supergirl

<> 31 <>

De volgende dag vervelen we ons zwaar. Daarom besluiten de schurken dat we naar school mogen. Ik ben nog nooit zo blij om naar school te gaan. Helaas moet Julian mee. Hij moet op ons letten. De volgende dag komt Julian ons wekken. We ontbijten zonder de rest. een man van Hover brengt ons naar school. de baas heeft al geregeld dat Julian bij ons in de klas komt. Wanneer we op school aankomen komen meteen alle meisjes van de klas naar me toe. 'Lena' roepen ze.

'Hey' zeg ik.

'Waar was je?'

'Ik... was bij een vriend. Ik ging daar ook naar school hoor. Rustig maar.'

De meisjes kijken nieuwsgierig naar Julian, 'en wie is dat?'

'Dat is Julian' zeg ik 'de zoon van de vriend van mijn ouders. Zijn vader en hij zijn hierheen verhuisd en hij komt bij ons in de klas. Niet Julian?'

Julian knikt alleen maar. Hij haat de meisjes nu al zo te zien. We lopen de klas in. Er zijn al vijf meisjes. Vier ken ik. Dat zijn gewoon klasgenoten. De ander niet. Het meisje heeft bruin lang haar en groene ogen. Ze is tenger en best lang. Ze lachen. 'Wie is dat' vraag ik aan Emma.

'De nieuwe' zegt Emma 'ze is best popu. Ze heeft sinds een week een vriendje in de zesde.'

'Zo'n nerd?'

'Nee' zegt Liv 'Mitchell.'

'Mitchell ten Broek?'

'Nee' zegt Klara 'Mitchell Hamerson.'

'Omg' zeg ik 'die knappe?'

'Yep' zegt Sophie 'ze denkt dat ze beter dan de rest is.'

'En zo denken jullie niet' vraagt Julian.

We draaien ons om naar hem. 'Nee' sis ik 'zo denken wij niet nee.'

De leraar komt de klas in. 'Ah Lena' zegt ze 'ben je weer terug?'

'Ja mevrouw' zeg ik 'ik was een tijdje in het buitenland.'

'En dan is dit de nieuwe leerling' zegt ze tegen Julian.

Julian knikt, 'dat klopt Julian van Bodegrave.'

Ze glimlacht, 'welkom in klas h4a.'

Het nieuwe meisje komt naar me toelopen. 'Dus jij bent Lena' zegt ze glimlachend.

Ik knik, 'en jij bent?'

'Katy.'

'Hallo Katy.'

Ze glimlacht, 'fijn dat je weer terug bent.'

'Vind ik ook' zeg ik met een glimlach.

Ze loopt weg. Ik snuif, 'bitch' sis ik.

Julian fronst, 'ze deed niks.'

'Dit snap jij niet' zeg ik 'vuurtje.'

'Nou Lenige leg het me is uit.'

Ik kijk hem aan, 'ze doet aardig maar ik zag in haar ogen dat ze het niet meende.'

'En jij wel?'

'Nee, maar ik ben een goede actrice.'

'Klas' zegt de leraar 'laten we maar gaan zitten en de les beginnen.'

We gaan zitten en beginnen met de les Engels. Daarna hebben we een uur geschiedenis. In de pauze krijgen we onze mobiels van Julian. Hij heeft al wat vrienden gemaakt. Van die stoere omdat hij met ons omgaat. Maar hij verkiest ervoor om ons in de gaten te houden in plaats van vrienden te maken. Bij LO gaan we basketballen. Katy is heel snel. Dat verbaasd Julian. Hij houd haar goed in de gaten. Wanneer we gaan aankleden zijn Katy en ik de laatste in de kleedkamer. We hebben allebei gedoucht. Wanneer we aangekleed zijn zegt ze: 'Lena.'

Ik kijk nu pas naar haar. Ze heeft een superpak aan. 'Niet gaan schreeuwen' zegt ze 'alsjeblieft. julian is de zoon van Dark Hover hé?'

Ik knik, 'ja. H-h-hoe weet je dat?'

'Het was de bedoeling dat ik vrienden met je zou worden en we samen konden gaan trainen als superhelden. Totdat je werd ontvoerd door Dark Hover.'

'Wie zijn je ouders?'

'Mijn vader is de baas van de SHG. mijn moeder is geen super.'

Ik knik, 'oké. Maar wat wil je zeggen?'

'Mijn vader zit in de cel toch?'

Ik knik. 'als jij thuis komt zal je vader er zijn' zegt ze met een zucht.

'Wat!'

'Lena, hij wil jullie beschermen. Hou ze bezig tot na deze week. Dan zullen we ze verslaan.'

Ik knik, 'oké.'

Ze glimlacht, 'ga snel naar die sukkel. Voordat hij argwaan krijgt.'

Ik knik, 'we moeten ons niet anders gaan gedragen nu. Ik heb Julian verteld dat ik je niet mag.'

'Waarom mag je me niet?'

'Ik zag een blik in je ogen en dacht dat je me niet mocht.'

Ze schud haar hoofd, 'geen zorgen. En trouwens, dat vriendje. Helemaal fake. Afgesproken met hem.'

Ik knik, 'oké. Ik ga snel.'

Ik loop de kleedkamer uit. julian en de meiden staan te wachtten. 'Héhé' zegt Julian 'daar ben je eindelijk. Kom op. Mijn vader heeft een plan.'

'Fijn' zucht ik.

We lopen achter hem aan naar de auto. De baas haalt ons op, 'hallo Julian, Lena, Klara, Liv, Emma en Sophie.'

Hij rijd ons terug naar huis. Ik ben stil en denk na. Wanneer we binnenkomen rent mijn vader naar me toe. Hij knuffelt me stevig. 'Pap' zeg ik verbaasd.

Hover snuift, 'ik ben het er niet mee eens baas.'

'Weet ik' zegt de baas 'maar tot we de rest nog niet hebben mogen zij gewoon bij elkaar in de buurt komen.'