supergirl

<> 9 <>

'Oke' zegt dark Hover 'heeft iemand nog iets te melden?'

'Ja, SC heeft een vriendje' zegt een van de grijsharige.

'En je weet waar die woont?'

'Ja, als zij bezig is met mijn plannen verijdelen kan ik die vriend iets aan doen.'

Ze keken naar mij. 'Wat' vraag ik geërgerd 'denken jullie dat ik het erg vind alleen omdat ik de dochter van een super ben?'

'Ja' zeggen ze allemaal tegelijk.

'Ik ken SC niet eens, of hoe hij of zij ook mag heten.'

'Het is een afkorting' zegt Hover 'SC staat voor Sweet Candy.'

'En wat is haar gave?'

'Kleven' zegt de man.

'Aan wat?'

'Plafond en heel veel meer.'

'Oké. En jij bent haar aartsvijand?'

'Ja.'

Ik kijk Hover aan, 'en dan ben jij die van mijn ouders?'

Hij schud zijn hoofd, 'alleen van je vader. Hij daar' zei hij terwijl hij één van de grijze mannen aanwees, 'is die van je moeder.'

'Oké, duidelijk' zeg ik 'en de gaves van mijn ouders zijn?'

'Die van je vader is sterkte' zegt Hover.

'die van je moeder' zegt de aartsvijand 'is bliksem.'

'Oké.'

'Goed' zegt Hover 'nu zij ook de informatie heeft die ze nodig heeft zullen we verder gaan met onze plannen.'

Ze knikken en beginnen één voor één met praten. Ik luister niet echt en probeer los te komen. Na een tijdje vraag ik me af of ik mijn armen ook heel dun kan maken. Ik probeer het en merk dat het lukt. De touwen glijden af en ik houd mijn armen voor me. Julian kijkt verbaasd naar me, 'hoe...?'

Iedereen kijkt ook naar mij. 'Deze gave begint steeds leuker te worden' zeg ik grijnzend.

Hover wil me beetpakken. Maar ik spring op en ren weg. Hover gromt en ze komen allemaal achter me aan. Ik ren naar de gymzaal en verstop me achter één van de kasten. Wanneer ze binnenkomen spreken ze een plan af. De ene helft zal me opjagen. De rest zal me proberen te vangen. Ik blijf heel rustig achter de kast zitten. Na een tijdje heeft Julian me gevonden. Ik kijk hem grijnzend aan, 'hey.'

Hij wil me beetpakken maar ik spring op en maak een achterwaartse salto over de kast. Ik ren weg. Iedereen probeert me te pakken te krijgen. Net als ik de deur open wil doen voel ik een schok. Ik kijk om me heen. Ik zit in een kooi van een metaal. De aartsvijand van mijn moeder doet dat. 'Jammer hé' zegt Hover grijnzend.

'Wat is dit' vraag ik.

'Een kooi' zegt de aartsvijand van mijn moeder.

'Van metaal' zegt een andere schurk.

'Dus dan is jouw gave metaal besturen?'

'Ja' zegt de aartsvijand.

'Goed jullie hebben me weer. Neem me maar weer mee naar die vergader zaal en ik zal wel weer in slaap vallen door jullie gesprek.'

'Als je het zo erg vind' zegt Hover 'Julian, breng haar naar haar kamer.'

De aartsvijand laat de kooi verdwijnen. Julian loopt naar me toe, 'ga je mee?'

Ik knik en loop achter hem aan naar boven. We gaan naar mijn kamer. Hij sluit me op en gaat weg. Ik loop de kleding kast in en kleed me om in mijn pyjama. Die bestaat uit een grijze jogginbroek en wit hemdje. Ik ga in bed liggen met mijn handen onder mijn hoofd. Ik staar naar het plafond. Dat was wel grappig. Ik was twee keer schurken te slim af. hoe zouden mijn ouders dat vinden? Ik mis ze wel. Zouden ze echt niet op het idee komen dat Hover me heeft? Of hebben ze die wel maar weten ze niet dat ik hier ben? Weten ze überhaupt wel waar hij woont? Als ze het weten zijn ze binnen een paar dagen hier. Hoop ik.

---------------------------------------------------

Lekker bezig Lena. Ze was ze twee keer te slim af.

zullen de ouders het weten? Zullen ze Lena komen redden of zal ze zelf weg kunnen komen.

comment/follow/vote

xxx Mairin