Προσωπικός Γυμναστής

ΜΕΡΑ 89

Σήμερα το πρωί ξύπνησα μ' ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μου. Ακόμα θυμάμαι τον Αντώνη που με φίλησε στο στόμα και δε ξέρω αν ήταν αλήθεια ή όνειρο. Χτυπάει η πόρτα του δωματίου. Ο Σταμάτης πάλι λείπει από δίπλα. Ανοίγει, είναι ο Αντώνης.

«Αντώνη! Καλημέρα!» του λέω και με κοιτάει, ανήσυχος. «Πώς είσαι, Μαρτίνα; Ήρθα και χθες αλλά μου είπαν ότι θα κοιμόσουν και έφυγα τελικά» μου λέει και μου επιβεβαιώνει ότι όντως το ονειρεύτηκα τελικά.

Κάθισε δίπλα μου και μου κράτησε το χέρι. Με κοιτούσε με αυτό το διαπεραστικό βλέμμα γεμάτο ανησυχία και φόβο. Εγώ ντρεπόμουν να τον κοιτάξω κατάματα. «Συγνώμη για προχθές που έφυγα έτσι απ' το γυμναστήριο. Αλλά ήμουν πολύ ταραγμένη και στεναχωρημένη» του λέω.

«Δε χρειάζεται να απολογείσαι σε μένα, Μαρτίνα. Απλά θέλω να μου εξηγήσεις τι συμβαίνει στη ζωή σου, ποιος σου έκανε τόσο μεγάλο κακό;» με ρωτάει κι αποφασίζω τελικά να του πω τα πάντα σχετικά με τον Στέλιο και τον Σταμάτη. Αυτός έχει μείνει να με κοιτάει. Η ανησυχία στα μάτια του έχει μετατραπεί σε θυμό πλέον.

Μετά από λίγο, μπαίνει ο Σταμάτης με το πρησμένο πρόσωπο τέρατος και με κοιτάει επιθετικά. «Είναι παράλογο, Μαρτίνα, όμως. Στην ουσία δεν έφταιξες σε τίποτα, αυτός μου φαίνεται τελείως τρελός» ψιθυρίζει όσο ο Σταμάτης ξαπλώνει στο κρεβάτι.

«Δε νιώθω ήσυχος να κοιμάσαι δίπλα του, Μαρτίνα» μου λέει και σηκώνεται αποφασισμένος. «Θα πάω να μιλήσω με τους γιατρούς, θα σε πάω σε ιδιωτική κλινική, σ' εκείνη που πάω εγώ» λέει. «Αντώνη, όχι, αύριο παίρνω εξιτήριο, μια νύχτα είναι μόνο» του λέω κι αυτός παίρνει βαθιές ανάσες για να ηρεμήσει τα νεύρα του. Βλέπω τις φλέβες στα χέρια του να πετάγονται και στο μέτωπό του επίσης σαν να ετοιμάζεται να γίνει Hulk. Κοίταζε τον Σταμάτη στο κρεβάτι δίπλα και έδειχνε σαν να ήθελε να του ορμήσει.

«Άκου, Μαρτίνα, αν χρειαστείς τίποτα απόψε, οποιαδήποτε ώρα, πάρε με τηλέφωνο και θα έρθω αμέσως! Βασικά...» σταματάει για λίγο να σκεφτεί κι εγώ τον κοιτάω με περιέργεια. «Θα μείνω μαζί σου απόψε» μου λέει. «Θα μείνει ο Στέλιος απόψε, μην ανησυχείς, Αντώνη» του λέω με το ζόρι καθώς δεν περίμενα ποτέ να απορρίψω τέτοια πρόταση. Θα μπορούσα βέβαια να πω στον Στέλιο να φύγει αλλά δε νιώθω τόσο άνετα να αφήσω τον Αντώνη να κάνει κάτι τέτοιο. Τον ξέρω μια βδομάδα μόνο και κάτι, όχι ότι δεν τον εμπιστεύομαι φυσικά αλλά δεν είναι δίκαιο γι' αυτόν όταν έχω τον αδερφό μου.