He was different

Hoofdstuk 30

Hoofdstuk 30

Music: Sia - My love

Ik en Renzo stappen uit de auto, na er minstens tien minuten in te hebben gezeten. Renzo moet natuurlijk als een echte gentleman míjn deur open doen. Ik stap uit, strijk mijn jurk glad en wacht op Renzo die de deur dicht doet.

"Laten we gaan." Zegt hij en legt zijn hand op mijn onderrug en begeleidt me zo naar het grote gebouw voor ons. We lopen naar binnen toe, trekken onze jassen uit en lopen daarna het restaurant in. En het is mooi, nee echt geweldig mooi.

"Hallo meneer Philips, wat fijn dat u bent gekomen. Volg mij alstublieft." Zegt de man voor ons. Gaat dat zo snel? Si-oh ja ik ben hier wel met een prins, die later een koning wordt.

We komen bij een grote ronde tafel aan, het is het mooiste plekje ooit, we hebben uitzicht op buiten waar nu allemaal kleine lichtjes branden van waarschijnlijk een dorpje. De ober loopt weg en ik kan alleen maar glimlachen. "Vindt je het leuk?" Vraagt Renzo voorzichtig die mijn stoel naar achter schuift, ik ga zitten. "Leuk? Renzo is vind het geweldig!"

Renzo glimlacht en geeft me een kleine kus op mijn wang voordat hij zelf ook tegenover mij gaat zitten. "Willen jullie alvast wat drinken bestellen?" Zegt de man voor ons.

"Een col-Doe maar twee glazen rode wijn." Natuurlijk wordt ik onderbreken door Renzo. Is hij op zijn hoofd gevallen? Ik ben minderjarig. En ja dan ga ik níét drinken.

De ober knikt en is al weer snel weg bij onze tafel. Nog voordat ik de tijd heb om te protesteren. "Hallo Renzo Philips, ooit gehoord van níét drinken onder de achttien?" Ik zwaai voor zijn gezicht kijken of hij überhaupt nog leeft. "Want ik ben gewoon zestien hoor!" Hij grijnst.

"Het is maar wijn daar zit echt niet zo veel alcohol in hoor." Zegt hij. "Rustig aan sweetheart."

Ik schud mijn hoofd afkeurend. "Ga niet boos worden als ik straks al van één glas dronken wordt." Zeg ik. Hij lacht.

Er komt een man naar onze tafel met twee glazen wijn en ik denk twee menukaarten in zijn handen. Hij zet de wijn glazen op tafel en geeft ons beiden een menukaart. Ik knik zachtjes.

Hopelijk hebben ze chocoladetaart als dessert.

Ik trek ongeduldige de menukaart open, laat mijn ogen over alle gerechten heen gaan en kom als laatste uit bij de dessert.

Ze hebben veel dingen die te maken hebben met Chocolade en misschien wel tien verschillende chocoladetaartjes. Oh ik weet al wat mijn dessert wordt hoor! "April, het spijt me maar wordt je nou echt zo opgewonden van een menukaart dat jezelf kwijlt?" Vraagt Renzo met een geamuseerde blik.

Ik kijk op van mijn menukaart. "Het spijt me Renzo dat ik nou eenmaal meer van eten hou dan van jou." Zeg ik glimlachend.

Zijn ogen wordt groot, en de mijne ook als ik realiseer wat ik net heb gezegd. "Dat bedoel ik niet!" Zeg ik gelijk.

Maar Renzo hoeft het niet meer te horen hij is namelijk te druk bezig met glimlachen, maar gewoon te groot glimlachen. Ik verstop mijn hoofd in de menukaart, verberg mijn rood hoofd.

"Renzo?" Vraag ik en kijk even op. Hij knikt en kijkt me even aan, zijn ogen twinkelen van geluk. "Hoe gaat het?"

Wat je moet toch een keer van dit ongemakkelijk moment afkomen, en om nou de hele avond met Renzo te zitten die mij eng aan kijkt met een vreselijk grote glimlach is niet echt mijn droom. "Héél goed." Zegt hij.