supergirl

<> 24 <>

'Hover heeft me ontvoerd omdat mijn vader moest boeten omdat Hover in de gevangenis was beland en zijn zoon heeft moeten missen. Julian en Hover hebben me verteld over mijn ouders, want ik wist nog van niks, en hebben me mijn gave laten zoeken. Ik ontmoette de rest en ben twee keer aan ze ontsnapt. Julian maakte me tot een soort van schurk. Ik hoorde hem daarna praten met de rest en ging weer terug. Mijn ouders en Hover maakte een deal. Hover zou me naar huis brengen mits hij en de rest hun gang mochten gaan zonder dat de SHG ze probeerde tegen te houden. Ik werd naar huis gebracht en bedacht me iets. Ik ben geen lid van de SHG. Ze namen drie supers gevangen. Ik kwam en probeerde ze te bevrijden. Jammer genoeg kwam Julian binnen en betrapte me. Ik rende weg, kwam die andere sukkels tegen en viel. Ze hadden me te pakken en mijn ouders kwamen. Samen met de rest van de SHG. En die baas ook nog en...'

'Ho' kapte hij me af 'de baas van de SHG?'

'Ja.'

'Oké, verder?'

'Ehm.... ik werd opgesloten bij mijn ouders. We wisten te ontsnappen uit de cellen. ik werd helaas door Hover opgetild met zijn gave. En nu ben ik hier en heb met Julian afgesproken dat ik zijn vriendinnetje ben mits hij niemand iets aandoet en de rest heeft met me afgesproken dat de supers hun krachten behouden en ik help ze met hun plannen.'

Hij knikt, 'oké. Je zei dat je het vriendinnetje bent van Julian?'

'Ja, ik werd verliefd op Julian maar ben het nu niet meer!'

'En Julian?'

'Die is wel verliefd.'

'Oké, en wie zijn je ouders?'

'White lighten en Big great. Volgens mij.'

Hij knikt, 'dus twee van de beste supers hebben een dochter. Wat is jouw gave?'

'Lenigheid. En mijn ledematen langer maken.'

'Oké. Laten we dan maar naar de rest opzoek gaan. Ik wil hun plannen wel eens weten.'

Ik stond op en liep achter hem aan naar de deur. Die deed hij open. De schurken vielen naar binnen. Julian en Hover liggen voor mijn voeten. Ze kijken allemaal naar hun baas. 'Sorry baas' zeggen ze.

'ik had gezegd dat jullie ons niet mochten afluisteren.'

Ze slaan hun ogen neer. 'Sta op' zegt de baas geërgerd.

Ze staan snel op. 'Goed' zegt de baas 'ik hoor net van Lena dat jullie de supers hebben laten ontsnappen.'

Ze kijken me allemaal dodelijk aan. 'Wat' zeg ik 'ik lieg niet tegen vreemden.'

'Dus' zegt I 'leg uit.'

'Het was onze fout' zegt Hover 'maar we gaan ze weer zoeken.'

'Nou... waar wachtten jullie dan op?!'

Zo snel als ze kunnen haasten de schurken zich weg. Alleen Julian, ik en die baas blijven achter. 'Julian' zegt de baas 'jij bent verliefd hoorde ik?'

Julian knikt, 'maar wat er met mijn vader gebeurde gaat niet met mij gebeuren!'

De baas knikt, 'oké. En wat ga je nu doen?'

'Zorgen dat Lena niet ontsnapt.'

'Waar zou ik heen moeten' vraag ik 'jullie weten waar ik woon en ik weet niet waar de rest is.'

Julian zucht, 'oké. Zullen we anders naar de stad. Ik wil wel weten waar jij bent opgegroeid.'

Ik zucht, 'goed.'

'O.... ehm...' zegt Julian 'baas?'

'Ga maar' zegt de baas 'ik ga even de rest aanmoedigen.'

Julian knikt en trekt me mee naar zijn kamer. 'Kleed je om' zegt hij.

Ik zucht, pak kleding en kleed me om in de badkamer. Wanneer ik weer terug kom heeft Julian zich ook omgekleed. We gaan naar beneden en lopen naar de stad. We lopen daar al een tijdje rond wanneer ik hoor roepen: 'Lena?!'

Ik draai me om naar het geluid. Julian ook. Aan het einde van de straat staan Klara, Emma, Liv en Sophie. 'Meiden' roep ik.

Ik ren naar ze toe. We omhelzen elkaar. Julian komt naar ons toelopen. Hij blijft een paar meter achter me stilstaan. Ik laat de meiden los en zij mij. 'Waar ben jij in godsnaam geweest' roept Emma.

'Sorry' zeg ik 'dat kan ik niet vertellen.'

'En wie is dat' vraagt Liv.

Ik kijk over mijn schouder naar Julian. 'Dat is Julian' zeg ik 'een... ehm...'

'De zoon van een oude vriend van haar vader. En ze was bij ons de afgelopen maanden.'

'Had je niet even kunnen bellen' vraagt Klara.

'Sorry' zeg ik 'ik had geen bereik.'

'Nou gelukkig ben je terug.'

'Ja. Maar ik moet nu gaan.'

'We gaan mee.'

'dat lijkt me niet zo'n goed idee.'

'Waarom niet' vraagt Julian 'ik denk niet dat mijn vader het erg vind.'

'Maar ik vind het wel erg' sis ik.

ik kijk de meiden aan, 'ik zie jullie later nog wel.'

'Oké, even appen vanavond?'

'Ik zie wel. Misschien wil zijn vader nog wat doen.'

Ik omhels ze nog een keer en loop dan weg. Julian loopt achter me aan, 'en wie waren dat?'

'Emma, Liv, Klara en Sophie. Mijn beste vriendinnen.'

Hij knikt, 'oké.'

'en je laat ze met rust' zeg ik.

'Waarom zou ik ze iets aandoen?'

'Omdat ik iets doe wat jij niet leuk vind.'

Hij grijnst en we gaan snel naar huis. Daar staan Hover, de rest en de baas op ons te wachtten. 'Lena' zegt de baas

Ik zucht, 'wat nu weer?'

'We willen dat jij je ouders opspoort.'

'No go.'

Ik loop naar boven. Ze komen achter me aan. 'Lena' zegt Hover 'anders moeten we ze pijn doen.'

'Vind ze eerst maar eens.'

'anders ontvoeren we je vier vriendinnen' zegt Julian.

Ik blijf stilstaan op de eerste trap en draai me om. 'Dat doe je niet' roep ik 'laat hen hier buiten!'

Julian grijnst. 'Nee' zeg ik 'ik ga jullie niet helpen! Niet meer dan de deals die we gesloten hebben!'

Julian loopt weg. Ik spring over de reling voor hem. 'Je laat mijn vrienden met rust' sis ik.

'Dan ga jij ons helpen' zegt Hover.

'Hoe kan ik jullie helpen?! Ik weet niet waar ze zijn!'

'Sms ze' zegt de baas.

'Dan heb ik mijn mobiel nodig.'

Hover zucht en loopt naar beneden. hij geeft me mijn telefoon. ik ga naar sms en zoek mijn moeder op. 'Oké' zeg ik 'wat moet ik typen?'

'Dat je bent ontsnapt.'

Ik zucht en typ: 'mam. Ben ontsnapt. Wr zn jllie?'

'Oké' zeg ik 'verstuurd. En nu wachtten op haar reactie. Maar wat als ze zegt dat ik ergens heen moet komen?'

'Dan pakken we haar op' zegt de baas 'easy.'

Ik zucht, 'goed. En nu?'

'Diner' zegt Hover 'dus kleed jullie om.'

Ik zucht maak mijn armen langer en trek mezelf naar de eerste verdieping. De baas kijkt gefascineerd hoe ik dat doe. Ik loop naar Julian's kamer. Julian komt even later binnen. We kleden ons om in ons superpak en onze maskers. Daarna gaan we eten. Ik ben stil en de rest van de schurken ook. Julian denkt na en grijnst opeens. De baas ziet het en zegt: 'Julian, vanwaar die grijns?'