supergirl

<> 21 <>

Julian

ik loop naar de eetzaal. Iedereen is er al. 'Ah' zegt mijn vader 'Julian. Vraag Lena zo even waar die supers heen zijn.'

'Dat gaat ze niet zeggen' zeg ik 'ze wil een deal sluiten met ons.'

'Vertel' zeiden meerdere nieuwsgierig.

'Zij gaat me helpen als we haar ouders met rust laten. En ze zei ook dat als we de krachten van de supers niet afpakten dat ze dan mijn vriendinnetje word.'

'Julian' zegt mijn vader 'hoor je wat je zegt.'

'Ja ze wil mij.... o, ik snap hem denk ik. Je bedoelt dat het over mij gaat. Wat ze wil doen voor mij?'

'Ja, laten we na het eten even praten.'

Ik knik en ga zitten. We eten in stilte. Iedereen is bezig om te bedenken hoe we de supers kunnen vinden en weer gevangen kunnen nemen. Behalve ik. Ik denk aan Lena. Hoe kan ik haar tot mijn vriendin maken? Ik wil haar heel graag als mijn vriendin. Na het eten zucht ik diep. Mijn vader kijkt mij aan, 'zoon. Lena brengt je hoofd op hol is het niet?'

Ik knik langzaam, 'zo kun je het noemen.'

'Even nadenken' zegt de aartsvijand van SC 'gebeurde dit ook niet bij jou Hover?'

Mijn vader kijkt hem kwaad aan, 'wat mij gebeurde gaat niet bij mijn zoon gebeuren.'

'Hoe weet je dat nou' zei een ander 'hij is al net zo ver als jij was.'

'Waar the fack hebben jullie het over' roep ik.

Ze kijken mij aan. 'Luister' zei mijn vader 'jouw grootvader is ook een super. Je moeder was het ook totdat ze mij ontmoette. En toen kregen we jou.'

'Oké, en dus?'

'Jouw vader werd bijna goed' zei een ander 'door je moeder.'

'Lena zal mij echt niet veranderen!'

'Dat doet ze al' zegt een ander 'je wil zo graag dat zij aan jou gehoorzaamt dat je alleen maar aan je eigen belangen denkt.'

'Mijn eigen belangen?! Goed, dan gaan we naar haar toe en sluiten een deal voor ons allemaal!'

Ik stond op, 'hebben jullie nu jullie zin?!'

'Rustig Julian' zegt mijn vader.

'Nee' zeg ik boos 'als ze het willen dan gaan we naar haar toe.'

Ik loop kwaad naar de deur. 'Zoon' zegt mijn vader.

'Komen jullie nog?!'

De schurken staan op en lopen achter me aan naar mijn kamer. Wanneer ik de deur opendoe ligt Lena voor het raam. Ze slaapt, hand onder haar hoofd en ze heeft haar knieën opgetrokken. Ik loop naar haar toe en leg een hand op haar schouder. 'Lena' zeg ik.

Ze schiet omhoog en kijkt mij aan, 'doe dat nooit meer Julian!'

Ik zucht, 'ja sorry hoor. Zij daar vinden die deal niet goed.'

Ze staat op, 'waarom niet?'

'Omdat je alleen iets voor Julian doet' zegt één van hen.