supergirl

<> 16 <>

De volgende dag ben ik ongesteld. Ik blijf die dag in bed. Julian laat me met rust. Hover daarin tegen niet. Hij wil de hele tijd weten of ik niks nodig heb. Wat ik dus niet heb. 's Avond komt Julian pas. Hij glimlacht naar me, 'hey. Hoe ist?'

'Ga je nu opeens aardig tegen me doen' vraag ik geërgerd.

'Dat deed ik al heel lang.'

'Waarom maak je je zorgen om mij?'

'Omdat ik je leuk vind.'

'Dat is geen goede reden.'

'Waarom geef je niet gewoon toe dat jij mij ook leuk vind?'

'Dat heb ik al gedaan. Maar ik vond je leuk. Nu niet meer.'

'Gisteren zei je iets anders.'

'en nu zeg ik dit.'

'Komt dit vanwege die ongesteldheid?'

'Laat dat erbuiten! Het heeft er niets mee te maken!'

'Volgens mijn vader anders wel.'

'Jouw vader weet niks van vrouwen. Net als jij.'

'Mijn vader weet meer dan jij doet.'

'Ik ben een vrouw, hij kan niet meer weten dan ik doe!'

'Maar hij heeft ze als man gezien. Dus hij weet wat ze doen en wat niet.'

'En een vrouw weet wat mannen over ons denken. We zijn alleen goed voor het huishouden en de kinderen.'

'Nou nee.... ik niet.'

'Jij denkt alleen dat ze goed zijn voor kinderen.'

'Dat ook niet. Ik denk dat ze goed zijn voor raad, vertrouwen, hulp en....'

'En?'

'Oké ook voor kinderen.'

'Jij bent dus net zoals alle andere!'

'Ach Lena. En hoe denk jij over mannen?'

'Weet ik veel. Mannen moeten werken, vrouwen helpen, troost bieden en dat soort dingen.'

'Dat kan ik.'

'Nee, dat kun je niet!'

'Hoe weet je dat nou! Je kent me pas een maand.'

'Lang genoeg om te bedenken dat jij niks daarvan kan geven. Je loog tegen me!'

'Ik loog niet. Ik vroeg alleen maar naar je ouders. Jij ging ze steeds meer haten en ik bleef doorvragen.'

'Ik was boos op ze en daar maakte jij gebruik van.'

'Ja dus?'

'Dus.... dus...'

'Je weet niks meer te zeggen. Ik win!'

'Niet waar!'

'Wel waar!'

'Niet waar!'

'We kunnen best door blijven gaan maar ik heb toch al gewonnen!'

'We deden geen wedstrijd!'

'Nee, dat klopt maar ik had het laatste woord en jij wist niks meer ertegenin te brengen. Dus ik win.'

Ik zucht en draai me op mijn andere zij. Hij gaat op de rand zitten en legt zijn hand op mijn schouder, 'Lena?'

'Wat wil je?!'

'Wil je me aankijken alsjeblieft?'

'Waarom?'

Ik draai me op mijn rug. Hij kust me snel. Ik blijf verbaasd stil liggen. Hij stopt en kijkt me aan. Ik blijf even stil en roep dan: 'waar was dat voor nodig?!'

Hij zucht, 'ik wou je reactie zien. En je twijfelde even.'

'echt niet.'

'echt wel.'

'Echt niet!'

'Lena. Je twijfelde. Ik ben niet gek en jij ook niet.'

'Gelukkig ben ik morgen van je af.'

'Echt niet. Mijn vader gaat de wereld overnemen en dan kom ik je wel weer opzoeken.'

'Jullie zullen worden verslagen!'

'Nee, we zullen jullie opsluiten. Maar ik ga nu. Mijn vader wou me nog even spreken.'

Ik zucht, 'mooi.'

Hij rolt met zijn ogen en staat op, 'tot morgen.'

Hij loopt weg en doet de deur achter zich dicht. Ik zweer nog meer dagen en ik had hem echt vermoord. Of ik had hem geslagen. Of verwond. Maar ik was sowieso een keer uit mijn plaat gegaan!

--------------------------------------------------------------------------------

en ze hebben ruzie. Nice. En morgen zal ze naar huis worden gebracht. gelukkig.

Wat zal ze tegen haar ouders zeggen? Hoe gaan ze van het eiland af? Hoe gaan ze de schurken stoppen?

comment/vote/follow

xxx mairin