InBlood

~Hoofdstuk 30~

Damon POV

Malia's bruinen ogen staren mij gespannen aan. Over een uur begint het feest en ik twijfel of we er wel klaar voor zijn. We hebben  geen flauw idee wat Lincoln van plan is en daarnaast is het ook nog volle maan. Ik was helemaal vergeten wat dat met mij doet, maar nu hij op begint te komen boven de horizon, voel ik hoe de honger steeds actiever wordt.

Ik zie aan Malia dat zij het ook voelt. Ze bijt constant op haar duimnagel en haar ogen dwalen telkens af naar haar pillendoosje. Maar die pillen zullen haar hier niet doorheen helpen, daarvoor werken ze  niet goed genoeg.

De zon gaat onder, wat betekend dat de maan aan kracht wint. Dit is meestal het moment dat een andere, diep verborgen, persoonlijkheid mijn hoofd overneemt. Iemand die niet het niet schuwt om een mens te bijten en te vermoorden. Eentje die alles doet voor bloed. Ik probeer het te onderdrukken, maar de aanwezigheid van de volle maan vult mijn hoofd met gedachte die niet van mijzelf lijken te zijn.

Malia pakt mijn hand vast en strengelt haar vingers door de mijne. Haar zachte aanraking zorgt ervoor dat ik weer een beetje tot mezelf kom.

"Wij kunnen dit." haar stem klinkt zelfverzekerd, maar haar ogen verraden de spanning in haar lichaam.

Langzaam sta ik op, Malia met mij mee trekkend. Ik sluit haar in een omhelzing, ze drukt haar hoofd tegen mijn schouder aan.

"Wij kunnen dit." herhaal ik en ik druk haar nog een beetje harder tegen mij aan.

~

Lincoln POV

Ik sta midden op de open plek in het bos, waar het nu nog relatief rustig is, maar waar het straks zal krioelen van de feest vierende tieners. Verscheidende mensen, waaronder ik, zijn bezig met het slepen van grote takken naar het midden van het veld. Daar moet het grote kampvuur komen. Met een boog gooi ik een grote kale tak op de stapel, die al aardig vorm begint aan te nemen.

Dan komt er een meisje aanlopen met blonde krullende haren, die meedeinen op het zachte briesje dat er vandaag staat. Ik zwaai naar haar, waarna ze mijn kant op komt lopen. Ze draagt een typische blauwe skinny jeans en een simpel zwart shirtje. Niks van dit alles verraad wat ze eigenlijk is.

"Fijn dat je kon komen." zeg ik met een glimlach.

"Ik ben een simpele heks. Als ik hoor dat het natuurlijke evenwicht in gevaar is, kom ik."

"Heb je hetgeen mee, waar ik om gevraagd had?"

Met sierlijke bewegingen haalt ze twee potten uit haar bruin stoffen schoudertas. Eentje met een cirkel op het etiket en de andere met een tekening van een kampvuur.

"Ik neem aan dat je iemand hebt voor deze." zegt ze terwijl ze met de pot met de cirkel erop schud.

Ik knik en ze overhandigd me de pot, waarna ze de andere weer terug stopt in haar tas.

"Weetje het is vreemd om hier zo te staan met iemand die ik eigenlijk beschouwde als een familiefabel." zegt ze opeens verlegen.

"Ik ben blij dat je er toch genoeg in geloofde. Je heel veel overgrootmoeder was een goede vrouw en het zou zonde zijn geweest als hetgeen waar ze ooit aan begonnen was, nooit afgemaakt zou worden."

"Ik heet trouwens Jade." zegt ze terwijl ze haar hand naar mij uitsteekt.

Ik schud haar hand. Ik voel een vertrouwd gevoel door mij heen gaan. Ik heb haar overgrootmoeder altijd voor honderd procent vertrouwd en ik denk dat zij ook in die mate te vertrouwens is. Zij is iemand op wie ik kan bouwen. Met wie ik kan winnen.

Damon POV

Malia en ik lopen het veld op, haar hand steeds strakker de mijne vast klemmend. We zijn expres iets te vroeg zodat we niet in een keer de drukte in komen. Hier en daar staan kleine groepjes mensen te kletsen. 

De maan staat ondertussen al vol aan de hemel en ik voel oude gewoontes opkomen. Ik kijk naar de mensen om mij heen, wie het lekkerst zou zijn. Normaal zou ik bedenken wie ik het makkelijkst we kan leiden van de menigte, meestal valt mijn keus dan op een meisje.

Malia's nagels boren zich in de palm van mijn hand, de lichte pijn brengt me weer een beetje terug naar de werkelijkheid. Al deze mensen hebben een leven, familie en vrienden, iets wat de maan mij probeert te laten vergeten. Ik ben dit pas gaan inzien toen ik Malia leerde kennen, zij heeft mij veranderd.

Dan komt er een meisje op ons afgelopen met blond krullend haar. De geur van haar bloed overweldigd mij en ik deins onopvallend een stukje achteruit.

"Heey ik ben Jade." iets in haar stem maakt dat ik haar wantrouw.

Ze rommelt in haar tas en haalt dan een buisje met glowstaafjes eruit. Ze geeft ons beide er een en kijkt ons dan hoopvol aan. Ik knak de mijne en zie dat hij intens rood van kleur is, net zoals Malia's. Aangezien Jade ons nog steeds doordringend aankijkt maak ik het staafje vast rond mijn pols.

"Geniet van jullie avond." zegt Jade terwijl ze zich omdraait en ik zou zweren dat ik een kleine gemene trek rond haar mond zag.

Jade loopt verder naar een volgend groepje mensen om daar ook glowstaafjes uit te delen. Haar pas is zo licht, dat ze bijna wel lijkt te zweven.

"Ik vertrouw haar niet." zeg ik.

"Me neither." zegt Malia, maar de blik in haar ogen was al genoeg.

Met lichtelijke agressie probeer ik het glowstaafje weer van mijn pols af te rukken, maar het lijkt niet te lukken.

"Krijg jij hem eraf?" vraag ik aan Malia.

Malia rukt aan haar glowstaafje, maar ook deze lijkt niet mee te geven.

"Hoe?" haar stem lijkt te stokken in haar keel.

Verward kijk ik in de ronde om te kijken of ik Jade nog ergens zie, maar ze lijkt wel in de lucht opgelost te zijn. Wel zie ik Lincoln met een paar klasgenoten kletsen bij het vuur. Wanneer deze weglopen, pakt hij een glazen pot uit zijn tas, die hij leegkiept boven het vuur. Het roodachtige poeder ontvlamt en veroorzaakt een hevige hoeveelheid aan rook die zich razendsnel over het veld verspreid.

Als de rook ons bereikt probeer ik mijn adem in te houden, maar Malia was niet voorbereid en begint te hoesten. De rook heeft een sterk kruidige geur, die zelfs een prikkend gevoel in mijn ogen geeft.

"Wat was dat?" fluisterd Malia, nadat de rook voorbijgetrokken is.

"Ik heb geen idee."

--