Adopted by One Direction *1

38

Louis

Ik schrik wakker van mijn mobiel die trilt in mijn broekzak. Ik kijk verbaasd om me heen en zie dan Niall en Merle liggen.

Oh, ik ben dus in slaap gevallen in het ziekenhuis.

Ik haal mijn mobiel boven en zie dat Jason me belt.

Verbaasd neem ik op.

(J: Jason/L: Louis)

L: Louis.

J: Louis, wat is er met Merle?! Ze reageert niet op mijn appjes, berichten en neemt haar telefoon niet op! En dat al een week lang! Ik hoorde op het nieuws dat jullie tour is geannuleerd voor een poosje. Wat is er aan de hand?!

L: Merle was ontvoerd door haar vorige adoptievader, die haar verkracht had en nu weer deed. Ze is net weer teruggevonden, maar ze ligt nu in het ziekenhuis. De handlanger van Jeremy heeft een mes in haar buik gestoken en heeft zichzelf toen neergestoken.

J: Ik kom nu meteen naar jullie toe! Waar zijn jullie?!

L: uhm... Het memoral ziekenhuis in Italië.

J: Ik ga een vliegticket opzoeken. Ik kom morgen, denk ik.

Hij hangt op en ik berg mijn telefoon op.

'Wie was dat?' Ik schrik van de stem van Liam en kijk hem aan.

'Jason.' Hij knikt begrijpend. 'Hij komt morgen hierheen. Of tenminste, dat probeert hij.'

'Hij is echt smoorverliefd op Merle', zegt Harry zuchtend van blijdschap. 'Het is vast een goede jongen.' Ik knik instemmend.

Merle

'Mam?!' Zoekend kijk ik om me heen in het huis, maar ik zie haar niet.

'Mam?!' roep ik nog een keer,maar nu harder. Ik loop langzaam naar boven en hoor geluiden uit de badkamer.

'Mam? Ben jij dat?' Voorzichtig sluip ik naar de badkamer en zie mijn moeder zwaar ademend voor de spiegel staan.

'Mam? Gaat alles wel goed?' Het lijkt alsof ze elk moment door haar benen kan zakken.

'Bel... een... ambulance...', brengt ze met moeite uit. Snel ren ik naar beneden en pak de huistelefoon uit de houder. Ik toets 1-1-2 in en breng de telefoon trillend naar mijn oor.

'Met Mellisa van de hulpdienst Nederland. Wat heeft u nodig? Een ambulance, politie of brandweer?'

'Een ambulance! Mijn moeder ademt zwaar en kan elk moment door haar benen zakken!'

'Rustig meisje. Hoe heet je en waar woon je?'

'Merle Stone en ik woon op Weststreet 44.'

'Hulp is onderweg. Blijf vooral rustig en probeer je moeder te laten ontspannen.'

'Dank u wel!' Ik hang snel op en ren naar boven.

'Mam! Je moet ontspannen! Hulp is onderweg!' Ik ren de badkamer in en zie mijn moeder op de grond liggen.

'Mam!' Ik zak naast haar neer en leg mijn hoofd op haar borst. Haar hart klopt zacht.

'Mam, wordt alsjeblieft wakker?!' Ik begin zacht te snikken en dan gaat de bel.

Ik ren weer naar beneden en zie een man voor de deur staan. 'Hallo, kleine meid. Heb jij een ambulance gebeld?' Ik knik en trek hem mee naar boven.

Daar laat ik me weer naast mama zakken en begin weer te huilen. 'Gaat ze dood?!' De man duwt me zacht aan de kant.

'Niet als ze nu meteen naar het ziekenhuis gaat. Aan de kant, kleine meid.' Iemand trekt me weg bij mijn moeder en de man tilt mama op in zijn armen.

Hij tilt haar de ambulance in en ik zie mevrouw Moon de deur uit lopen, mijn buurvrouw.

'Kom maar meisje. Ik breng je naar het ziekenhuis.' Ze pakt mijn hand en neemt me mee naar haar auto.