toch." vertel ik hem het laatste met een grijns. "Omdat we dan quitte staan." zegt hij. Ik kijk hem verward aan.

"Nee." vertel ik hem. "Wat?" vraagt hij alsof hij me niet verstaan heeft. "Nee, dat ga ik niet doen." zeg ik geïrriteerd. "Waarom niet?" vraagt hij alsof hij een idioot is.

Oh wacht, dat is hij ook. "Omdat jij het bent" snauw ik hem toe. Net nu ik hem begon te mogen flikt hij me zoiets. Ik mag dan wel ruzie hebben met Olivia, maar dat betekend niet dat ik haar dat aan zou willen doen. En ik ben niet zo goedkoop dat ik er gelijk mee in zou stemmen.

Hij zucht overdreven. "Wat had je dan verwacht?" vraag ik geïrriteerd. Alsof ik in zijn armen zou springen en hem vol op zijn mond zou zoenen. Ik word al misselijk bij de gedachten ervan.

Hij rolt met zijn ogen en kijkt me aan. "Ik weet heus wel dat je me leuk vind, hoor" zegt hij. En dit is het moment waarop ik weer keihard in de lach schiet. "Jij..." lach ik. "Bent" lach ik harder. "Echt een idioot" grinnik ik en dan schiet ik weer in de lach.

Hij rolt weer met zijn ogen. Ik zucht als ik eindelijk klaar ben met lachen. Ik kijk naar Brandon die mij blijkbaar al aankeek en dan moet ik nog harder lachen dan ik al deed. Deze jongen is zo ijdel dat ik geen idee heb hoe mensen hier op een dagelijkse basis mee kunnen omgaan. Ik heb hem over de laatste weken enorm duidelijk gemaakt, in elke manier mogelijk en op elke kans die zich voordeed, dat ik geen fan van hem ben.

"Je hebt een veel te grote fantasie." zeg ik. ''Nee, het is gewoon de waarheid. En dat weet je zelf ook." mompelt hij geïrriteerd. "Ben je nou boos omdat ik je niet leuk vind?" lach ik terwijl ik met mijn vingers in zijn wangen por. Wat me natuurlijk een boze blik oplevert.

"O wacht, bijna vergeten." zeg ik en dan pak ik mijn lunch. "Een broodtrommel, ben je nu serieus?" vraagt Brandon spottend. "Bloedserieus." maak ik hem duidelijk.

Brandon tikt me tegen mijn arm en vragend kijk ik hem aan. Wanneer hij niet stopt begrijp ik dat hij dit ronduit doet om mij te irriteren.

Hij blijft het doen, voor ik denk wel twee minuten lang en uiteindelijk krijg ik er genoeg van. Van alles. Van het doen alsof hij vrienden wilt zijn, en me dan te vragen om hem te zoenen. En laten we niet vergeten de uiterste irritatie van zijn bestaan.

"Waar was dat voor nodig?" roept hij uit. Ik heb hem zojuist geslagen. Een vuist, vol tegen zijn schouder.

''Telkens als ik denk dat je nog niet zo erg bent, flik je me zoiets.'' mijn mond valt open bij zijn woorden. ''Ben je zo onnozel dat je niet snapt dat als jij mij niet treitert, ik je niks zal doen. Al vanaf onze ontmoeting ben je niks anders dan een klootzak geweest en je verdient het oprecht om geslagen te worden.'' ik had me nog niet gerealiseerd hoe veel dit precies met mijn hoofd speelde, tot dat ik het hardop zei. Ik ben er moe van, om zoveel ruzie te maken. Ik heb haast geen tijd om nog aan andere dingen te denken. Ik ben altijd wel van partij voor een goede discussie, maar dit gaat zelfs mij te ver. Brandon en ik zijn nu allebei stil.

"De bus gaat weer rijden!" roept meneer Nobel door de bus heen.

"Ik ken je nog maar net, en je bent nu al bezig met het verpesten van mijn leven." Mompelt hij geïrriteerd, na een paar minuten van complete stilte tussen ons. "Hoe egoïstisch kan je zijn?'' roep ik verontwaardigd uit. "Nu is het klaar," zucht meneer Nobel. Wow, met het verkeerde been uit bed gestapt zeker? Ik had liever dat hij helemaal niet uit bed was gestapt zodat hij hier nu niet zou zijn. Ik had ook liever gehad dat ik gewoon in bed was gebleven deze ochtend.