He was different

Hoofdstuk 16

Hoofdstuk 16

Music: Bite my tongue - The beach

"Het spijt me April." Zegt Renzo terwijl hij mij terug op de grond zet. "Ik wil je niet behandelen als een kind van drie."

Ik knik, en voel het geweldige gevoel dat ik net had niet meer wat ik best jammer vind. "Het is oké denk ik."

Hij glimlacht lichtjes en duwt me een beetje vooruit met zijn hand zodat ik moet gaan lopen. Wat ik ook doe, we zeggen niet veel tegen elkaar wat echt vreselijk ongemakkelijk is.

"Ik ben in je bibliotheek geweest." Zeg ik om deze ongemakkelijke stilte te verbreken. Hij knikt.

"Het was heel mooi, Oh ja en ik heb een paar romantische boeken gepakt." Zeg ik. Ik weet niet wat er in hemelsnaam met mij aan de hand is maar waarom doe ik zo aardig tegen hem?

"Wat was dat van net?" Hij stopt met lopen en kijkt mij aan met een moeilijke uitdrukking die ik niet kan plaatsen. "Wat bedoel je?" Vraag ik. Ik weet dondersgoed wat hij bedoelt.

"Jij, die mij knuffelt." Zegt hij. Ik haal mijn schouders op. "Ik uh ja nou. Je weet wel god.. niet wat?"

Hoe ga ik goed uitleggen?

"April?" Zegt hij. Zijn stem klinkt zachter dan normaal en het staat hem zeker goed. Maar daar gaat het nu niet over we hebben het namelijk over mijn gekke gevoel. Zou ik het hem vertellen? Of niet? Ach wat maakt het ook uit.

"Ik heb misschien al een tijdje een uh.. ja nou een drang om naar je toe te gaan. En uh je te kussen en knuffelen." Dat klonk echt heel slecht. "En ik uh.. ja nou ik wou je net graag even ja je weet wel. Zien en knuffelen en zo." Ik faal hier hard in.

Renzo krijgt een super schattige grote glimlach op zijn gezicht en ik weet niet of ik dit moet beschouwen als blij of duivels.

"God, je wil niet weten hoe lang ik daarop heb gewacht tot je dat zou zeggen." Zegt hij. Ik voel mezelf blozen.

Godsamme. Wat is er mis met mij?

"Echt waar? Waarom?" Vraag ik. Zijn ogen beginnen te twinkelen en zijn glimlach wordt nog groter.

"Je voelt onze mate-band eindelijk!" Zegt hij enthousiast. Mijn ogen worden groot. Wat? Betekent dit dat ik gevoelens krijg voor Renzo? Nee toch? Ik struikel naar achter en val haar op mijn kont. Alweer. Ik kreun hard en Renzo kijkt bezorgd.

"April, gaat het?" Vraagt Renzo en komt hurkend voor mij zitten, ik kijk nog steeds verschrikt.

Ik kan niet gevoelens krijgen voor Renzo.

Ik schud mijn hoofd hevig. "Ik.. sorry ik kan dit niet.. ik moet echt gaan.. ik wi-" Ik maak mijn zin niet af maar sta snel op en loop weg. Naar mijn kamer toe.

"April!" Hoor ik Renzo nog schreeuwen maar ik ben al rennend mijn kamer in gegaan en doe ook gelijk mijn deur op slot.

En laat me verslagen en al tegen mijn deur aan gaan. Ik doe mijn armen om mijn knieën heen en begraaf mijzelf tussen mijn benen. "April, alsjeblieft. Doe mij dit niet aan."

Ik snik. "Renzo, asjeblieft ga weg." Waarom ben ik zo bang om gevoelens voor Renzo te krijgen? Omdat.. ik kan geen reden verzinnen, misschien omdat hij de eerste dag vreselijk was en deze ochtend ook? Maar dat vind ikzelf nog geen eens een goede reden om niet iemand lief te hebben.

Het kan gewoon niet.

"Praat tegen me April, alsjeblieft." Hoor ik ren vanuit de gang zeggen. "Ik heb niks tegen je te zeggen Renzo."

En dat zijn ook mijn laatste worden die ik die avond met Re is heb uitgewisseld. En met een vreselijk gevoel in mijn maag van afkeur val ik in een vreselijke droom.

---

De volgende dag wordt ik nog steeds wakker met een vreselijk gevoel in mijn maag, en misschien is daar een klein deel van dat ik overgaf. Ja, ik heb overgeven. Ik weet niet of ik de enige ben maar sinds jongs af aan ben ik echt bang om over te geven.

Toch had ik dat vandaag. Gelukkig was mijn nare gevoel wel wat opgeknapt ik dat gevoel is nog steeds vreselijk erg aanwezig. Ik zucht diep en spoel de kots door in het toilet.

Ik sta op, zuchtend, en loop de badkamer uit. Een glas water zou nu wel even fijn zijn. Ik kijk op de klok en zie dat het al bijna half tien is. Ik loop naar benden toe waar ik Melissa in de keuken tegemoet loop. "Goedemorgen!" Zingt ze terwijl ze een eitje bakt. "Wil je er ook een?" Vraagt ze.

Ik schud mijn hoofd van nee. Ik heb nou niet echt trek in een eitje terwijl ik net heb overgegeven. Ik pak een glas uit de kast en doe daar wat koud water in. Loop daarna naar het kookeiland toe waar Melissa aan het bakken is en ga op een van de stoelen zitten tegenover Melissa.

"Je moet wel wat eten." Zegt Melissa als ze kijkt naar mijn glas in mijn handen. Ik wil haar vertellen dat ik net heb overgeven en liever helemaal niks wil eten maar ik stop mezelf gelijk als ik Renzo de keuken binnen zie komen. Mijn nare gevoel van binnen gaat gelijk weg en maakt plaats voor een warm gevoel.

Zijn ogen gaan gelijk naar mijn glas en dan naar mijn ogen, en ik zeg je alvast. Hij ziet er niet echt blij uit. "Waarom eet je niet?" Vraagt hij afkeurend. Ja, daar is de boze Renzo weer.

"Waarom let jij op alles wat ik doe?" Kaats ik bits terug. "En misschien eet ik niet omdat ik geen honger heb."

Ik denk eerlijk gezegd, dat Renzo eerder een avondpersoon dan een ochtendpersoon is. Hij is namelijk alleen maar boos in de ochtend en alleen lief in de avond. Wat is hij in de middag dan?

"Eet." Zegt hij wanneer hij een bord met een vers gebakken ei en broodje naar mij toe schuift. Ik schud mijn hoofd. "Nee."

Hij gromt. "Eet het, April."

Wat snapt hij niet aan dat ik niet wil eten? "Ik zei al, Ik heb geen honger dus nee." Sis ik pist.

"Moet ik je anders voeden April?" Zegt hij en loopt mijn kant op. Ik draai me naar hem om. "Behandel me niet als een kind van drie!" Grom ik boos. Renzo is ook pist, dat kan je zien.

"Gedraag je dan ook niet als een kind van drie!" Zegt hij boos, nog net niet schreeuwend. Ik grom en sta op.

Ik loops hem heen, ik kijk even Melissa haar kant op die hier helemaal van geniet en loop daarna weg. Ik hoor Renzo achter mij grommen. "Loop niet weg van mij, April!"

Ik blijf stug doorlopen terwijl Renzo mij achtervolgt. "April, kom terug en ga eten." Zegt hij. Ik zucht en draai me om.

Ik loop naar hem toe en ga dicht bij hem staan, misschien te dichtbij maar het voelt zo verkromd goed! "Ik eet niet omdat ik net heb gekotst, en ik doe het graag opnieuw maar dan op je gezicht als je nu niet ophoudt met te zeggen dat ik moet eten!"

Ik zie zijn blik van boos naar geamuseerd gaan, en voel door deze warmte die van hem afkomen mijn wangen gloeiden rood worden. ""Waarom kijk je nou stom want dit is helemaal niet leuk!" Zeg ik en loop weg. "Ik haat je Renzo Philips!" Zeg ik als ik bijna bij mijn kamer ben, en hoor hem nog lachen.