Hoofdstuk 25

1.8K 66 11
                                    

Hoofdstuk 25

Music: SYML - Where's my love

Na het gesprek die ik met Renzo heb gevoerd ben ik naar mijn eigen kamer gegaan, Renzo is een vampier en een prins.

Ik zucht even, hoe ga ik dit ooit overleven? Ik trek mijn pyjama aan en ga in mijn bed liggen. Met mijn gedachtes nog steeds bij Renzo, het nare gevoel dat ik had gevoeld toen ik hier wegging was nu helemaal verdwenen. Daar in de plaats is alleen maar warmte gekomen. Ik probeer in slaap te komen.

Het lukt niet. Ik zucht gefrustreerd en kijk op mijn klok waar staat dat het half elf is. Een goede tijd om te slapen vind ik. Dus probeer ik het weer, weer in slaap te komen. Denk aan alle leuke dingen die in mij opkomen, wat er niet veel zijn.


Ik geef het op. Ik kijk op de klok en zie dat het ondertussen al half twaalf is geworden en het lukt me niet om inslaap te komen, ik grom boos. En ook al ben ik minder dan een dag terug ben, ben ik benieuwd of Renzo al slaapt. Misschien kan ik even kijken? Dat kan toch geen kwaad?

Op mijn blote voeten en in mijn oversized t-shirt loop ik mijn kamer uit, ik trek voorzichtig Renzo zijn slaapkamer open en spiek door het kiertje. "April, wat doe je?" Lacht Renzo.

Hij slaapt dus niet. Ik lach dom. "Even kijken of mijn Renzotje al aan het slapen is." Hij kijkt geamuseerd. "Jou Renzo Hm?"

Mijn wangen worden zes tinten roden en kijk weg van hem om zijn domme grijns op zijn gezicht niet te zien. "Kom binnen."

Hij klopt weer op zijn bed en ik kom voorzichtig in mijn te korte shirt naar binnen toe. Hij laat zijn ogen hongerige en vol verlangen over mijn lichaam gaan voordat hij me weer aankijkt en zijn ogen twinkelen van opwinding.

Ik voel mezelf zelfverzekerd worden, misschien komt dat om Renzo al alleen met zijn ogen mij zó aankijkt. Ik doe de deur dicht en loop Renzo zijn kant op lopen en ga op zijn bed zitten.

"Heb ik je al verteld hoe blij ik ben dat je terug bent gekomen." Glimlacht hij en pakt mijn hand vast. Een schok gaat over mijn hand heen en ik huiver. Hij glimlacht breder. Ik kijk van hem weg maar laat mijn hand wel in die van zijne.

"Ik ben blij dat je hier bent April." Zegt hij en komt wat dichterbij wat mijn hart volledig verwarmt. Mijn controle over mijn lichaam is bijna ten einde en de drang om hem te zoenen wordt steeds groter, en hij voelt het ook.

Ik schud mijn hoofd. Ik kan het niet, niet nu. "Renzo, nou ik heb een vraag." Zeg ik om er niet aan te denken. Hij knikt.

"Vertel, April." Hij aait met zijn duim over mijn knokkels heen en kijkt verleidelijk. Ik huiver. "Ik ben jou zielsverwant, klopt dat?" Vraag ik. Hij knikt. "Inderdaad."

"N-nou uh je weet wel moet er nog wat gebeuren. Ik bedoel zit er nog iets achter, je hebt nu je zielsverwant gevonden maar moet er nog wat gebeuren om jou soort van menselijk te houden?" Goede uitleg April, mijn sterkste vak zo te zien.

Hij kijkt serieus. "Over dat, je hoeft niet te haasten, ik snap dat dit nieuw voor je is. Maar je moet voordat ik tweeëntwintig wordt ook een vampier worden."

Wat? Ik? Hij komt dichterbij en pakt mijn hoofd tussen zijn handen vast. "Het hoeft niet. Denk er gewoon over na."

Ik knik. "Maar als ik het niet doe veranderd jij in een gruwelijk monster." Hij knikt moeilijk. "We komen er wel uit, samen."

Hij geeft me een kleine, tedere, kus op mijn neus waardoor ik zachtjes giechel. "Ik heb Brain opgezocht." Zeg ik.

Hij kijkt even gebroken? Gekwetst? maar knippert die gelijk weg en wacht op meer uitleg. "Hij is een eikel, ik kwam daaraan helemaal verhongerd en hij was net van plan met een of andere hoer te gaan neuken. Hoe dom kon ik verdomme wel niet zijn."

"Sinds wanneer scheldt mijn April?" Lacht hij en geeft mij een knipoog. Een warme rilling gaat over mijn rug. Mijn April.

"Brain is een eikel, maar dat wist ik al toen ik hem op zijn fiets weg heb zien fietsen van jou huis." Zegt hij. Ik lach.

We blijven een tijdje stilte, mijn ogen worden met maten moe en ik gaap even. "Het is denk ik eens tijd om te slapen."

Mijn ogen vallen al bijna dicht en ik laat me op het zachte, geurde, bed vallen. Mijn hand nog steeds op die van Renzo. Ik glimlach en voel mijn shirt een beetje omhoog gaan als ik mezelf verschuif. Ik hoor Renzo naar adem happen.

Ik ga op mijn buik liggen met de rechterkant van mijn hoofd op het kussen. "April, dit is mijn bed." Ik grom hebberig en knijp hard in zijn hand. Mijn ogen zijn nog steeds dicht en het laatste wat ik voel is Renzo zijn hand voorzichtig over mijn rug gaan en daarna de dekens over mij heen legt.

---

Ik wordt in de meeste lekkere geur wakker en krijg een grote glimlach op mijn gezicht. Ik doe mijn ogen open en zie het licht van de zon al de kamer binnen komen. Waar ik ook achterkom is dat dit niet mijn kamer is. Dit is de kamer van Renzo.

Gesnurk hoor ik om mij heen maar ik kan niet plaatsen van waar het vandaan komt. Ik kijk rond in de kamer en zie dat het eigelijk best wel veel op mijn kamer lijkt maar dan een beetje meer aangekleed met spullen. Ik kijk op de wekker hoe laat het is; 09:23. Ik knik en focus dan weer op het gesnurk.

Ik volg het geluid en hoor het van rechts komen, dus ga ik op mijn knieën zitten en kijk naar de muur toe, mijn ogen kijk de hele rechterkant rond en stoppen dan op de grond. Waar Renzo met een gewikkeld deken op mijn benen slaapt. Zijn gespierde buik is nog helemaal bloot en ik heb zin om het aan te raken.

Mijn hand gaat wat naar beneden toe, en net wanneer ik zijn buik haast breekbaar aanraak val ik, nadat ik met een koprol van het bed af ben gevallen, hard met mijn hele lichaam op die van Renzo...

He was differentOn viuen les histories. Descobreix ara