Adopted by One Direction *1

29

Vergeten bij het vorige hoofdstuk te zeggen: Niall is jarig!!!! Happy birthday to him!!! 22 jaar alweer!!

Merle

Ik wordt wakker van Liam die naast me beweegt. Hij kreunt en mompeld dan wat. Ik grinnik en hij is meteen stil.

'Goodmorning', zegt hij dan met zijn hese ochtendstem.

'Goodmorning', zeg ik terug. Ik draai me om en knuffel hem. 'Hoelaat vertrekken we vandaag?'

Liam krabt aan zijn achterhoofd. 'Uhm... rond half 1, geloof ik. We hebben ook nog een kort interview, maar daarna rijden we verder naar Italië.'

Ik knik kort. 'Hoelang duurt de reis?'

'2 dagen.' Ik knik weer en leg mijn hoofd op zijn borst. Hij legt zijn armen om me heen en ik zucht.

Deze jongens hebben me goed laten voelen bij jongens. Tenminste, bij de meeste jongens.

'Zullen we ontbijten? De anderen zullen er ook al wel uit zijn', zegt Liam na een poosje. Ik knik en stap uit het bed. Liam volgt mijn voorbeeld, en nu pas zie ik dat hij in een joggingbroek lag te slapen.

'Slaap je altijd zo, of deed je het voor mij?' vraag ik nieuwsgierig.

'Ik deed het voor jou', zegt hij met een glimlach. Ik glimlach terug en geef hem een knuffel. Hij knuffelt me terug.

Na een paar seconden laat ik hem los en lopen we naar de woonkamer, waar iedereen op zijn mobiel zit.

'Ook goedemorgen', grinnik ik. Ze kijken verschrikt op en glimlachen.

'Goodmorning, Merle!' schreeuwt Louis. Ik rol met mijn ogen en loop naar de keuken, waar ik een appel pak. 's Morgens kan ik nooit ontbijten met brood ofzo. Ik krijg het gewoon niet door mijn keel.

Ik plof naast Louis en Niall neer en pak mijn mobiel ook, terwijl ik een hap van mijn appel neem. Ik zie dat Jason een berichtje heeft gestuurd, en meteen verschijnt er een glimlach op mijn gezicht.

Goodmorning, sunshine! Lekker geslapen?

Heerlijk. Alleen vandaag weer verder naar een ander land. Ga je zo erg missen...

Ik jou ook. Maar we blijven sowieso appen, en skypen. Weten je vaders al van onze relatie?

Nee... ik durf het ze niet te vertellen. Lou weet het al wel. Maar het tegen Lou zeggen, is makkelijker dan tegen mijn vaders. Ze zijn nogal beschermend.

Snap ik. Ik zou zo'n knap meisje ook beschermen ;)

Awh! Thanks!

Maar jij woont toch ook in London?

Ja, hoezo?

Ik woon daar ook. Na de tour kunnen we wel afspreken enzo. Weet je al naar welke school je gaat?

Neej. We hebben het daar nog niet over gehad. De jongens weten dat ik bang ben om gepest te worden, net als op het weeshuis.

Als je een school mag kiezen, ik zit op het Kingsdal college. Dan hoef je niet bang te zijn dat je gepest wordt. ;)

Thanks. Maar ik ga even, bye. xx

Bye, lovely! xx

Ik berg mijn mobiel op en zie dat de jongens me allemaal aanstaren. Ik kijk vragend om me heen en bijt op mijn lip.

'Wat?'

Niall legt een arm om me heen, en ik kijk hem vragend aan. 'Moeten we je helpen met je koffers, of kun je het alleen?'

Ik houdt jullie nog iets langer in spanning over wat ze wilden zeggen in het vorige hoofdstuk.

Volgende hoofdstuk XL hoofdstuk :) behalve als er vandaag nog 310 lezers bijkomen, want dan is het een XXL hoofdstuk :)

We zullen zien.

Love you all xxx wondergirl101