He was different

hoofdstuk 41

Hoofdstuk 41

Music: Afterglow - Wilkinson

"Hallo schoonheid." Zegt de gespierde man voor mij, hij doet een doekje voor mijn neus en mond. Ik trek mijn mond open wat niet het beste idee was want voordat ik het weet belandt ik in een diep zwart gat.

April! Hoor je mij? Waar ben je April? Zeg wat alsjeblieft! April? Komaan alsjeblieft zeg wat!

Ik schrik wakker, waar ben ik? Mijn ogen beginnen te wennen aan het donkere licht wat in deze niet fris reukende kamer is, ik zit op een bed, veder is er een kleine wasbak rechts van me.

April!

Ho wacht? Renzo? Renzo waar ben je? Ik zit in een rare kamer. Wat niet lijkt op een kamer van jou huis.

April ben je oké? Heeft hij je aangeraakt?!

Wie is hij? En wie wil mij aanraken? En ja ik ben oké maar waar ben jij Renzo?

Schat luister goed, je bent een soort van ontvoerd...

Nee echt niet! Renzo niet zo stom doen! Dit is niet grappig oké!Ik ben niet ontvoerd en jij maakt gewoon een domme grap!

Ik leg je later alles wel uit oké schat? Het enige wat je nu moet doen is kijken of je een uitweg kan vinden!

Een uitweg? Er is hier geen eens raam! Laat staan een bordje dat leid naar de uitgang!

Ik kom je bevrijden April! Ik hou van je weet dat oké? Het komt goed!

Ik voel me gevleid door zijn woorden en voel mijn wangen rood worden. Ik schrik als de deur met en harde klap open gaat.

Renzo er komt iemand binnen. Zeg ik via mijn gedachtes. In de hoop dat hij het binnen krijgt.

"Daar is mijn schoonheid weer!" Zegt de mam die binnen komt. "Heb je lekker geslapen, April?"

Renzo? Ben je daar ergens? Zeg wat alsjeblieft.

Ik probeer contact te zoeken met hem maar krijgen geen antwoord. De man begint te lachen.

"Denk je serieus dat Renzo nog wat gaat zeggen nu hij weet dat jij bij mij bent?" Vraagt hij lachend. Ik kijk hem verbaasd aan.

"Wat?" Zeg ik niet begrijpen.

"Doe maar rustig, ik kan gewoon je gedachtes ook lezen. Net als jou O zo lieve Renzo kan." Lacht hij weer ruw.

"J-je kan mijn g-gedachtes lezen?" Vraag ik bibberig.

"Denk niet dat jij en je naïeve Renzo de enige zijn die vampiers zijn." Zegt hij afkeurend. "Het is een gave, iedere vampier heeft er een, ik heb natuurlijk de stomste."

Ik reageer niet, kijk gewoon voor mij uit naar een grijze betonnen muur. "Het is natuurlijk volkomen normaal dat je mate jou ook gedachtes kan lezen, cliché zeg." Hij spuugt het woord mate met afschuw uit. Ik zeg nog steeds niks.

"Jij zou vast ook een gave hebben, Renzo heeft je toch een vampier gemaakt? Of niet?" Vraagt hij. Ik zeg niks. "Natuurlijk heeft hij dat, het eerste beste meisje die er goed voor hem uitziet maakt hij een vampier." Hij schudt zijn hoofd.

"Praat niet zo over hem." Grom ik boos.

Hij kijkt opgewekt. "Ze praat!"

"Hoe heet je?" Zeg ik terwijl ik een snelle blik over zijn lichaam laat gaan. Bruin haar, bruine ogen en gespierd.

"Gaat je niks aan." Snauwt hij. Hij draait zich terug om naar de deur toe. "Waarom ben ik hier?!" Schreeuw ik nog na alleen hij is mijn deur al uit. Ik zucht even.

Na een tijdje verveelt naar de betonnen muur te hebben gekeken, sta ik op en loop door de kamer heen.

Ik wil schreeuwen en gillen hopend dat iedereen mij hoort maar niks komt uit mijn mond. Ik ga weer terug op mijn bed zitten, en blijf staren naar de wasbak.

Heel interessant.

De deur gaat weer open en dezelfde man komt weer naar binnen met eten in zijn handen. "Hier. Eet." Zegt hij en geeft mij het bord. Ik kijk er vies naar.

"Ik heb geen honger." Zeg ik en duw het bord terug zijn handen in. Hij kijkt me verveelt aan. "Waarom doe je zo moeilijk? Eet gewoon zo moeilijk is dat toch niet?!" Zegt hij boos.

"Ik heb geen honger!" Zeg ik nu ook boos. "Dus ik hoef niet te eten." Ik wend mijn hoofd af en kijkt naar de muur.

"Het zal wel." Zegt hij en zet het bord neer op de wasbak. Hij pakt mijn hand vast waardoor ik hem aankijk, geïrriteerd.

"Luister is even mevrouwtje! Ik ben hier de baas en doe niet dom tegen mij oké? Doe niet alsof jij hier het slachtoffer bent oké? En gedraag je vooral niet te hoog." Zegt hij spugend in mijn gezicht. Ik trek mijn hand terug.

"Luister jij eens meneertje! Je kan zeggen dat je dom de baas bent maar ik ben ook een mens! Als je iemand als een afval wil gaan behandelen doe dat dan lekker met Barbie poppen!"

Hij duwt mij het matras in en komt bovenop mij zitten, ik schrik van zijn snelle actie en probeer tegen te stribbelen.

"Het is vandaag jou dag ook niet eh schoonheid." Zegt hij en geeft mij natte kusjes in mijn nek. "Laten we daar eens wat verandering in brengen." Hij kijkt me sluw aan.

Zijn lippen komen ruw op die van mij, en ik hou ze stijf dichtgeknepen terwijl mijn ogen wijdopen staan. Hij gromt en knijpt in mijn zij waardoor ik huiver en mijn mond een beetje opengaat, hij grijpt zijn kans en maakt er een tongzoen van.

Nou, hij probeert het.

"Als ik jou was zou ik gewoon mee doen want anders gebeurt er straks nog wat erger." Hij klinkt boos haast dodelijk.

Ik slik als ik weet waar hij het over heeft en kijk hem bang aan, hij grijnst. Hij doet zijn lippen weer op die van mij en ik doe langzaam mee, maar natuurlijk vind meneer dat niet genoeg dus bijt hij op mijn lip. Ik reageer niet.

"Doe je fucking muil open." Zegt hij en legt zijn handen op mijn middel. "Ik neuk je straks als je het nu niet doet!"

Ik schrik en doe gelijk mijn mond opent. Hij glimlacht en brengt me in een andere wereld. Een vreselijke verwilderde wereld waar ik liever nooit meer willen komen.

Hij stopt na een tijdje, kijkt me afkeurend aan en dan zie ik zijn hand opheffen en nog geen seconden later voel ik zijn hand hard tegen mijn wang aan knallen. Ik schrik en voel de pijn trekken. Hij glimlacht verzekert.

"Als ik jou was zou ik beter gaan luister, April."