He was different

Hoofdstuk 33

Hoofdstuk 33

Music: Waterflow - klyne

"En wat dan nog? Jou ogen zijn zo vaak zwart!" Schreeuw ik naar hem. "Nee je snapt het niet." Zegt hij. "Onze mate-band wordt versterkt. Jij krijgt dingen die ik ook heb."

Ik zucht gefrustreerd. "Geweldig! Maar dat heeft niks te maken dat jij met een fucking hoer naar bed ben gegaan! Denk je serieus dat ik nu kan nadenken over fucking mate gebeuren!"

"Ik weet het." Zucht hij.

"Weet je het? Wist je dat ook toen je haar zat te neuken? Wat als April misschien straks binnen komt? Of dacht je alleen maar aan jezelf?!" Schreeuw ik. "Ik haat je!" Ik ren weer terug naar binnen toe.

"Nee April stop!" Zegt Renzo en ik voel zijn ademhaling dichtbij, zijn hand pakt die van mij vast. Ik draai me boos om en voel een warme tinteling door mij hand gaan.

"Laat mijn fucking han-Voel je het dan niet April, hoe je lichaam op mij reageert. Onze mate-band die met secondes versterkt. Ik dacht eerst dat het niet zo snel kan gaan maar nu, nu je ogen zijn veranderd." Zegt hij hees in mijn oor.

Ik bijt op mijn lip om geen zucht van genot uit te brengen. "Verzet je er niet tegen April, ik weet dat je het ook voelt."

Ik wou dat ik mezelf kon meesleuren in mijn verlangens voor hem, hem zijn zin laten krijgen maar ik weet wel beter. Ik heb geleerd van mijn fouten die ik heb gemaakt. En duw hem van me af, woest. "Mij kun je niet manipuleren met je worden babe." Zeg ik mierzoet. Hij schrikt even.

"April laat me niet alleen. Ik doe alles maar verlaat me niet, ik kan het niet." Zijn stem klinkt gebroken. Ik wenk mijn gezicht om zijn gekwetste blik niet te zien.

"Dacht daar maar eerder dan voordat je met die hoer in bed kroop." Zeg ik gebroken en ren daarna snel weg en laat Renzo achter in de woonkamer.

En dat waren de laatste woorden voor Renzo voordat ik in miljoen stukjes brak en langs hem rende. Ik zoek Melissa en loop daarom ook gelijk naar hem kamer toe.

"Melissa, ik kan hier niet blijven, alsjeblieft." Huil ik en sla mijn armen om haar heen. "Ik moet hier weg Melissa."

"April? Wat is er gebeurd?" Vraagt ze terwijl een lange en grote snik mijn mond verlaat. "Renzo." Zeg ik.

Melissa knikt. "Ja? Wat heeft Renzo gedaan?"

"I-k had mijn hart voor hem geopend, ik dacht, ach ik dacht serieus dat het wat  kon worden tussen ons." Zeg ik frustreerde, nadat hij mij vertelde dat het ook nieuw voor hem was, dat hij het ook zou willen proberen dacht ik echt.

"De gelukkigste man die je mij maakt op dit moment, ook al was ik niet de aardigste of liefste tegen je April. Ik beloof dat ik mij best ga doen deze keer, ik heb nog nooit gevoelens gehad als dit, het is ook nieuw voor mij. Maar ik wil dat je gewoon weet dat ik van je hou." Eindigt hij zijn zin.

Allemaal bullshit.

Ja ik voel me bedrogen, ja ik voel mijn hart in dertigduizend stukjes breken, en ja ik heb het recht daarop.

"Het kan ook iets tussen ons worden!" Protesteert een stem die de kamer komt binnen lopen. Niemand minder dan Renzo.

"Laat hem weg gaan Melissa alsjeblieft." Zeg ik pijnlijk en kijk hem niet aan. "Oh kom op April! Negeer me niet!" Zegt hij.

"Oh kom op Renzo! Neuk voortaan niet met andere meiden voordat je mate er achter komt!" Zeg ik en spuug het wordt Mate afschuwelijk en afkeurend uit.

"Ik heb er een reden voor!" Zegt hij nog. Mijn woede wordt nog hoger dan het maar kan. Alles overstroomt van woede.

"Je hebt een reden om vreemd te gaan? Serieus heb je dat nou echt gezegd net?" Schreeuw ik woedend naar hem terwijl ik mij volledig omdraai naar Renzo. "Wacht! Laat me raden. Je wil me geen pijn doen? Je wil de controle niet bij mij verliezen?"

"Precies!" Zegt hij.

"Dus dat geeft jou de kans om met wie of waar rond te neuken wanneer je er zin in hebt? Wetend dat een verdomd naïef meisje die alles voor jou over heeft thuis zit te wachten op jou!"

Renzo blijft stil. Melissa zelf ook maar kijkt haar broer eerder afkeurend aan dan geschokt. "En ga nu weg." Zeg ik boos.

Renzo wil nog wat zeggen maar Melissa houdt hem tegen. "Renzo." Zegt ze en hij kijkt mij even aan, probeert al mijn emoties op te vangen die ik verberg. De verlangen en liefde die ik voor hem voel, verberg ik zo ver. Het enige wat je zit is leegte, enkel diep en diepe leegte.

Hij loopt weg, en laat mij en Melissa achter. En ik begin te huilen, alle tranen komen eruit. Ik blijf huilen totdat al mijn tranen eruit zijn. Melissa houdt me vast en sust me.

"Melissa ik wil hier weg, al is het maar voor twee dagen ik moet hier nu weg." Zeg ik huilend in haar armen.

"Is goed, we gaan hier weg samen. Kom, laten we een koffer maken en dan gaan we samen weg oké?" Zegt ze. Ik knik.

Ik ga op het bed van Melissa zitten terwijl Melissa heen en weer aan het lopen is. Ik zucht diep. We zijn zo weg April, weg hier vandaan. Zeg ik dapper tegen mezelf.

"April, ik ben bijna klaar als jij alvast je schoenen aantrek dan kunnen we over vijf minuten weg." Ik knik en loop de gang op. Zonder enkel besef dat ik Renzo zo tegen het lijf kan lopen.

Ik probeer al, bibberig, een liedje te zingen;

The beach - Bite my tongue

"Wish I could bite my tongue without tasting the blood.
Of your broken heart my love. Wish I could... But it's to late, to late, to la-" Ik stop mezelf gelijk als het wel bekende gezicht van Renzo in de gang staat. Hij kijkt mij aan waardoor ik gelijk weg kijk en mezelf verbied hem aan te kijken.

Ik voel zijn ogen over mijn hele lichaam gaan, elk stukje in mij brand, brand van verboden verlangens, verlangens naar hem.

"April," zijn helder stem laat mijn benen als slierten voelen en doe mijn hand voor stevigheid tegen de muur aan. Hij ziet het, hij weet wat voor verdomme impact hij op mij heeft.

Mijn blik is nog steeds verbonden aan de grond, wat een prachte grond. "April, kijk me aan alsjeblieft!" Ik hoor de wanhoop in zijn stem, net waar ik het wilde hebben.

Wanhoop, machteloos.

"April, we kunnen gaan." Hoor ik Melissa zeggen die haar kamer komt uitlopen met een grote koffer. Ik knik.

"Jullie gaan weg?" Vraagt hij nog wanhopiger, zijn blik nog steeds op mij bestendigd. "Nee alsjeblieft April, doe mij dit niet aan alsjeblieft." Zijn stem breekt.

Melissa komt naast me staan, kijkt me bemoedigd aan hopend dat ik nog een woord zeg tegen haar broer. Ik kijk haar spijtig aan en zei zucht. "Het spijt me Renzo, wat je hebt gedaan, en dat weet jezelf ook, is niet, gauw, te vergeten." Zegt ze twijfelend bij het woord gauw. Ik loop naar de kast toe pak mijn schoenen eruit, maar doe ze niet aan.

"Laat me niet alleen," zegt hij. "I-ik kan niet zonder je, ik kan het niet. April alsjeblieft. Blijf hier." En daar was het.

Het gene wat ik hem wou laten voelen, het gene dat ik voelde toen ik hem zeg met iemand anders.

Machteloos.