Adopted by One Direction *1

44 (XL)

XL, because @verhalentjuuh heeft vandaag, maandag 23 november 2015, de officiële bekroning gekregen voor boekenspamster! Woehoe! Blijf zo doorgaan! xD

Merle

'Jason? Ik moet je wat vertellen', begin ik als we in onze hotelkamer staan. Hij kijkt me verbaasd aan.

'Wat is er, babe?' Hij loopt naar me toe en pakt bezorgd mijn handen vast.

'Je zult me een weekje moeten missen.' Hij kijkt me vragend aan.

'Wat bedoel je?' Hij kijkt me diep in mijn ogen. 'Je gaat toch gewoon mee naar London?'

'Nee. Niall vroeg net of ik deze week meeging naar Ierland, om zijn moeder te ontmoeten.' Ik grinnik zacht. 'Ze was heel beniewd naar me.' Jason zucht.

'Ik schrok al! Ik dacht dat je even een pauze wilde van onze relatie.' Hij kijkt naar beneden en ik geef een zacht kneepje in zijn hand.

Langzaam kijkt hij weer op en ga ik op mijn tenen staan. Hij grijnst en trekt me dichter naar zich toe.

Al snel voel ik zijn zachte lippen op de mijne en vormen onze lippen zich samen. De zoen begint teder en liefdevol, maar wordt al snel hongerig en vol lust.

Ik schrik op als ik een grote, warme hand onder mijn shirtje voel kruipen. Ik slaak een gil en duw Jason van me af.

Ik kruip naar achteren en zie Jeremy voor me staan. Ik gil nog een keer, harder dan net.

'Ga weg! Laat me met rust!' Ik ren in paniek naar de deur en ren de gang op.

Maar ik kom niet ver. In de gang knal ik tegen een lichaam op. Ik wankel naar achteren en hervind langzaam mijn evenwicht.

Ik kijk op naar degene tegen wie ik opliep en zie weer Jeremy voor me staan.

'Ga weg!' Jeremy pakt me vast en ik begin harder te gillen.

'Merle, rustig. Wat is er?' Ik hoor de stem van Niall bij mijn oor. Ik haal diep adem.

'J-Jeremy', stotter ik. Ik voel het lichaam dat mij vasthoudt me dichter tegen zich aandrukken en slik.

'Jeremy is hier niet, Merle. Die zit in de gevangenis de komende jaren.' Ik ontspan lichtjes van Niall's vertrouwde stem.

Nu pas merk ik dat Niall me vasthoudt, en niet Jeremy. Tranen beginnen over mijn wangen te rollen en snikken verlaten mijn mond.

'S-sorry dat ik zo tegen je schreeuwde, Niall.' Niall laat me los en pakt me bij mijn schouders vast, terwijl hij me indringend aankijkt.

'Shh, het is goed. Je kan er niks aan doen dat je een dramatische of traumatische ervaring aan hebt overgehouden. Weet alleen wel dat Jeremy hier niet is en niet kan zijn.' Ik knik langzaam.

'Is Jason boos?' Niall kijkt me vragend aan. 'Ik schreeuwde ook naar hem. Ik dacht dat hij Jeremy was.' Ik kijk naar de grond en er valt een traan naar beneden.

'Jason weet ook dat je trauma's hebt gekregen door Jeremy. Hij zal vast niet boos zijn.' Ik knik langzaam, hem eigenlijk niet gelovend. 'Moet ik anders met je meelopen?' Ik knik en kijk op. Niall pakt mijn hand en samen lopen we naar de kamer van Jason en mij.

'Jason?'

Jason zit met zijn rug naar de deur toe. Zijn schouders schokken en soms hoor je hem zacht snikken.

'Ga... Ga alsjeblieft weg, Merle.' Mijn hart breekt bij het horen van zijn gebroken stem.

'Jason.' Ik laat Niall's hand los en loop langzaam naar Jason toe. 'Het spijt me dat ik tegen je schreeuwde. Ik meende het niet.'

Jason draait zich kwaad om en zijn rode ogen kijken diep in de mijne. Ik slik en blijf stil staan. 'Ja, vast! Dit zeg je nu alleen omdat je me zogenaamd liefhebt! Weet je wat? Ga maar gewoon weg! Ik hoef je hier niet!'

Auw, dat was mijn hart dat nog een keer brak. 'J-jason.' Een traan ontsnapt uit mijn ooghoek en ik kijk hem gepijnigd aan.

Zijn blik lijkt iets te verzachten, maar voor hij wat kan zeggen, ren ik de kamer uit. Ik hoor voetstappen achter me aan komen en voel dan een hand om mijn pols. Ik draai me snel om en zie Niall staan.

'Je mag wel bij mij blijven vanacht.' Ik knik langzaam en loop achter hem aan naar zijn kamer.

Nou ja, zijn kamer. Hij deelt een kamer met Louis.

Niall opent de deur en laat me naar binnen. Ik loop naar het kleine woonkamertje en zie Louis verbaasd opkijken. Zijn blik verandert al snel naar bezorgd als hij mij ziet staan.

'Kom hier', zegt Louis, terwijl hij zijn armen spreidt. Ik ren op hem af en val in zijn armen.

Kort daarna begin ik hartverscheurend te huilen. Ik hoor iemand op de deur kloppen en dan zacht gepraat bij de deur.

3 paar voetstappen lopen naar de bank waar Louis en ik zitten.

'Merle, gaat het?' Ik kijk op en zie dat Harry naast me is komen zitten. Ik schudt mijn hoofd.

'Nee.' Ik laat me vallen in Harry's armen en huil uit in zijn shirt.

'Wat is er gebeurd?' hoor ik Louis zacht vragen.

'Ze heeft ruzie met Jason', hoor ik Niall zeggen. Ik voel dat Harry me dichter tegen zich aantrekt en dan voel ik meerdere armen om me heen.

'Het komt goed, Merle', hoor ik Liam overtuigend zeggen en ik glimlach.

'Bedankt jongens. Als ik jullie niet had.' Ik voel weer tranen opkomen als ik terugdenk aan de tijd in het weeshuis.

'Niet aan denken, Merle. We zullen er altijd voor je zijn.' Ik glimlach naar Harry en open dan mijn mond om te gapen.

'Zullen we gaan, Harry? Dan kan Merle slapen.' Harry knikt en Harry en Liam nemen afscheid en verlaten dan de hotelkamer.

'Mag ik kleding lenen? Mijn spullen zitten in mijn koffer en mijn pyjama ligt op bed, in de kamer van Jason en mij. Ik wil daar niet meer naar binnen! Jason is zo boos en... en hij huilt en dat heb ik aangericht! Hij... hij haat me vast!' Ik barst weer in tranen uit en voel Niall's en Louis' armen om me heen.

'Jason haat je niet. Hij is gewoon verdrietig om wat je zei tegen hem. Hij draait wel weer bij, geloof me. Deze week heb je gewoon even vakantie en dan kom je na het weekje vakantie weer in London en zoent hij je vol op je mond.' Ik lach en knuffel Niall stevig.

'Dankje, Niall!'

Congratulations @verhalentjuuh!!!!

Ze is de officiële boekenspamster op wattpad (voor mijn boeken dan)! Ze heeft zichzelf bekroont en dat verdient natuurlijk een beloning! So, there he is!

Geniet van je beloning, hoop dat je er blij mee bent!

Love you all xxx wondergirl101