I fell on my knees as realization came through me like a flashing light of hope. My eyes grew heavy. Napalingon ako at natigilan nang mapansin ang isang basag na eyeglasses.

"Wait.. those are?" agad kong kinuha iyon at mabilis na tumayo in attempt to give it back to her, but in my dismay, nawala siya mula saaking paningin.

Napatitig ako sakanyang mga dinaanan na cobble stones as gentle and cold night breeze swayed my hair.

Ano nanamang kababalaghan ang pinagagagawa mo sakin, Edward? Or..

Napabuntong hininga ako at napatingin sakanyang puntod.

Or.. did you just bring my savior?

Agad na napukaw ang aking atensyon nang bigla kong marinig ang tunog ng aking crystal tab. I immediately grabbed it only to find out that Captain Hagalaz is trying to reach me. That's weird sh*t.

"Hello?"

Halos nanlaki ang aking mga mata sa mga sunod na narinig ko mula sa kabilang linya. 

"What?. Since when? I'm on my way!" I said as rushed towards the parking lot.

Tristan's Point Of View

"Still negative. I already searched all possible areas na pwede niyang puntahan." I said as I stare towards Hagalaz' worried blue eyes. "I'm so sorry if nagpabaya ako. I've should have been much more vigilant." I continued at napatingin saaking nakayukom na kamao.

"Its not your fault, Tristan. Walang may kasalanan dito. No one expects that magagawa ni Revienne ang bagay na ito." Hagalaz with his calm voice.

Agad na napalingon saakin si Stella na nakaupo sa isang bech sa kinalalagyan naming park ngayon. Halata ang kakaibang pagod sakanyang pangangatawan.

Hindi ko lubos na maiwasan na mag alala para sakanya. 

"Hey, you should go home and take your rest, Stella."  I said as I approached and held her head. "Malalim na ang gabi, let me and Hagalaz handle this." I continued as she gazed towards me.

"No kuya, Revienne also needs me now. Kailangan natin siyang mahanap sa lalong madaling panahon!" She worriedly exclaimed as she stood up and gave me a determined look.

Nang biglang..

"Yo! whats with all the commotion here?" 

Napalingon kaming lahat as we heard Howard's voice approaching us. Napatingin siya saamin.

"Paanong nawawala si Revienne, Tristan?" he worriedly asked as he opened his crystal tab and open a communication line.

"If I was not mistaken, She had managed to escape through Stella's room window. Hindi naman masyadong mataas ang silid na iyon kaya malamang ay doon siya dumaan. I was going to bring her dinner when I realized na wala na siya sa kanyang silid." I explained as he stare towards me. 

"Hindi naman isang maximum security house ang apartment na tinitirahan namin ni Stella kaya hindi ko mababantayan ang kada galaw niya."

Umugong ang pag aalala sa paligid. Napapikit mata ako.

"And.. she also managed to bring Alexander's last letter along her." I finished as I look a grimace on Hagalaz' face. No one expected na ganoon ang gagawin ng lalaking pinagkatiwalaan niya.

Napatingin ako sakanya. 

"I really feel sorry for her. She doesn't even deserve this kind of pain in her life. Neither me no Stella can deeply comfort her, aside from you, Hagalaz." I said in my low tone.

Code 365 Project MemoryWhere stories live. Discover now