Προσωπικός Γυμναστής

ΜΕΡΑ 09

Το πρωί είχα ακόμα νεύρα με τον Αντώνη που δεν μου είπε καν ένα αντίο, μια λέξη, τίποτα, το μόνο που μου έδωσε είναι μια τυπική αγκαλιά κι ένα λυπημένο βλέμμα. Τελείωσε, λέω στον εαυτό μου, προσπαθώντας επιτέλους να τον πείσω. Τε-λεί-ω-σε.

Παίρνω τηλέφωνο τον Ηλία και του λέω να βρεθούμε για φαγητό. "Σκέφτηκες καθόλου αυτά που είπαμε;" με ρωτάει και κάνω μια παύση για να σκεφτώ.

"Ναι, μην ανησυχείς πλέον για τον Αντώνη, Ηλία. Είναι οριστικά και αμετάκλητα, 100% σίγουρα, παρελθόν" του λέω, σχεδόν με πόνο στην φωνή.

"Χαίρομαι για την απόφασή σου" μου λέει και γνέφω, παρόλο που δεν με βλέπει.

Έχω υπερφορτωθεί, αλλά δεν πρέπει να δείξω στον Ηλία πόσο με πληγώνει. "Θα περάσω να σε πάρω σε λίγο. Φιλάκια, καραμέλα μου" μου λέει και το κλείνει.

Ξαφνικά πετάγεται η μαμά από την κουζίνα που μαγείρευε κι αρχίζει να κάνει δουλειές. "Θα φάμε φασολάκια σήμερα" μου λέει.

"Θα βγω για μεσημεριανό με τον Ηλία" της απαντώ και σταματάει την ηλεκτρική σκούπα και με κοιτάει, χαρούμενη.

"Μπράβο, κοριτσάκι μου. Πόσο χαίρομαι που τα 'χετε βρει" μου λέει. "Σίγουρα δεν είναι τέλειος, αλλά είναι καλός άνθρωπος, το είδα στα μάτια του" συνεχίζει να μιλάει μόνη της αλλά εγώ δεν γυρίζω να την κοιτάξω καθώς συνεχίζει με τη σκούπα δίπλα μου.

Μπαίνω στο facebook από το κινητό και μου βγαίνει η ανάρτηση του Αντώνη ότι κατευθύνεται στο αεροδρόμιο. Η καρδιά μου έσπασε. Φεύγει! Είναι αλήθεια λοιπόν, δεν υπάρχει κανένας γυρισμός, καμία ευκαιρία, καμία ελπίδα για τίποτα. Δεν υπάρχει καν αντίο. Απλά φεύγει!

Τότε παίρνω ένα μήνυμα από αυτόν και προτού καν το διαβάσω πάει να μου πετάγεται το κινητό από τα χέρια και σχεδόν πάει να το πατήσει η μητέρα μου χωρίς να το δει. Της φωνάζω αλλά δεν μ' ακούει με την ηλεκτρική σκούπα.

Τελικά το βλέπει και το αρπάζει "Καλέ πρόσεχε σου πεσε. Α έχεις μήνυμα..." το διαβάζει και με ρωτάει "Γιατί είναι ο Αντώνης από κάτω;" Με ρωτάει και γουρλώνω τα μάτια.

"Τι από κάτω; Πού από κάτω; Αφού είναι Αγγλία... ε δηλαδή αεροδρόμιο... Δε ξέρω τι λέω, φέρτο εδώ!" Της λέω καθώς τινάζομαι όρθια και τρέμοντας διαβάζω το μήνυμα.

"Είμαι από κάτω." Γράφει και κοιτάω την μάνα μου.

"Είναι από κάτω!" Φωνάζω και τρέχω αφού κοιτιέμαι στα γρήγορα στον καθρέφτη. Είμαι άβαφη και φοράω πρόχειρα ρούχα αλλά πάλι σκέφτομαι δεν είναι πρώτη φορά που εμφανίζεται απρόοπτα και με βλέπει χάλια.