Loving Park Chanyeol

t h i r t y - n i n e

39

Thank you

Isang araw na lang bago ako umalis dito. I gotta do something to fix this problem between me and my Eonnie. 

Yikes! Di pa din ako sanay na tawaging ate si Dee. Alam na din pala ng nanay ko na kapatid ko si Dee na minsan nyang nakita na kasama ko. Kaya naman daw pala magaan ang pakiramda nya, but then again, di pa uli sila nag kikita. 

Nanatili akong nakatingin sa bahay nina Dee, pupuntahan ko ba o hindi? Haaay! Ilang araw na akong di pinapatulog ng konsensy ko eh! Kapag di ko pa sya kinausap, baka matuluyan na akong mamatay. Joke.

Bumaba ako sa sasakyan ko. Inayos ko muna ang sarili ko bago kumatok sa pintuan nila. Di ko maintindihan ang nararamdaman ko. Para bang naiihi ako na ewan. Kinakabahan ako. 

Matapos kong kumatok ay bumukas ang pintuan at iniluwa nito si Dee. Nagkatitigan kami nito, at ako naman ay di ko alam kung anong sasabihin ko sa kanya. 

Tumaas ang kilay nito. " At bakit ka naman naparito hah?" matapang nyang sinabi. Gusto ko syang tawanan ng sobra kaso mawawala ako sa character eh. "Tagal mo bago mag paramdam ah. What brings you here?"

I gave her a smirk. Akalain mo yun? Matapos ang laht ng mga ngyari sakin, nagawa ko pa lakaslakasan. I gotta love my self really. 

" First of all. Chill ka muna, di ako napunta dito para makipag ayaw. Okay?" mahinahon kong sinabi. " I came here to patch things up" 

"Patch what?" inosente nyang sinabi. Sarap pektusan nito eh. Alam naman nya kung anong ibig kong sabihin. Tss

"Are you acting stupid or you're really just stupid?" Sarkastiko kong sinabi. Tumaas na naman ang kilay nya. Tinaas ko din kilay ko. 

I laugh slightly " I mean, I'm here to say sorry for what I've done to you." sabi ko showing my sincerity. Hindi man halata sakin na serysoso ako pero seryoso talaga ako. Promise. 

"Sorry kung nanghimasok ako sa relasyon niyo ni Chanyeol. Sorry kung nasabunutan kita dati. Well, sorry talaga." I said. " I was just carried away by my emotions" 

"I just wanted to say that to you before I leave"

" At saan ka naman pupunta?" agad nyang tanong. Ngumiti ako.

"Out of the country, mag papakalayo" sagot ko. Muntik ko na syang talikuran ngunit tinawag nya ako pagkaharap ko ay niyakap nya ako ng mahigpit. Siguro kung ako yung Bad Nadia, tinulak ko sya at pinagpagan ang sarili. But no, I hug her back. Mukhang alam nya na kung sino talaga ako. 

" I miss you so much dosaeng. Matagal kitang hinahanap and thank God I've found you already" sabi nya at tumingin sa akin. 

"How'd you know?" natatawa kong sinabi. 

"Well, let's just say. I made an investigation"  sabi nya sabay kumindat. Sabay kaming tumawa. Well it's good that we're okay already. Papatulugin na ako ng konsensya ko. 

"Well, eonnie. I got to go know."  sabi ko sabay beso. Paalis na sana ako nang  marinig ko ang isang malalim na boses. Nilingon ko ito at nakita ko sya, ang lalaking minahal ko ng lubos. 

Nagkatitigan kami. Ito na naman ang pakiramdam ko, it's been a while since my world stopped spinning, it's been a while since I felt my heart skipped a beat. 

"Mukhang kailangan niyo mag usap" bulong ni Dee saka umalis. Ngayon, naiwan kaming dalawa dito. Hindi ako handa para sa moment na to. 

"Uhmm"  yan na lang ang nasabi ko. Nakita ko naman na nafrustrate sya. Sabi na eh, mukhang di pa siya handang makita ako. I mean ang kapal naman ata ng mukha ko para magpakita ulit sa kanya. "Chanyeol, okay lang kung ayaw mo ako kausapin. I'll just leave" sabi ko bago sya talikuran ngunit tinawag nya ulit ako kaya hinrap ko siya. 

"Let's go to the park?" sabi niya saka naglakad papunta na pinaka malapit na park. Well, nandito na ako eh. I might as well do this right now. 

Umupo kami sa may bench sa oras na makarating kami sa park. Huminga ako ng malalim bago tuluyang nakapag salita. 

"Well, Chanyeol. I just want to be straight right now. Gusto ko lang sabihin na sory sa lahat ng mga nagawa ko. Sorry for hurting you. Sorry kung pumagitna ako sa relasyon niyo ni Dee, but most of all I'm sorry for being you sasaeng who loves you so much and ended up hurting you."

"All I wanted to do is that to let you know how much I love you. I just wanted to be next to you, to be someone who will always be there for you. Pero mukhang baliktad ang ngyari. I ended up hurting you and hurting myself too." sabi ko habang nakayuko. I can't let him see my face right now, wala akong lakas. " Pero mukhang hanggang fan lang talaga ako. A fan who can only see and feel you from a far. No matter how much I try to be next to you, the more you go away from me. Mukhang kahit kelan, di kita makukuha."

"So that's why I'm being sorry. Alam kong makirap na mapatawad mo ako. I mean, why I even have the guts to seat next to you and talk to you after all that I've done to you" pinunasan ko ang luha ko saka sya hinarap. 

"It was really nice to meet you, to talk to you and to be next to you kahit na saglit lang, Chanyeol" sabi ko saka tumingin sa kanya. I saw him looking at me. 

"Mianhe, Nadia for hurting you too. Alam kong sa ating dalawa, ikaw ang pinaka nasasaktan. I'm sorry for all the pain that I've cause you. Gusto ko lang malaman mo na, hndi ko kailangang maging malapit sa akin para lang maparamdam mo sa akin na mahal mo ako"

"I can feel it even with the distance between us. Siguro yun ang magical about love. It can make us feel love even from a far. I'm thankful for your love, Nadia. Also, I just wanted you to know that I'm also thankful for meeting a fan just like you. A fan who is fearless. I admire you for that." sabi niya saka ngumiti. Ngumiti ako saka tumayo, tumayo din sya at niyakap ako. I feel safe and contented. 

Kumalas kami sa yakap at ngumiti sa isa't-isa. 

"Thank you Chanyeol" sabi ko before I walk away from him.  Thank you for making me feel this strong love. I understand now, that love cannot only make you feel whole. But it can also make you feel incomplete. Love can also ruin yourself.