He was different

Hoofdstuk 38

Hoofdstuk 38

Music: River - bishop

Ik zucht als de wekker die vreselijk veel lawaai maakt af gaat. Ik draai me om verdiep me in mijn kussen en laat de werk zo luidruchtig af gaan. Zonder het ook maar een blik te gunnen.

"Verdomme April zet die wekker uit!" Hoor ik iemand schreeuwen die mijn kamer inloopt. Renzo.

Ik schud mijn hoofd kreunend. "Ik heb mijn slaap nodig!" Zeg ik terwijl ik me omdraai en mijn ogen probeer te openen. Het matras zakt in en ik voel een warme hand over mijn rug gaan.

De wekker is ook al uit gezet en ik voel hoe Renzo zich verslagen naast mij laat vallen. "Moet. Slapen." Zegt hij. Mijn ogen vallen weer dicht en ik hoor Renzo zijn gesnurk in mijn oren. "Opstaan!" Hoor ik een te enthousiaste stem zeggen.

"Sinterklaas?" Vraag ik slaapdronken. "Nee, het is de kerstman ik weet het zeker." Zegt Renzo ook die zich omdraait.

"Ik ben Melissa!" Lacht ze. "En April nu opstaan we gaan zo naar school en ik wil niet te laat komen!" Ik kreun.

"Nee! Grote fout! Ik ga niet naar school!" Zeg ik en hoor Renzo lachen. "Eigen schuld dikke bult!"

"Dan moet het maar zo.." hoor ik een fluisterende stem van Melissa zeggen, en het volgende moment voel ik ijskoud water over mijn hele lichaam heen gaan. Ik gil en klem me vast aan Renzo die me met zijn armen verwarmt. Mijn ogen zijn gelijk groot en Renzo is ook klaar wakker. "Goedemorgen!" Zegt ze.

Ik en Renzo houden elkaar nog steeds verschrikt vast en ik zie Melissa al huppelend weglopen. "Ik ga douchen!" Zeg ik en ren uit de handen van Renzo en haast me naar de badkamer.

Ik hoor Renzo vloeken en glimlach onbenullig, zet de douche aan en laat de warme stralen over mij heen gaan.

Er zijn misschien twee weken voorbij gegaan sinds Renzo zijn verjaardag. Zo heeft hij mij veel verteld over een vampier zijn.

Het enige wat er verschilt met het menselijke leven is dat ik bloed moet drinken. Veder zijn er nog een paar dingen die ik kan en mensen niet maar daar stoor ik mij niet aan, zo kan ik zoveel eten als ik wil maar niet aankomen! Ja het is een gewikkeld verhaal maar hoe geweldig is dat! Ik kan ook Renzo zijn gedachtes lezen en Renzo mijnen.

Natuurlijk zit ik nog steeds in mijn heat, dus hopelijk verloopt deze dag goed zonder Renzo. Want zoals Renzo al zei is het moeilijk voor mij om uit Renzo zijn buurt te blijven.

Ik zucht even en stap dan de douche uit, droog me af en kom dan achter een pijnlijke waarheid. Ik heb geen kleren meegenomen. Oké, Renzo zou vast al uit mijn kamer vertrokken zijn. Toch? Wat heeft hij daar nog te zoeken?

Ik trek zachtjes de deur open en zie niemand in mijn kamer, dus met een handdoek strak om mij heen loop ik naar mijn klerenkast toe. "Eindeli-Wow." Renzo staat bij het raam en stopt zichzelf gelijk als hij mij ziet. Ik kijk hem aan.

Hij likt zijn lippen even, laat zijn blik bedachtzaam over mij heen gaan wat me een ongemakkelijk gevoel geeft. Ik pak snel een zwarte broek en een roze shirt. Onderbroek en bh.

"Ik ga me even omkleden." Zeg ik. Zijn blik zit straks om mijn ogen heen en laten mij niet weglopen. Ik ben versteend, verwarmd door zijn ogen, verlamd in mijn lichaam.