Προσωπικός Γυμναστής

ΜΕΡΑ 25

Αύριο είναι το μεγάλο πάρτι στο Ακρωτήρι και μεθαύριο το ταξίδι στη Θεσσαλονίκη. Η Μαρία εξαφανίστηκε σήμερα, δε ξέρω με τι είναι απασχολημένη ενώ η Ελπίδα πήγε να γραφτεί στη φιλοσοφική σχολή. Έτσι λοιπόν δεν είχα τι άλλο να κάνω παρά να πάρω τον Ηλία να δω τι κάνει.

Πήγαμε βόλτα στο κέντρο, με κέρασε καφέ και φαγητό, και μου αγόρασε ένα υπέροχο βραχιόλι με μαύρα διαμαντάκια. Φυσικά δεν δέχτηκα να μου πάρει τίποτα αλλά εκείνος το πήρε έτσι κι αλλιώς και μου άρπαξε τον καρπό και το έδεσε. Η αλήθεια είναι ότι μου πήγαινε και του άρεσε κι εκείνου.

Μετά περπατήσαμε στους βράχους της Ακρόπολης και είδαμε την καταπληκτική θέα, και το σκηνικό πολύ ρομαντικό και έβλεπα το πόσο συγκρατιόταν να με φιλήσει στα μάτια του. Δεν άντεξα τελικά και μίλησα. "Σκέφτεσαι να με φιλήσεις" του λέω και παραλίγο να σκοντάψει σε μια πέτρα. Δεν περίμενε με τίποτα να το πω. Με κοιτάει και γελάει.

"Φυσικά, ποιος δε θα θελε να σε φιλήσει, Μαρτίνα; Αλλά μετά το τελευταίο μας φιλί, σου κατέστρεψα την σχέση και...δεν ξαναπαίρνω πρωτοβουλία" μου λέει και γνέφω με κατανόηση. Ένιωσα λίγο άβολα που έφερε τη συζήτηση στον Αντώνη. "Δεν μου κατέστρεψες τη σχέση, Ηλία. Είχαμε έτσι κι αλλιώς προβλήματα. Άλλωστε αυτός πήγε με την βλαμμένη την Νάνσυ από το γυμναστήριο μια μέρα αφότου έγινε ότι έγινε. Φαντάσου πόσο με αγάπησε" του λέω με έναν μικρό πόνο στην φωνή και εκείνος γυρνάει το βλέμμα του στην θέα, μ' ένα ένοχο βλέμμα.

"Συμβαίνει κάτι;" τον ρωτάω και αυτός κουνάει το κεφάλι. Ύστερα φύγαμε από κει και κατεβήκαμε στο Γκάζι να πιούμε ένα ποτό. Καθίσαμε στην μπάρα και ήπια πάνω από τρία κοκτέιλ, και λες και το έκανε επίτηδες, ο Ηλίας δε σταματούσε να μιλάει για τον Αντώνη. "Δεν τον σκέφτεσαι δηλαδή;" με ξαναρωτάει κι εγώ τελειώνω και την τελευταία γουλιά του ποτού κάνοντας περίεργους θορύβους με το καλαμάκι. "Σου είπα, ανήκει στο παρελθόν" του λέω και με κοιτάει, καχύποπτος. "Δεν απάντησες αν τον σκέφτεσαι ή όχι. Κάτσε, δηλαδή τώρα που έφυγες από την σχολή χορού, γύρισες στο γυμναστήριο;" με ρωτάει και αναστενάζω.

"Ναι, γύρισα στο γυμναστήριο. Προς τι η όλη Ιερά Εξέταση;" του λέω, φανερά ενοχλημένη και παραγγέλνω ακόμα ένα ποτό. "Θα μεθύσεις, Μαρτίνα" μου λέει και ξεφυσάω. "Ε και;" του λέω. "Τίποτα, απλά δε θέλω να σε μαζεύω" μου λέει και εγώ κάπως προσβλήθηκα, νομίζω. "Δηλαδή αν σωριαζόμουν τώρα δε θα με μάζευες;" του λέω και γελάει. "Δεν είναι ότι δε θα σε μάζευα αλλά δε ξέρω αν θα μπορούσα να αντισταθώ να μην σε φιλήσω. Και θα φαινόταν σαν να εκμεταλλεύομαι τη μέθη σου" μου λέει και εγώ σηκώνομαι. "Δε χρειάζεται, Ηλία, εγώ είμαι δυνατή και μπορώ να μαζευτώ και μόνη μου" του λέω μασώντας τα λόγια μου και πάω να φύγω αλλά σκοντάφτω και σκάω στα γέλια. Εκείνος αμέσως τρέχει και με σηκώνει.